Bölüm 3: "Sanırım kızın mesleğini bulduk."

3.1K 234 325
                                    

"Nedir peki?"

"Rachel!* Adım Rachel!"

Gülümsedi.

"İyi uykular Rachel, yarın yorucu bir gün olacak."

...

Yorgun olmama rağmen, erkenden kalkmıştım. Yattığım yatak, pek rahat değildi ama bundan yakınacak değildim; hele ki Newt'i yatağından ettikten sonra.

"Günaydın."

"Günaydın, Newt." dedim yeni yeni açılan sesimle.

"Dolaptan kıyafet çıkarıp üstünü değiştir, ben seni odanın dışında bekliyor olacağım. Hazır olunca birlikte kahvaltı yapmaya gideriz."

"Bunlarla idare edebilirim." dedim başımı eğip üstümdeki, açık mavi üste ve kahverengi pantolona baktım.

"Güzel öyleyse bizi uğurlamaya yetişebilirsin."

"Nereye?"

"Önce kahvaltı, sonra sorular." dedi sırtımdan ittirip odadan çıkarırken. Çoğunluğun hâlâ uyuduğu, yerlerden sessizce ilerleyip mutfağa girdik. İçeride birkaç kişi dışında, kimse yoktu.

"Günaydın çocuklar." dedi Newt.

"Günaydın Newt ve çaylak." dedi Alby.

"Artık bana böyle seslenmenize gerek yok, adımı hatırlıyorum."

"Yeni biri gelene kadar, çaylaksın." dedi Asyalı çocuk, başını kaldırıp bana bakarken.

"Ya ben sonsam?"

"Bunu bir ay bekleyip göreceğiz."

"Peki öyleyse..." diye homurdandım. Newt elinde iki tabak kahvaltıyla yanıma gelip birini uzattı.

"Al bakalım Rachel."ona teşekkür edercesine baktım.

Onların masasına doğru gittik. Alby'e olan sinirim geçmişti fakat nedense yanına oturmak istemediğimden, Asyalı çocuğun yanına oturdum.

"Adını hatırlaman güzel." Alby'nin sohbet etme çalışmalarını gördüğümde içtenlikle sırıttım. Rahatlamış görünüyordu.

"Diğerleri uyurken sizin burda uyanık olmanız, biraz garip değil mi?" aslında söylemek istediğim şey bu değildi ama dudaklarımdan bu saçma sözcükler dökülmüştü.

"Ben ve diğer çıkıntılar nerde?"

"Hazırlanıyorlar, kapılar açılmadan bize katılırlar."

"Ne kapısı?" dedim pastırmadan bir parçayı ağzıma atarken.

"Bizi uğurlayacağın kapı."

"Peki nereye gidiyorsunuz?"

"Nereye gideceğimizi söylersek bu can sıkıcı soruların son bulacak mı?"

Başımı çevirip Asyalı çocuğa baktım.

"Biter her halde."dedim omuz silkerken.

Labirent: Denek A4Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin