Μη με ξεχάσεις

κεφάλαιο 8

"Είσαι σίγουρα καλά; Μήπως έγινε κάτι με την Άννα και δεν μου το λες;"
Τη ρώτησε ο Δημήτρης,ενώ είχαν ήδη ξεκινήσει για το σπίτι.

"Τι φαντάσματα βλέπεις βρε Δημήτρη; Τι να έγινε με την Άννα; Απλώς δεν έφαγα καλά σήμερα και ένιωσα μια αδυναμία, αυτό είναι όλο..."

Ο γιατρός τη κοίταξε καχύποπτα και έμεινε σκεπτικός για λίγο. Την ήξερε καλά την Άννα,όταν ένιωθε φόβο για κάτι, έβγαζε νύχια.
Από τη μέρα που της είχε πει πως η Έλενα γύρισε,είχε φαγωθεί να μιλάει άσχημα για τη φιλία τους.
Δεν μπορεί να ήταν τυχαίο που αφού γύρισαν από τη τουαλέτα η Έλενα θέλησε να φύγει.

"Εντάξει,πάω πάσο για τώρα,αλλά θα τη μάθω την αλήθεια." Της απάντησε τελικά και τη κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο.

"Καλά,κάτσε με τα φαντάσματα σου εσύ." Του απάντησε νιώθοντας χάλια μέσα της,μα με προσπάθεια να φανεί άνετη.

Την πείραξαν πάρα πολύ τα λόγια της Άννας. Δεν έδωσε κανένα δικαίωμα για να ακούσει αυτά που άκουσε,όμως δεν ήταν και του χαρακτήρα της να μην παλεύει για τον εαυτό της.
Μα πώς μπόρεσε να σκεφτεί πως εκείνη...πως εκείνη θα έβλεπε ερωτικά τον...Τον Δημήτρη.

Γύρισε το κεφάλι της και τον κοίταξε. Οι φλέβες στο πρόσωπο του ήταν τσιτωμένες, φαινόταν πως ήταν ανήσυχος.
Πρέπει να την ήξερε καλά την Άννα.
Απογοητεύτηκε τόσο πολύ μετά το σκηνικό που της έκανε.

Ήταν απαράδεκτη η συμπεριφορά της,όμως δεν είχε σκοπό να τη δώσει στον Δημήτρη.
Δεν υπήρχε λόγος,εφόσον εκείνος την είχε επιλέξει για σύντροφο του,αυτή ν μπει ανάμεσα τους.

Όταν πάρκαρε ο Δημήτρης το αυτοκίνητο στην αυλή τους δεν βιάστηκε να κατέβει,ούτε και η Έλενα όμως.
Γύρισε προς το μέρος της και έβαλε το χέρι του στο μέτωπο της.
Το χρώμα της είχε επιστρεψει στο φυσιολογικό.
Εκείνη δέχτηκε το χάδι του και έκλεισε τα μάτια ακουμπησμενη στο κάθισμα και στραμμένη σε εκείνον.

"Είσαι καλύτερα; Το χρώμα σου επέστρεψε και πάλι." Τη ρώτησε με ανησυχία στη φωνή εκείνος.

"Είμαι πολύ καλά." Του απάντησε και πριν τραβήξει εκείνος το χέρι του,εκείνη το κράτησε και το έφερε στο μάγουλο της.
"Σ ευχαριστω που είσαι αυτός που είσαι." Του είπε αυθόρμητα και άνοιξε τα μπλε της μάτια.
Τα μάτια της τον καθήλωναν πάντα.
Ήταν μπλε ανοιχτό,σαν το γαλάζιο της θάλασσας που δεν θέλεις να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω.
Δεν είχε δει πιο ωραία μάτια σε σχήμα και χρώμα στη ζωή του.