Bir gece yarısıydı, buz gibi bir aralıktı. Üstelik ruhani hisler zihnimi ele geçirmişti. Acizdim ve bir o kadar çaresiz. Kanımda saydam fırtınalar cirit atıyor ve organlarımda depremden enkaza dönmüş bir şehir alev alev yanıyordu.Bir adamın merhamet...
Selam!! Bu sürpriz bölümü sabahın 5'inde yazıyorum. Çünkü tMG'nin 100k olduğunu yeni gördüm. Bu öncelikle benim bir başarım değil sizin bana verdiğiniz sevginin gözle görülür bir sonucu. Bu kurguya başlarken kendime hiç güvenmiyordum ama şimdi 20. Bölümüne başlıyorum. Neyse neyse neyse uzatmadan devam edelim. Bölümü okuduğunuz için ve kurguyu sevdiğiniz için yeniden teşekkürler ♡♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni böyle öpmeye devam edersen... İstediğimi almadan seni bu evden göndermem..."
Günlerdir...
Tek düşündüğüm şey bu iki cümleydi. Gözlerimin önünden gitmeyen o sahne... Kokusunun bende bıraktığı ezber... Dudaklarımda ki baskısı... Unutmak bir yana dursun, bir saniye bile düşünmeden kendimi alıkoyamıyordum. Kocaman bir haftasonunu nasıl geçirdiğimi bilmiyordum. Şimdi okula gidecek olmak, Kim Tae-hyung'u görecek olmak... Kalp atışlarımı o kadar çok hızlandırıyordu ki bedenim bu hıza alışmadığı için affallıyor kalbimin herbir darbesinde vücudum biraz daha zayıf kalıyordu.
O günden bu güne hiçbir şey yiyememiş üstüne uyumamıştım da. O videoyu o uygulamada paylaştığımı bilmek, insanların Tae-hyung ile öpüştüğümü bilmesi, okula gitmemen için büyük bir nedendi. Tanrım ne yapacaktım? Hesaplarıma takipçiler yağmaya başlamıştı. İki söz ettiğim insanlar bile bana mesaj atar olmuştu. Ve Vante... O günden beri hiçbir şey yazmamamıştı. En büyük korkularımdan biri de buydu. Vante bir erkekle öpüştüğümü görmüştü. Ailemin özgürlüğü onun ellerindeydi ve herhangi bir radikal kararı bizi en dibe götürebilirdi. Bunu düşünmek bile beni alaşağı ediyordu.
Gözlerim aynadan kendimi bulduğunda masasının üzerindeki tarağı alıp yeniden saçlarımı taramaya başlamıştım. İlk derse yetişmek istiyorsam on dakika içinde çıkmam gerekiyordu ama... Kendi içimde o kadar karışıktım ki saniyelere ayak uyduramıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okula giderken hiçbir zaman dikkat çekmek gibi bir isteğim olmadığı için bu günde tişört ve pantalon giymiştim. Zaten okula adım atar atmaz gözlerin bana döneceğini bildiğim için ekstra bir çabaya girmeme gerek yoktu. Artık ayaklanmam ve okula gitmem gerektiği aklıma yeniden gelirken derin bir nefes verip ayağa kalkmıştım. Bir de Jennie mevzusu vardı tabii. Kabul, ben onu tam da sevgilisini aldatırken yakalamıştım. Kabul, sevgilisi de onun "umursamayacağını" söylemişti ama şu an bir topluluk tarafından Jennie ve Tae-hyung'un arasına giren kadındım. Bunu gelen mesajlardan çok net anlayabiliyordum ki, ikisinin de umrumda olmasa bile yine de ayıplanacaktım. Aslında... Yaptığım şey hangi açıdan bakılırsa bakılırsın yanlıştı ve... Alacağım tepkiye hazırlıklı olmaktan başka çarem yoktu.
