Gül Yangını | Azer'in Yükselişi

Robert

Yarım kalan bir hikâyeydi artık Nasri ile. Ayrı yollara yürüyorlardı. Hayat bu... Serseri bir rüzgâr gibi esti Robert şimdi uzaklara. Göğsünde solgun bir pişmanlıkla yaşardı artık yıllarca... Yaşamaksa bu! Ayrı akşamlara yatıp... Ayrı sabahlara uyanırdı Robert bundan sonra.

Hataları kusur sanıp... Başka dostluklarda avunurdu boşuna. Ve gizli gizli düşünür... ''Şunu bil ki daima ben... En güzel anılarımızı hatırama saklarım...'' dedi çaresizce. Talan olmuş gönül bahçesinde... Saçlarında tel tel hüzünlerle... Gözlerinde azalan güneşlerle... Ben hep seni beklerim bu şehirde, Bitlis'de... Bir gün dönersin diye... Ve ardından ekledi: ''Kendine iyi bak ey Nasri! Kendine iyi bak...''

Ama her şeye rağmen gezgin ruhuna seslendi. Gezginlerin hareket halinde olması, yeni yerler keşfetmesi ve el değmemiş coğrafyalara gitmesi lazım... Yapamazlarsa, içten içe sığmaz, dertlenirler ve bir yanları hep eksik kalır... Bu nedenle, her geçen gün zorlaşan vize alma süreçleri, o özenle korunan fotoğraf makinalarının kırılma, çalınma pahasına valizde taşıma zorunluluğu gibi engeller Robert gibilerine dünyanın sonu gibi gelirdi.

Ama bu sayede de hiç düşünmediği coğrafyaları keşfetme imkânı doğardı gezginlerin önünde. İşte bu yüzden, nefes kesen ve bir o kadar da turizm açısından bakir bir coğrafyayı, Nemrut Dağı'nı tercih etmişti Robert. Nemrut; ismini, milattan önce yaşamış olan Babil Hükümdarı Nemrut'tan aldığı için, Babil'in Asma Bahçeleri'ne ulaşılabilecek bir diğer kapı denilebilirdi.

Nemrut Dağı'na gelmek için ilk olarak bu dağın eteklerinde yer alan Tatvan'a ulaşması gerekti. Ulaşımı uçakla yapacak olanlar ilk olarak Van Havaalanı'na, buradan da Tatvan'a feribot seferleri ile gelebilirlerdi. Bunun dışında demiryolu veya otobüs seferleri de tercih edilebilirdi. Dağa ise hem Tatvan'ın, hem de solda Van Gölü ve sağda Muş Ovası'nın manzarası izlenebilirdi ve bu buraya keyif verici bir yoldan çıkılabilirdi. Nitekim Robert de bu yolu tercih etmişti. Yeniden doğmuş gibi geri dönecekti emekli polis memuru.

Bitlis... Oldukça fazla gezilecek ve görülecek yer... Nüfus küçük ama dünyası büyük... Mesela Ahlat Müzesi... İslahiye Medresesi... Bitlis Kalesi... Ayrıca şehrin tarihine tanıklık eden ibadet mekanları arasındaki Sultaniye Camii, Ahlat Sahil Kalesi, Emir Bayındır Camisi ve Tarihi Hizan Camii... Kureyşi Camii... Bitlis Ulu Camii... Şeyh Hasan Camii... Gökmeydan Camii... Şerefiye Camisi ve Külliyesi... Rahva Kervansarayı... Abdurrahman Gazi Türbesi... Şeyh Babo Türbesi... Usta Şagirt Kümbeti... Emir Ali Kümbeti... Çifte Kümbet... Emir Bayındır Kümbeti... Küfrevi Türbesi... Süphan Dağı... Ahlat Mezarlığı... Ve daha nicesi... Ama en önemlisi Nemrut Gölü...

Nemrut Gölü, Türkiye'nin en büyük krater gölü... Dünyada ise en büyük ikinci krater gölü... İki bin dört yüz metre yüksekliği... Nemrut Dağı'nın tam tepesinde... Nemrut Dağı'nın dördüncü zamanda patlaması sonrasında oluşmuştu. Suyu tatlıydı bu yüzden... Ve Ilıca Gölü ile bağlantısı dışında başka bir akarsuyla bağlantısı yoktu. Nemrut Gölü, Tatvan'a on beş kilometre uzaklıktayken Bitlis ile arasında yirmi altı kilometre vardı.

Ama Robert'in dikkatini çeken Ilıca Gölü'nün sıcaklığıydı çünkü Robert hayatı boyunca sıcak su görmemişti... Bu gölde çeşit çeşit kuşlar ve çiçekler görebilme imkânı da vardı Robert'in. Üstelik göl yaz aylarında kamp yapma gibi bir seçenek de sunuyordu. Gölde yüzülebilirdi. Serin havası altında bu nadide güzellik Robert'i çoktan baştan çıkarmıştı...

Yalnız bu Nemrut Dağı, Adıyaman'ın Kâhta ilçesindeki, zirvesinde Kommagene kalıntıları bulunan Nemrud'a benzemiyordu. Uyuyan bir volkan olan, Bitlis sınırları içindeki iki bin dokuz yüz kırk sekiz metre yükseklikteki Nemrut...

Göl kıyısındaki manzaradan pek emin değildi Robert ama dağın zirvesinden gördüğü manzaranın, bugüne kadar onu en çok etkileyen manzaralardan biri olduğunu söylese, kesinlikle abartmış olmazdı. Tabii bunda, bir manzarayı başka hiçbir etken olmadan, sadece doğayla çevrilmiş bir şekilde seyretmiş olmanın da büyük etkisi olabilirdi.