TAKINTILI AŞK

11.bölümün devamı

Multimedyada Avranın evi var.Yavaş yavaş multimedya yıda öğreniyorum :)
Bölüm şarkısı:Lafee-Tell Me Why

11.Bölüm"Ev"

"Evim derken?" diye sordum.Bian genel evin yakınındaki evi hatırlamamla ve orada yaşadıklarının acısıyla yüzümü ekşittim.Avran'da neyi düşündüğümü anlayınca yüzü düştü.

güven vermek maksatlı boşta olan elini kolunun üzerindeki elime koyup "oraya gitmeyeceğiz Hayal.Orası benim evim değil." dedi.

Rahatlayarak nefes verdim.Söylediği şeyi idrak ederek "peki evin nerede ?" diye sordum.

Benim rahatlamamla oda rahatlayarak "gidince görürsün." dedi.Bende çokta üstelemedim.Sokaklarda temkinle yürürken Avran heran tetikteydi.Havada gerginlik akıp giderken sessizlik işleri daha zorlaştırıyordu.Sessizliği bozmak amaçlı "kaç evin var ?" diye sordum.

Etrafa göz attıktan sonra göz ucuyla bana baktı."3 tane.birisi ailemin evi,ikincisi bana ait deniz kenarındaki bir ormanın içinde yazlık gibi bir dağ evi diğeri ise şimdi gideceğimiz yer.Tamamen bana ait kişisel evim.Pek kimse bilmez o evi." dedi.

"Peki...ımm...şey beni götürdüğün ev ??" diye sordum.Bian sıcak bastı.Açıkçası orada yaşananlar istemdışı beni utandırmıştı.Kızardığımı ve konuşurken çekindiğimi gören Avran gülümsedi.Gülümsemesinin altında gizli duygular saklıydı.Özlem,huzur,mutluluk...

Daha sayamacağım ve anlayamadığım duygular içerisindeydi.

"Orası çeteye ait bir mülk.Genelde orada toplanırız.Gizli yerimiz gibi bir yer."

"Anladım" diyip başımı salladım.Karşıma bakınca ilerde parkedilmiş Avran'ın arabasını gördüm.Rahatlayarak nefes verdim.Çünkü burada açık bir hedeftik.Ama Avran arabasının bulunduğu sokağı es geçip başka bir sokağa yöneldi.Hava kararmıştı ve sokak lambaların altında hedef tahtası misali yürüyorduk ve güvenli yerden arabasından uzaklaşıyorduk.Hiç mantıklı bir hareket değildi.Kaşlarımı çatarak Avran'a baktım.Dönüp karşıma baktığımda ise bir arabanın sokağın başında durduğunu gördüm.Avran'ın arabasının tıpkısıydı.Tüm bedenim kasıldı.Heran bir şey olacakmış gibi tetikte beklemeye başladım.Arabaya yaklaştıkça iyice gerildim.Neden o arabaya doğru gittiğimizide anlamıyordum.

Avran'a baktığımda ise gergin halime keyifli bir şekilde gülümsüyordu.Gülümsemesini görmek hoşuma gitsede sinirimide bozmuştu hem niye gülümsüyor ki böyle bir durumda?

Sanırım bana cevabı arabadan inen kişi verdi.Özercan ciddiyetle yanımıza geldi.Direk olarak Avran'a bakıp ''Reis " diye selam verdi.Sonra gözleri beni buldu ve başıyla selam verip "selam asi kız." dedi.

Tek kaşımı kaldırıp "bende seni gördüğüme sevindim Özercan" demekle yetindim.Ama istemdışıda olsa gülümsedim.Özercan çarpık bir gülümsemesini bana bahşedip Avran'a döndü.

"Her şey hazır Reis.Talimatlarını bekliyoruz."

Kaşlarımı çatarak "ne hazır ?" diye sormamla ikiside dönüp aynanda bana baktılar.Bianda lafa atlamam pek uygun olmadığını anlayınca masumca gülümseyip omuz silktim.Özercan direk olarak Avran'a baktı.Bende Avran'a baktığımda göz göze geldik.Ve gözlerinde gördüğüm şey bana her baktığında gördüğüm adsız duygularla kaplanmıştı.

Avran gözlerini benden ayırmadan "işimiz bittiğinde o adamlar kimin adamı öğrenin.Bir aksilik olsun istemiyorum Özercan." dedi.

Birkez daha şansımı denemek için " ne yapacaksınız ne hazırlığı bu?" diye soru sordum.