- Moj qaj moj te thash .
I bertiste i vellai qe sduronte dot lotet e saj . Ishte vajza e vetme dhe me e vogla . E kishin ritur me cdo te mir dhe te tre vellezerit linin koken pas saj . Kush do qe i njihte e dinte mire se vellezerit Hoxha e shakteronin boten per te motren .
Ne momentin kur e motra u kish thene qe dashuronte shkaktarin e vdekjes se te vellait , te gjith ishin revoltuar e kishin gjuajtur cdo gje qe ju dilte perpara , por nuk i kishin thene asnje fjale te vetme asaj . Nuk e kishin bere te ndihej fajtore , thjesht i bene te qarte se Tonin Bobaj do kish fundin me te hidhur se e paten ato .
E kjo ishte ajo qe Erisa nuk donte . Kjo ishte arsyeja per te cilen Ersia kish perlyer veten ne kete situate .
I dhimbte shpirti qe po u shkaktonte familjes se saj kete dhimbje , por e dinte se ishte me e mira per te gjithe .
E tek sa Toni qendronte si statuje , me ne fund mori fryme thelle e ktheu nga vetja te gjith vemendjen qe ishte tek Erisa .
- Nuk kam nevoje te prezantohem se besoj qe te gjith ju me njihni . Meqe mu dha rasti kisha dasht me u kerku falje per humbjen e djalit , shkaktar i te cilit isha une . Por ishte aksident . Do kisha preferuar te vdisja vete me mir se ti merja jeten nje te pafajshmi . Por te gjith jemi te rinje e gabojme ndonjehere . Ate qe zoti e shkruan ne se ndalojm dot .
Mori fryme thelle e vazhdoi serisht .
- Erisa ka qene shoqja ime shum kohe para aksidentit . Me kalimin e kohes shoqeria jone mori nje emer tjeter . Ishim ne nje lidhje kur ndodhi aksidenti . U shkeputem me pas per nje fare kohe se e dija qe i gjithe faji ishte i imi . U mundova te qendroja larg Erises , por dashuria qe kisha per te mi mbylli te gjithe dyert pa te . Dhe sot jemi serisht bashke . Do ju lutesha ta pranonit edhe ju lidhjen tone e te hiqnit nga mendja mendimet e kota rreth meje .
I tha keto fjale me aq shum mundime . Se kish patur ndonjehere te veshtire te fliste , por fjalet qe sapo tha nuk ishin fjalet qe i perkisnin atij , ai sdinte te ishte i sjellshem , sdinte te pendohej apo kerkonte falje , ishin fjalet qe i rodhen vete nga goja kur ne vesh i jehonte zeri i Anjes se vogel dhe Klevit .
Edhe Erisa e shikonte me nje habi ne fytyre . Edhe asaj spo i besohej qe Tonin Bobaj dinte te ishte i sjellshem .
- Zhduku nga ketu para se te te kem bere copash .
Foli kete here vellai tjeter i Erises .
E prinderit e saj vec qendronin me syte e perlotur e shikonin gjithcka qe nuk donin para syve .
- A nuk degjove? Te thash te me zhdukesh nga rezja e shikimit , se per shpirt te vellait te vras me duart e mia .
E ne ate moment Toni deshironte ti jepte nje grusht te mire secilit qe fliste ne ate lloje menyre me te . Po plaste nga brenda e pendohej me qindra here qe i kish hyre kesaj loje femijesh qe skish per te funksionuar kurre .
Ne mendje kish te shperthente e tju trgonte gjithcka se durimi po i sosej . Por zeri saj e ndaloi sikur ti kish lexuar mendimet
- Nese ai iken , une iki bashk me te vella .
Fjalet qe habiten edhe muret . Fjalet qe thyen shume zemra . Ishin pikerisht ato fjale qe ua bene dhimbjen me te madhe asaj familje .
Toni beri nje gjysmebuzeqeshje dhe doli jash me koken lart .
- Erisa , mos guxo ta kalosh ate dere.
Foli prere njeri nga vellezerit kur ajo beri te shkonte pas tij .
Por i njihte mire familjaret e saj , e dinte se smund ti lendonin asnje fije floku Erises dhe asaj qe ajo deshironte . Perfitoi nga rasti e vrapoi pas tij . Hypi me te shpejte ne makinen e tij dhe nga pas la nje nenen qe dergjej ne lote , la nje baba qe heshte pas gjithckaje , la tre vellezer qe do benin gjithcka qe ajo te kthehej mbrapsh . Ajo ishte gezimi i familjes , ishte lumturia tyre , ishte gjithcka qe i bente ato te buzeqeshnin , ajo e dinte se vellezerit e saj edhe kembet do ti puthnin Tonin Bobajt vec qe e motra te ndihej e lumtur .
Dhe ajo do ndihej e lumtur kur kjo hakmarje te perfundonte , kur vellezerit e saj te mos beheshin me gisht nga kalimtaret si vrases , kur te mos e pesonte nje njeri i pafajshem , kur planit te saj ti vinte fundi . Atehere ajo do ndihej e lumtur .
