Jungkook | Vampire

Özel Bölüm 2.2.

Umarım beğenirsiniz.

😘 Bu da son özel bölümdü. 😘
Geç attığım için kusura bakmayın lütfen.

Medya ile okuyabilirsiniz.

Sabah uyanır uyanmaz üstümü giyindim ve geç kaldığım için okula doğru koşmaya başladım. Yoldan karşıya geçerken Namjoon'u gördüm. Refleks olarak durduğumda son hızla ilerleyen arabayı yeni fark edebilmiştim. Araba birden bana çarpınca uçtum diyebilirim. O sırada Namjoon'u duydum. Adımı bağırmıştı.

Dönerek arabanın üstünden atlamışım. Yere düşer düşmez biraz yuvarlandım. Sonra da rol icabı gözlerimi kapattım. Hiç değilse bayılmış gibi yapmak zorundaydım. Ayağa kalkıp hiçbir şey olmamış gibi davranamazdım.

Kaç dakika beklesem ki?
1. Bir az olmaz. Neyse bir 5 dakika bekleyeyim bari. Off okula geç kalıcam. Araba çarptı yani. Bir şey olmaz. Ama hiçbir şekilde devamsızlık yapmaktan hoşlanmıyorum.

1-2 Dakika sonra birisi beni kucakladı. Burnundan soluyordu.

Bu kesin NAMJOON.

Gözlerimi aralayacakken beni yavaşça yere koydu.

Bu kesin NAMJOON değil.

Çünkü o beni yukarıdan aşağıya bırakırdı. Hayvan çünkü o.

Bunu düşünmemle çarpıldım. Ve ağzım ile gözümün kulağım ile de burnumun yeri değişti. Şok içerisindeydim.

(Umarım hayal etmemişsinizdir. Ben yazar olduğum için ne yazık ki etmiş bulundum. 🤢🤧)

Saçımı okşamaya başladı. Sapık falan mı bu?

İyi de sapıklar araba çarpan kızlara yanaşmıyorlar. En azından çarptığı gün.

Gözlerimi açtım bu sefer. Namjoon'la göz göze geldiğimde ağladığını gördüm.

Beni yine o sanmıştı.
Yine.
Güzel kokuyorsun derken de beni o sandığını biliyorum.
Omzumda uyuma isteği de o yüzdendi.

Ama sorun şu ki:
Ben o kıza benzemiyorum.

Bir kere ben vampir olduğumdan tenim normalden de daha beyaz.

Ona, o kız demekten hoşlanmasam da... onun ten rengi koyuydu. Esmerdi yani.

Ve o çok eğlenceli enerjik bir kızken ben genelde soğuk kanlı birisi gibi dururdum. En azından Namjoon'un yanında.

Nj: sen i-iyi misin?

Jy: ben o değilim.

Nj: ne?

Jy: diyorum ki beni o sanmayı bırak artık. Ben vampirim tamam mı? Yeni de dönüşmedim doğuştan böyleyim, bu nedenle de ölmem. Alt tarafı araba çarptı. Abartma. Gidip adamı dövmene de gerek yoktu ayrıca. Yola atlayan bendim. Tıpkı onun da benim önüme atladığı gibi.

Yerden kalktım. Biraz ilerleyip yere düşen çantamı tekrar omzuma taktım ve okula gitmeye başladım.

Peşimden geldiğini hissedebiliyorum. Durup arkama döndüm ve konuştum.

Jy: beni takip etmeyi bırak!

Nj: okula gidiyorum. Seni takip etmiyorum.

Rezillik, rezillik, rezillik...