Kalbi Yaralı [Tamamlandı]

"4- Gitme benden!"

Derin bir nefes aldım ve sahilde beni bekleyen Efken'e doğru yürüdüm. Kalp atışlarım hızlandı. Neden unutamıyordum ki?

Usulca yanına oturdum. Bir anda eskiler dolmuştu aklıma.

Geçmiş;

Sessizce ve sinsice arkası dönük olan Efken'e doğru yaklaştım. Aslında amacım onu korkutmaktı da kıyamadım.

Ellerimle gözlerini kapattım ve alnına koca bir öpücük kondurdum.

"Bil bakalım ben kimim?"

Efken gülümsedi ve beni kızdıracak şeyler söylemeye başladı. Pis herif!

"Elbette tanıdım seni. Sen Afitab'sın."

Kaşlarımı çattım.

"O kim be?!"

Eğlendi her halinden belli oluyordu.

"Aaa buldum. Sevcan?"

Sinirle tısladım.

"Hayır!"

"Buldum! O zaman sen... Ze..."

Gülümsüyordum ki yine başka bir isimle ellerimi çektim ve çemkirmeye başladım.

"Zeliha'sın."

"Yuh sana Efken! Her ismi saydın MaşAllah! Bir ben gelmedim aklına!"

Efken koca bir kahkaha patlattı. Beni döndürüp yanına oturttu ve yanağımı öptü. Bu hareketine karşı kızardım. Yapmasana şöyle şeyler ay! İçim bir hoş oluyor.

Tripli bir şekilde kollarımı birbirine doladım. Yok sana yüz müz! Hırpo!

Şimdiki zaman;

Ona bakamıyordum. O da bana bakmıyordu. Bir süre öylece dalgaların sesini dinledik.

"Dönmüşsün."

"Evet. Döndüm ama geri gideceğim."

Söylediğim şey ile bakışları beni buldu.

"Neden döndün öyleyse?"

İçimden her ne kadar 'Senin için' demek gelse de, söyleyemedim.

"Burada kalan yarım işlerim vardı. Onları tamamlamak için."

Hâlâ ona bakmıyordum ama o ısrarla benden ayırmadı bakışlarını.

"Ben ikimizden başka yarım kalan bir işin olduğunu sanmıyorum."

Söylediği bu sözle ona baktım. Öyle güzel, öyle duygu dolu bakıyordu ki. Yutkundum ve bakışlarımı kaçırdım. Ona böyle bakarsam, vazgeçemezdim.

"Yanılıyorsun. Biz yarım kalmadık. Unuttun mu, bizi sen tamamlamıştın?"

Eli elime uzandığı anda elimi geri çektim.

"Gitme benden, Zehra. Zaten pişmanım. Bak o şerefsiz bana her şeyi anlattı."

Ona baktım.

"Neyden sonra?"

Sustu. Sustum.

Derin bir nefes alıp yeniden denizi izledim.

Yine aynı anılardan biri doldu aklıma.

Geçmiş zaman;

"Efken saçmalama. Çık şuradan. Ben hayatta girmem o tünele!"