16- PLANLI KUSUR

264 44 23
                                    

Bu bölümü Nisapsll  'ya ithaf ediyorum

Bir tanecik bebekim, seni seviyorum

DOĞUM GNN KUTLU OLSUN

Bomba gibi bir bölüm daha geldim. Bundan sonra olaylar daha çok karışacak diriririm.

Size keyifli okumalar

***
Şimdi, elimi uzattığım için mi pişmandım, yoksa tutmayacak birine uzattığım için mi?

***
"Bana bakın. En ufak bir hata istemiyorum." Demir'in parmak sallayarak söylediği şeye başımla onay verdim ama bir gözüm Sena'da idi.

İnsanlığının nasıl kaldırdığını anlayamıyordum...

Öfkemi bastırmak için sarılı elimle oynamaya başladım. Canım acıyordu ama şuan öfkelenip de hata yapamazdım. Hata yapma lüksüm yoktu. Demir, kaşlarını çatarak bana baktığını hissettim. Ama bakışlarımı çevirmedim. Zira anlayabilirdi. Elime işkence yapan sağ bileğim kavrayıp "Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sordu azarlar gibi.

"Sargı elimi kaşındırdı da." dedim hemen Sena'dan gözlerimi çekip. Bir şey diyecek gibi olduğunda Eflin, Duru'ya bakarak "Sen kimsin?" diye sordu tatlı bir sesle. Tabii ki de Eflin'e hiçbir şey anlatmamıştım. Sadece plandaki yerini biliyordu. Aksi, aptallık olurdu.

"Zamanı gelince öğreneceksin." dedim net bir sesle. Duru ile hala konuşmadığım için gözlerim Duru'yu es geçerek elime kaydı. Sargımı siyah olarak değiştirmişim üzerime uyumlu olsun diye. Demir tamamen bana dönmüş duruyordu. Keskin bakışlarının bir kez daha hedefi olurken bileğimden tutarak bir anda beni dans pistine sürükledi. Şaşkınca ona bakarken "Dikkatini dağıtmamız lazım Duru'dan. Eğer biraz daha bakarsa anlayacak. Bence dikkatini çektik bile." derken gerçekten yakın duruyordu. "Neden benimle dans ediyorsun o zaman, Eflin ile de edebilirdin?" diye sordum. Aslında içimden bir ses reddetmesini istiyordu.

"Ama ben seninle dans ediyorum."

Suratıma üfleyerek söylediği şey karşısında "Belki ben istemiyorum?"

Emre Aydın - Çocuğum Belki şarkısı çalmaya başlarken elini elimden çekip belimde birleştirdi. Ben de omzuna koyarken beni biraz daha kendine çekti. Bedenim bedenine çarparken yutkunamadım.

"Çocuğum belki elimde tahtadan bir kılıç..."

Bana çocuk diyordu. Ama değildim. Bir çocuğun kaldıramayacağı şeyler yaşamıştım belki de. Ve çocuklar masumdu. Ben masum olmaktan çok uzaktım. Ya da çocuk olduğum için kaldıramıyorumdur?

"'Bana beni geri ver, yeter' diye uyandım bu sabah."

Suratıma eğilip fısıldadı şarkının bu kısmını. Anlam veremedim. Kaşlarımı çattım.

"Bende, bana yer kalmadı."

"'Bana beni geri, ver yeter' diye uyandım bu sabah."

"Bende inan hal kalmadı."

Hal kalmamıştı doğruydu ama kırıntılarını kullanmak zorundaydım.

"Aman aman bitirdi beni sevdan."

Şarkının nakaratında başka yöne çevirdim bakışlarımı. Demir de bana bakmıyordu artık. İçimi garip bir his kaplarken kalbim çok hızlı atıyordu. X'in gerginliğinden de olabilirdi.

"Aman aman, bitirdi beni sevdan."

"Aman aman, aman."

"Çocuğum belki içimde öldüren bir şüphe;"

Çareler ÇaresizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin