TAKINTILI AŞK

...Sonsuz Mutluluk...

"Dünya gerçekten üç günlük;dün,bugün ve yarın..."

"'Aşk, öyle engin bir denizdir ki, ne başlangıcı ne de sonu vardır.'demiş Mevlana.Sen benim hem başlangıcım hem sonumsun Hayal'im.Gözlerinde boğulduğum,kokuna hasret kaldığımsın.Ve şimdi sevgilim..." -Avran

Avran konuşulanları dinliyor odaklanmaya çalışıyordu ama aklı sürekli Hayal'deydi.Onun yanına gitmek istiyordu.Saatlerce,günlerce,haftalarca durmak istiyordu yanında.Onsuz nefes alamıyor gibi hissediyordu.Tekrar kollarında olması için can atıyordu.
Mutfaktan seslenildiği ve etrafta bir hareketlenme olduğunu farketti.Durduğu pencerenin önünden doğrulup koca salondan çıkmak için hareketlendiğin de içeri takım elbiseli bir adam gelip "Efendim Sultan hanımı bayıltıp kız ve hemşire gitti." demesiyle Avran büyük bir panikle salondan çıkıp mutfağa gitti.Baygın bir şekilde mutfakta yatan kadına baktı.Adamlardan biri gelip yerde yatan kadını kucakladı ve mutfaktan dışarı çıkardı.Levent öfkeyle adamlarına emirler yağdırmaya başlamıştı bile.Avran  kadının yattığı yerden tam bakışlarını çekecekti ki yerde duran kağıt parçasını gördü.Yerdeki kağıdı alıp okuduğunda nerede olduğunu anlamasına yetmişti.Hemen dışarda duran arabasına koştu fakat işin kötü tarafı arabasının lastiklerinden biri patlatılmıştı.Bu yüzden diğer arabalara da baktı ama hepsi aynı durumdaydı.Hemen Levent'in yanına gitti.Araba olup olmadığını sordu.Levent,Avran'a baktı evin garajında duran bir araba olduğunu söyledi.Hemen garaja gittiler.Neyse ki garajdaki araba sağlamdı.Hemen arkalarından diğerleri geldi.O,Levent,Melih ve Özercan arabaya binip geneleve tam gaz basmıştı.Binanın önüne geldiğinde diğerlerine bina kapısından girmelerini dikkat dağıtmalarını söylemişti.O da bildiği yoldan, yangın merdiveninden çıkacaktı.Yangın merdiveninden sessizce çıkarken Hayal'in feryat eden sesini duymasıyla acele etti.Kapıya vardığında dua etti.Diğerlerinin binaya girmesi için dua etti.Belindeki silahı çıkarıp hazırlandı.Yedek anahtarını koyduğu yerden küçük anahtarı alıp sessizce kapının kilidini açtı ve diğer taraftan büyük bir gürültüyle kapı açılınca oda sessizce kapıyı sonuna kadar açtı.Görüş açısına direk o pislik girmişti.Kadir'e doğru namlusunu doğrultu.Kısa bir an sevdiği kadına baktı.Annesi ile karşılıklı dizlerinin üstünde yerde duruyorlardı.Göz göze geldiklerinde kalbi korkuyla hızlı atmaya başladı.Hayal kendini annesiyle aynı hizaya gelecek şekilde yana getirdi.Avran bunu dikkati dağılmaması için yaptığını biliyordu ama birkaç saniye sonra Hayal'in öksürdüğünü ve Kadir'in ters istikametine doğru yere düştüğünü gördü.Kadir'in dikkatinin ona doğru yöneldiğini anlayınca hiç vakit kaybetmeden direk tetiğe bastı ve diğerleri de aynı şekilde Kadir'e doğru ateş açtılar.Kadir vücuduna giren mermiler ile sarsılıp duruyordu.Ve en sonunda kanlar içinde yere yığıldığında Avran direk Hayal'in yanına koştu.Annesi görüş açısında olduğu için başta kızın yüzünü göremedi ama iyice yaklaşınca ağzından akan kanı gördü.O an Avran'ın nefesi kesildi.Etrafındaki hiçbir şeyi duymuyor ve göremiyordu.Tek görebildiği şey Hayal'di.Hayal'in yanına çöktü kendini hiç olmadığı kadar çaresiz hissederken.Hayal'in başını kaldırıp solgun güzel yüzüne baktı.Kollarında titriyordu.

Melih'te yanlarına geldi hemen ama Hayal'in durumunun kritik olduğunu görünce öylece durdu.Hayal'e bakıyordu.Onunla doğru düzgün konuşamamıştı.Kardeşim bile diyememişti.Kabullenmekte zorlanıyordu ama Hayal'i hep kardeşi olarak sevmişti.Onun yaşadığını öğrendiğinde yaşadığı mutluluğu tarif bile edemezdi.Tek kabullenemediği şey babasının annesine ve Hayal'e yapmış olduğu şeylerdi.Bu yüzden ondan uzak duruyordu.Çünkü ne diyeceğini ne yapması gerektiğini bilmiyordu.Ve şimdi her şey bitmiş miydi başlamadan?

Şebnem "Benzin var her yerde." demesiyle Hayal'in üstünün ıslak olduğunu anladı Melih ve hemen Avran'ı sarsıp "Gitmeniz lazım hemen!" dedi.