Μη με ξεχάσεις

Κεφάλαιο 28

"Καλά Χριστούγεννα μωρό μου...Καλώς ήρθες σπίτι σου!" Του είπε και τον φίλησε στα χείλη πεταχτά και απαλά.

"Καλά Χριστούγεννα κορίτσι μου..." Είπε ξέπνοα εκείνος πάνω απο το πρόσωπο της,τρίβοντας τη μύτη του πάνω στη δική της.
"Θέλω και δεύτερο γύρο..."

Η Έλενα γέλασε με τη ψυχή της και του φίλησε τα χείλη.
"Εμμ... Κάτω είναι όλοι,δεν νομίζεις πως είναι αρκετά ντροπιαστικό όλο αυτό;" Τον ρώτησε δίχως να σταματά να χαμογελά.

"Εμμ...όχι;" Της είπε και άπλωσε το χέρι του χαμηλά, περνώντας τα δάχτυλα του μέσα από το πόδι της με απαλές κινήσεις που ανατριχιαζαν το κορμί της.

Κόλλησε τα πρόσωπα τους και βάθυνε το φιλί τους περισσότερο ενώ το χέρι του είχε φτάσει και γραπώσει το μηρό της. Ένιωθε τα πόδια της να σφίγγονται μεταξύ τους από τον πόνο που δημιουργούσε ο πόθος.
Την ανάγκη που είχε το κορμί της να τον νιώσει και πάλι μέσα της.
Αυτή η γλυκιά προσμονή για έρωτα...

Οι ανάσες του άρχισαν να γίνονται πιο βαριές και σε δευτερόλεπτα βρέθηκε ξανά ανάμεσα στα πόδια της.
Εισχώρησε μέσα της και πάλι σαν κατακτούσε κάτι απόρθητο.
Μια πνιχτή κραυγή της τον τρέλανε ακόμη περισσότερο και τη σήκωσε να καθήσει πάνω του ενώ εκείνος ήταν οκλαδόν.

Έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά από τους μηρούς της δίνοντας της ώθηση με τη δύναμη του.
Τη φιλούσε στ λαιμό ενώ εκείνη είχε ρίξει το κεφάλι της πίσω και απολάμβανε την ηδονή που της χάριζε απλόχερα ο Δημήτρης.

Ένα χτύπημα στη πόρτα δεν φάνηκε ικανό να τους ταρακουνήσει.
Η φωνή της μητέρας της όμως τους έβγαλε από τα ροζ σύννεφα.
"Έλενα όλα καλά;" Ακούστηκε η Μάρη απ' έξω και η Έλενα σταμάτησε να κουνιέται ενώ ο Δημήτρης βύθισε το πρόσωπο του στον λαιμό της γελώντας.

"Μμμ...εεε.. θέλω να πω ναι μαμά! Κατεβαίνουμε..." Της απάντησε και έπνιξε ένα μικρό γελάκι.

"Άντε γιατί θα βγάλω και το γλυκό."
Της είπε και άκουσαν τα βήματα της να μακραίνουν,ενώ κανένας από τους δύο δεν κουνήθηκε και έμειναν εκεί με κολλημένα τα μέτωπα του,όσο ο Δημήτρης δεν έβγαινε από μέσα της.

"Τι λες να συνεχίσουμε αργότερα;"Τον ρώτησε πρώτη η Έλενα και έκανε να σηκωθεί να εκείνος τη ξανά τράβηξε πάνω του.

"Τι λες να σε πάρω και να φύγουμε;" Τη ρώτησε εκείνος και τη φίλησε αχόρταγα.

"Μήπως αντί για αμνησία καταβαθος το πρόβλημα σου είναι ότι είσαι διπολικός;" Τον ρώτησε δήθεν σοβαρά και εκείνος της δάγκωσε τη μύτη.