Asansörden söylenene göre Thomas'ın adını çığlık çığlığa söyleyen bir kız çıkmış ve bayılmıştı. Onu revire getirip yatağa yatırırken Gally cebinde bir şeylerin olduğunu fark etmişti.
"İki tane tedavi tüpü."
"Alby için gelmiş olmalı."dedi, Newt.
"O-ona ne oldu ki?"
"Sen uyurken sokuldu."
"Labirent'e girmesine izin mi verdiniz!?"
"Biz vermedik, kendi isteğiyle gitti. Biz Thomas'ın gitmesine izin vermedik."dedi, Gally sinirle.
"Çaylağın mı?"
"Evet, Alby'i kurtarmak için girdi ve sizden sonra hayatta kalan tek kişi oldu."
"Bir Istırap Veren öldürerek üstelik."Newt bile bunu söylerken inanamıyordu.
"Bütün bunlar gerçekleşirken uyuduğuma inanamıyorum!"sinirle duvara bir tekme attım.
Newt yanıma yaklaşıp omuzlarımı sıktı.
"Sakin ol, daha hiçbir şey bitmedi."yanağıma küçük bir buse kondurdu.
"Kızla ilgilenmeniz için sizi yalnız bıraksam iyi olacak."dedi Gally.
O odadan çıkarken Newt yavaştan bana doğru döndü.
"Bence ona kendin baksan daha iyi olacak."
Başımla onaylayıp birlikte kaldığı odanın olduğu yere kadar yürüdük. Korkuyordum ama bunu belli edemezdim.
Kapıyı aralayıp içeri girdiğimde kızın yatakta yattığını gördüm. Teni solgun, saçları dağınıktı.
Yavaşça yanına yaklaşıp kolunun iç tarafına baktım, saydam tenindeki mavi damarlar çok belirgindi. Parmaklarımla yavaştan eline doğru gittiğimde ise bir hareketlilik hissettim. Gözlerini hızla araladı ve yüzüme karşı döndü.
"Kimsin?"
"Rachel, seninle ilgilenecek olan kişiyim."
Doğruldu ve ayaklarını yataktan sarkıttı, ardından sol elini yavaşça yanağıma koydu. Kahverengi gözlerim onun mavileriyle buluştuğunda daha önce hissettiğim sancıların aynısını hissetmeye başladım.
Beynimin eriyip onun gözlerinin içine çekildiğini hissediyordum, tenimi sıcaklık basmıştı ve kıpırdayamıyordum.
Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan bekledi ve sonunda elini indirdiğinde yüzünde belli belirsiz bir sırıtış belirdi.
Ciğerlerimdeki yükü hafifletmek için çığlık attım.
Ben gerileyip odanın duvarına kendimi atarken o ise kendisini odadan attı. Çıkmasının hemen ardından ise Newt odaya girdi.
"Rach, iyi misin!?"yüzümü avuçlayıp beni sarsmaya başladı.
Yanaklarımdan akan yaşları hissediyordum ama onun tepkisinden daha kötü bir durumda olduğumu anlamıştım. Nöbet geçiriyor ya da transa girmiş olmalıydım.
"Tanrım, Rachel ses ver! Ne oldu ve kız nerde!?"
"O Teresa..."diyebildim sonunda.
...
Newt'in beni kucağına alıp başka odaya taşımasının ve üstümü örtmesinin ardından yavaştan kendime gelmeye başlamıştım.
Başım çekiçle vuruluyormuş gibi ağrıyor ve midemin bulanmasını sağlıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Labirent: Denek A4
Fiksi PenggemarBu bildiğiniz diğer Labirent kurguları gibi değil; bir kız var evet ama kız İsyan'a ait değil, mesleği koşucu değil, bir ağabeyi var ama ondan ayrı değil... Kitap sıradan değil, okuduğunuzda bam başka bir kitap olduğunu düşüneceğiniz bir kitap... L...
