Bir gece yarısıydı, buz gibi bir aralıktı. Üstelik ruhani hisler zihnimi ele geçirmişti. Acizdim ve bir o kadar çaresiz. Kanımda saydam fırtınalar cirit atıyor ve organlarımda depremden enkaza dönmüş bir şehir alev alev yanıyordu.Bir adamın merhamet...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Senden bir şans istiyorum. Tek bir şans. Eğer olmazsa beni istemezsen hayatından sonsuza dek çıkarım."
Tek bir şans...
Kaybedeceklerimi düşünüyordum.
Bu tehlikeli insanla beraber olursam veya ona bir şans verirsem kaybedeceklerimi düşünüyordum. Kaybedebileceğim her şey gözlerimin önünden geçiyordu.
"Eğer olmazsak... Bana kim olduğunu söyleyecek misin?"
Merak ettiğim şey onun yüzü değildi. Bu tehlikeli adamın kim olduğu ve bana ne kadar yakın olduğuydu.
"Sen çok zeki bir kadınsın Lalisa..."
Vante kendi sandalyesinin tam karşısındakine doğru yürüyüp çekmişti.
"Katılmak ister misin?"
Masada eşsiz yiyecekler vardı görebiliyordum. Hepsi pahalı ve kusursuz görünen tabaklar iştah açıcı duruyordu.
"Lütfen?"
Vante'nin uzun ve kemikli elini bana açmış, gelmem için uzatmıştı. Bu ortam ve onun için fazlasıyla sıradandım. Bu kötü hissetmemi sağlamıştı.
Ona doğru temkinli adımlarla ilerlediğimde elini tutmamıştım. Çektiği sandalyeye oturduktan sonra hızla karşıma geçmişti. Masa da duran şamdandaki suyu elime aldığımda birkaç yudum da bitirmiş ve gözlerimin ona dönmesine izin vermiştim.
Tabağı doluydu. Fakat o ellerini birleştirmiş bana bakıyordu.
"Böyle..." maskeyi kendi yüzümde işaret edip gülmüştüm. "Yemek yiyebilecek misin?" Demiştim. O ise benimle beraber gülmüştü. Sesi çok derin geliyordu. Acaba böyle konuşmak için bir çaba mı sarf ediyordu?
"Karşımda sen varken yemek yemek biraz daha bekleyebilir."
Maskesi eşsizdi. Eğer benim için almış veya yaptırmışsa çok yazıktı. Binler ödemiş olmalıydı.
"Biri bana bakarken yemek yiyemem."
Ve karşımda ki herhangi biri değildi. Koyu kahverengi gözler her bir santimimiinceliyorkenyutkunmak dahi güçtü.
"Ama gözlerimi engelleyemiyorum ki?"
Vante'nin gözleri kısılırken aklımda bir profil oturmaya çalışıyordum. Esmerdi tenini görebiliyordum.
"Pekâlâ, beni ilk ne zaman gördün?"
Dediği gibi hiçbir şey tesadüf değildi. O beni beklemişti.
