TAKINTILI AŞK

Nefes

"Karanlıkta gölge aramak gibiydi nefes almak..."

Çığlık atarak olduğum yerden doğruldum.Bir panikle etrafıma bakıyordum.Kolumdaki acı dikkatimi dağıtsa da karanlık ortama gözlerimi alıştırmaya çalışıyordum.Bir şeyler arıyordum.Birilerini...

Karanlık yer bir anda bir kapının açılmasıyla azda olsa aydınlanmıştı.Gözlerim ışıkla azda olsa sızlasa da umursamadan etrafıma göz gezdirdim.Kimse yoktu.Ne Levent ne Kadir.Derin bir nefes verdim.Sadece bir rüyaydı sadece bir kabustu.Bu kadar gerçekçi olmak zorunda mıydı?!Korkum yavaş yavaş geçerken bir rahatlama geldi.Annemin ve Avran'ın gözlerimin önünde öldürülüşünü izlemek...

"Allah'ım sen yardım et." diye mırıldandım.Beynim bile artık bana oyunlar oynuyordu.

"O kadar mı kötüydü?" Sesin geldiği yöne baktım.Avran kapının eşiğinde omzunu yaslamış bir şekilde durmuş bana bakıyordu.Kollarını göğüsünün altında birleştirmişti.Sıkılan kol kaslarına ve göğüs kasına gözlerim kaydı. Bu çocuk bu kadar kaslı mıydı ya?! diye düşünmeden edemedim.Dudaklarımı ısırdım.Ahh iyice edepsiz oldum ben.Gözlerim kaslarından boynuna,boynundan dudaklarına ve en son gözlerine kaydı.Göz göze gelmemizle gözlerimi kaçırmam bir oldu.Heran ne düşündüğümü anlayacakmış gibi.

Bana sorduğu soruyu hatırlamaya çalışarak boğazımı temizleyip ne cevap vermem gerektiğini düşündüm.
" Şey...ımm...evet" bocalıyorum aferim bana.Avran'a baktım.Dudağının kenarı kıvrılmış bana bakıyordu.Dudaklarına davetkâr bir gülümseme vardı ve bu hali fazlasıyla çekici.Kolumun sızısıyla koluma baktım hemen.Yine mi serum?! "Ahh..." Avran'a baktım. "Yine ne oldu bana?" diye bıkkınlıkla sordum.

Avran yaslandığı yerden doğrulup kollarını çözerek bana doğru gelmeye başladı.Kalbim hızla atmaya başladı.Her attığı adım da kalbim daha hızlı çarpıyordu. Ahhh Hayal senin sorunun ne?!Hala arabanın etkisinde misin sen?! Boğazımı temizleyip kolumdaki seruma baktım.Kan yok gibiydi.Serumda akıyordu.Avran yanıma oturdu.O an Avran'ın yatağında olduğumu farkettim.Kokusu burnuma dolarken dikkatimin dağılmaması için içten içe büyük bir çaba harcadım.Niye bu aralar bu kadar dikkatim dağılıyor ki?!Hele de bunca şeyden sonra?!

Avran serumuma bakıyordu bense ona bakıyordum.Kafasını kaldırıp bana bakınca göz göze geldik.Kaşlarını çattı bian da. "Bana şöyle bakma Hayal.Sana çok kızgınım."

Şaşırarak kaşlarımı kaldırdım.Bu tepkiyi beklemiyordum. "Pardon ama neden bana kızgınsın?"

Elini sıktığını farkettim.Başını iki yana salladı. "İlaçlarını en son ne zaman kullandın? Yediğine içtiğine dikkat ediyor musun? Ben Akın bey söyleyene kadar farketmemiştim bile..." birkaç küfür mırıldandı.Ne dediğini bile duyamadım tam olarak.Bana mı kızıyordu yoksa başka bir şey mi şuan onu bile anlayamıyordum.

Elimi yumruk yapıp sıktığı eline koydum. "Sorun tam olarak ne? Söyle lütfen bana?"

"Bayıldın Hayal.Akın bey israr etmesine rağmen ben izin vermedim hastaneye gitmene ama birkaç test yaptılar.Durumun iyi değilmiş."

"Bunu nereden çıkardılar?"

"Şuan annen ve Akın bey hastanedeler Hayal.Senin hastanede yatmayacağını bildikleri için ve çok tehlikeli olduğu için hastaneyi buraya getirmeye gittiler."

Anlamıyordum.Başımı iki yana salladım. "Cidden anlamıyorum.Daha net olur musun?"

"Yataktan çıkamazsın demek oluyor Hayal.Durumun ağır anlıyor musun?Çok fazla kilo vermişsin.Sağlıklı beslenmiyorsun.İlaçlarını aksatmışsın.Durumun ağır hemde çok ağır.Vücudunun salgıladığı adrenalinle ayakta duruyormuşsun ama artık vücudun kaldıramıyor anlıyor musun? O güzel kalbin kaldıramıyormuş!" Son cümlesinde acı çekiyormuşcasına inleyerek söylediğinde sağlığımın bu kadar ciddi olduğunu bilmiyordum.Ne yapacağımı bilmeyerek aklıma ilk gelen şeyi yaptım;Avran'a sarıldım.Onu teselli etmem destek olmam gerekiyordu.Çünkü ben bu halime alışmıştım.Sarılmama karşılık oda bana sarıldı.Ama oldukça dikkatliydi.İncitmek istemiyor gibi bir hali vardı.O kadar kötü olamam.Evet birkaç kilo vermiştim.Bu sağlığımı etkileyecek kadar değildi fakat ilaçlarımı kullanmıyordum artık.En son hastanede aldığım neyse oydu ve bu süreçte ilaçlarımın olmayışı kalbimi etkilemek için uzun bir süreçti.Ama durumum ciddi değildir.Sanırım.Hiç bu kadar aksatmamıştım sağlığımı.Bunca şeyden sonra kafam allak bullaktı ve ben unutmuştum tamamen:ölümün her an soluğu benim yanımda alacağını.