TAKINTILI AŞK

Takip

                                       11.Bölüm ''Takip''

  Takip ediliyorsun.

Kanımı donduran kalbimin heyecanla çarpmasını sağlayan tek bir cümleydi. Takip ediliyorsun. Beni kim neden takip etsin ki? Kadir miydi? Eminimki Avran onu serbest bırakmamıştı bıraksada Kadir korkusundan yanıma yaklaşmazdı.Avran'ın o saf öfkesini tehlikeli birine dönüştüğü halini görmeseydim Kadir'in korkmayacağını söylerdim.Ama Kadir bile bariz bir şekilde onun varlığıyla korkmuştu.O zaman kim beni takip ediyor ki?

Beynim sistematik bir mekanizma gibi soruları türetirken Avran'ın kolumu tutan eline baktım sonrada Avran'a baktım.Kusursuz çenesi kasılmışken gerginlikten boynundaki damarlar belli oluyordu.Göz ucuyla arkasına baktı.''Siktir'' diye tıslayıp kolumdaki elini saniyeler içinde çekip elini elime kenetledi ve koşmaya başladı.Tereddütle arkama baktığımda o an siyah bir araba ve bizi takip eden takım elbiseli iki adamı gördüm.Araba yetmiyor muydu yani?Avran'a ayak uydurarak koşmaya başladım.Kalbim sızlarken Avran'a göz ucuyla baktım.Gergindi.Elimi tutan elinden bile bariz bir şekilde gerginliği hissediliyor.Şuan peşimizde adamlar varken konuşmamam ve ona soru sormamam gerektiğini çok iyi biliyorum.Bu yüzden sadece Avran'a ayak uydurmaya çalıştım.

Koşmaya devam ederken o sokaktan başka bir sokağa geçerken göz ucuyla arkama baktım.Adamlar baya gerimizde kalmıştı.Ve kalbim adrenalinin etkisiyle atarken zorlanıyordu.Hala yere düşüp bayılmadığım için seviniyordum.

Binanın köşesinden döndüğümüz an Avran etrafına bir göz attı.Gözüne bir yeri kestirmiş olmalı ki beni oraya sürükledi.Bir binanın otoparkına girdik.Otopark bodrum katındaydı.Otoparkın girişini döner dönmez duvara yasladı beni.Avran'da bedenini bedenime yaslayıp duvara sindi.Duvarın kenarından sokağa göz atarken bende sakinleşmek için elimi kalbime koyup gözlerimi kapatarak kalp atışlarımı dinlemeye başladım.İçimden saniyeleri sayarken kalp atışlarımı elimin altında ritmik bir şekilde atmasını umut ediyordum.Herhangi bir ritim bozukluğu olursa ilaçlarımı içmem gerekebilirdi.Ama her sayışımda kalbim düzenli bir şekilde atıyordu.Gülümsedim.İyi durumdaydım.Rahatlayarak nefes verdim.Gözlerimi yavaşça açtığımda çakır gözlerle karşılaştım.Bu loş karanlık ortamda bile gözleri çok güzel görünüyor.Gözlerindeki ışıltıya anlam veremesemde hayranlıkla bir annenin yeni doğmuş bebeğine baktığı gibi bakıyordu.

O kadar yakınız ki onun kalp atışlarını bedenime baskı yapan bedeninden hissedebiliyorum.İstem dışı gözlerim dudaklarına kaydı.Kalp atışlarım tekrar hızlanırken gözlerine baktım.Gözlerimiz buluştuğunda ister istemez yutkundum.Boğazımın kuruduğunu hissederken dudaklarım onun dudaklarının ihtiyaçıyla aralandı.İçimdeki dürtü onu öpmek için hamle yapmak isterken ben kararsızlıkla gözlerine bakıyordum.Avran yavaşca sanki heran fevri bir hareket yapsam kaçacakmışım gibi sakin bir şekilde dudaklarıma eğilirken nefesimi tuttum.

Tam öpeceği sırada duyduğumuz konuşma sesleri onu durdu.Bende dikkatimi tamamen dışarı verdim.

''Böyle işin amınakoyayım.Kaybettik kızı.''

''Yanındaki oğlan Avran Sönmez değil miydi? ''Avran'ın ismini duymamla Avran'a baktım.Göz göze gelince gözlerimi kaçırıp dışarıya kulak kestim.

''evet ta kendisi.İşte şimdi sıçtık.Sönmez işin içindeyse boku yeriz.''

''Patrona ne diyeceğiz? ''

''Bilmiyorum hiçbir sikim bilmiyorum.Ama kızı bulmak zorundayız.''Benden ne istiyor olabilirler ki babamın düşmanı hiç yoktu.Olsaydı kesinlikle ortaya şimdiye kadar çıkardı.Peki ya Şebnem namı değer annemin mi düşmanları? Ne yani karşı rakip genelevin sahibi peşimde mi? Kesinlikle komedi olurdu.Peki benden ne istiyorlar?