28 - ŞEYTANIN MASASI

230 15 159
                                    

BEN GELDİM MEDUSALARIM!

Ay özlemişim böyle giriş yapmayı.

Vaay be! Sekiz ay sonra yeniden, ne kadar sövseniz haklısınız çok çok özür diliyorum ve sizi daha çok bekletmemek adına hemen bölüme geçmek istiyorum. 

Bölüm sonunda görüşmek dileğiyle keyifli okumalar!

Bölüm şarkımız: We All Wanna Die Sometimes

Medyaya koyacak bir şey bulamadım bzömvçsmv

***

Bazen yerini doldurmadıkça bir şeylerin, yenisi için beklenmezdi. Hayatın ona sunduğu oyunu kazanmak için kendiyle yer değiştirmek zorunda kalan birini, hayatında hiç oyuncu değişikliği yapmamış biri anlayamazdı.

Kahkaha atarken öfkeden yakıp yıkmak isteyen birini, göz yaşlarını hiç yutmamış bir insan anlayamazdı.

Büyük mutluluklar için büyük yangınlar gerekir, bir insanı yaralamadan onu iyileştiremezsin.

Bir insanı yere düşürmeden ayağa, kaldıramazsın; bulutlara çıkarmadan yere, çarpamazsın; acının oluk oluk akan kanını tattırmadan, anlatamazsın; uçurumdan atmadan sırtını verdiği yerin uçurum olduğuna, inandıramazsın. İnsan zihni çok gariptir, kendi kendine körleşir.

Gözlerini açabilmen için önce bütün yalanlara uyuman gerekir.

Hayata tecrübe denir.

Bir kadının ruhu çocuk olmadan büyüyemez, bir çocuğun ruhu kadın olmadan hayallerini boğamaz. Hayaller boğulmadan sudaki gerçek yansımanla yüzleşemezsin, düşün bakalım; hayallerin olmadan sen kimsin?

Çığlıklarını boğarak bastırmış birinin gözlerindeki intiharı, hiçbir şey gizlemeye ihtiyaç duymamış biri göremez. Bu yüzden sustum, bu yüzden anlaşılmak istemekten bile vazgeçtim.

Herkes anlamak istediği gibi anlar, onlar için ne düşündüğünün bir önemi yoktur. Kalbinin ne kadar kırık olduğuna bakmaz, seni yaraladığının farkına varmaz ve konuşur.

Sustum ben de, vazgeçtim. Anlamayacak birine defalarca aynı şeyi de anlatsan kendini yorduğunla kalırsın, bu yüzden sustum ve usulca vazgeçtim.

Sustuklarımın ''esiriy'dim''

Demir'in hayatıma girdiği güne kadar, sustum ve içimi, içime attıklarımın bitirdiğini farkına varmak istemedim. Anlatacağım kimsenin olmayışı vuracaktı yüzüme, kendi kendime yetebilmeyi diledim. Bana Demir yetmemişti, Demir ruhumdan kopan parçaydı. Kendimi yine kendim anlamış ve kendi kendime yetebilmiştim.

Ruhundan kopup karanlık matemlerin içinde yitip giden parçanı bulmak önemlidir, seni senden başka kimse anlayamaz.

Sonra bütün sustuklarımı kulak dele dele hatırlattım, yanan kalbimin intikamını, gözlerimi görmelerine izin verdiklerimden aldım çünkü ben, Medusaydım.

Kalbimin kırıklarından bir hançer seçtim ve sırtlarından değil tam kalplerinden vurdum çünkü o kalbe ihtiyaçları yoktu.

Demir, parmak uçlarındaki melodilerle çığlıklarıma ritim verdi ve bana yaşamayı öğretti. Tenimdeki imzası, sessiz çığlıklarımdan ibaretti ve bu geçmişin ve geleceğin bana bıraktığı en güzel izdi.

Onu her öpüşümde anladım: kendimi toparlamam için içimden attıklarıma ihtiyacım yoktu, içimde tutmanın bir manası yoktu.

Güç içimizdeydi aslında, bu gücü içimize artıklarımızın bastırmasına izin vermemeliydik.

Çareler ÇaresizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin