Bir gece yarısıydı, buz gibi bir aralıktı. Üstelik ruhani hisler zihnimi ele geçirmişti. Acizdim ve bir o kadar çaresiz. Kanımda saydam fırtınalar cirit atıyor ve organlarımda depremden enkaza dönmüş bir şehir alev alev yanıyordu.Bir adamın merhamet...
Selamm Nasılsınız bakalım? Bölüm başta içime sinmemisti ama daha sonra baya bir uğraştım ve sonunda hazır.
Bol bol yorum yapmayı unutmayın Love ya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burada olmamamız gerekiyordu. Burada kesinlikle olmamamız gerekiyordu. Çantamı yatağın üzerine fırlatırken sinirden deliye dönmüştüm. Rosé sabahın ilk saatlerinde Jimin ile beraber buraya gelmişti ve benden de onu yalnız bırakmamı istemişti. Fakat yolculuk boyunca gittiğimiz her kilometrede yanlış yaptığımızı hissediyordum. Gezi alanı Seoul'e çok uzaktı. Kocaman otel sadece bu etkinlik için ayrılmış etrafındaki arazi ise kapatılmıştı. Alan çok büyüktü ve hazırlıklar çoktan bitmişti. Odama gelene kadar hayatım boyunca hiç görmediğim insanlarla karşılaşmıştım ve buraya geleceğimizi bilmediğim için de doğru düzgün hiçbir hazırlık yapmamıştım. Üstüne üstlük okul tarafından ayarlanan servise de geç kaldığım için binememiş bulduğum taksiye elimdeki bütün parayı vermiştim.
Rosé'ye odama gelmesine dair uzun bir mesaj yazmıştım ve sanırım o gelene kadar tüm tırnaklarımı yiyecektim. Karşılaştığım insanlar içinde normal bir görünüşe sahip hiç kimse yoktu. Ya millet oturma yerlerinde yemek yiyor ya da duvar köşelerinde burunlarına bir şeyler çekiyordu. Herkes birbirine görevler yağdırıyor olmalı ki uygulamanın sesi binbir telefondan duyuluyor insanlar birbirlerinin videolarını korkusuzca çekebiliyordu. Resepsiyonda otelin girişine kadar uzanan bir sıra vardı ve Rosé benim için ayırtmasaydı şu an kafamı özgürce yiyebileceğim bir odam bile olmayacaktı. Ah kimi kandırıyordum acilen Rosé'yi alıp buradan gitmeliydim.
Kapım birkaç defa tıklandığında beklemeden o tarafa doğru hızla yürümüş, açmıştım. Rosé alelacele odaya girip arkasından kapayı kapatmış ve derin bir nefes vermişti. Odanın kapısını saniyelik açmak bile aradan sızan çirkinlikleri yeniden görmeme sebep olmuş içeriye gürültü doluşmuştu.
"Neden geldin buraya Rosé neden kafayı yiyeceğim dışarıda insanlar ağzıma alamadığım türden şeyler yapıyor-"
Söylene söylene içeriye giderken Rosé de peşime takılıp sözümü kesmişti.
"Özür dilerim Lalisa ama buraya gelmek zorundaydım. O kızla Jimini tek başlarına aynı odada... Ah düşünmesi bile korkunç!"
Sinirler gülümseyip Rosé'ye dönmüştüm.
"Onlar sevgili değil mi? Aynı odada olmalarından daha doğal ne var? Ayrıca hangi ara Jimin'i bu kadar kıskanır oldun?"
Rosé yatağa oturmuştu fakat ben yerimde duramıyordum. O insanları gördükten sonra ne burada kalmak istiyor ne de Rosé'yi burada bırakmak istiyordum.
"Sevgili değiller Lalisa anlattım sana bunu. Kız Jimin'i bırakmıyor. Jimin yüz defa ondan ayrılmaya çalışmış ama her seferinde onu kendine bağlamış. Şimdi yine onları yalnız bırakırsam Jimin'i kaybederim."
