Kalbi Yaralı [Tamamlandı]

"9- Bittik!"

Karşımdaki binaya bakarken, zorlukla yutkundum. Efken'le sanki tesadüfmüş gibi karşılaşacak ve gerekeni yapacaktım. Bu çok canımı yakıyordu.

Derin bir nefes aldım ve saate baktım. Çiğdem'in dediğine göre, 7 de şirketten çıkıyor ve her yerde beni arıyordu.

Bir el sanki boğazımı sıkmaya başlamıştı, çünkü Efken'i görmüştüm.

Nasıl da özlemişim o yüzünü. Öylesine dalgın ve düşünceli görünüyordu ki, bu durum içimi acıtmıştı.

Belki haksızlık yapıyordum, belki bebeğinin olacağını bilmesi gerekiyordu.

Ah saçmalama kızım! Unutma, yaşadıklarını sakın unutma!

###

Efken dalgın bir şekilde şirketten çıktı ve eve gitmek üzere yol aldı.
Bugün arabayla gitmek istemiyordu ve yürüyerek gidecekti. Zaten Zehra'dan haberi yoktu ve delirmek üzereydi! En azından iyi olduğunu öğrenmeye ihtiyacı vardı ama bunu bile bilemiyordu.

Derin bir nefes alıp karşı kaldırıma bakınca bir çift gözle karşı karşıya geldi. Bu o hasret kaldığı gözlerdi. Bu onun her yerde aradığı insanın ta kendisiydi!

Gözlerine inanamadı ve ağır adımlarla yaklaştı ona doğru. Belki de beyni ona oyun oynuyordu.

'Lütfen Allah'ım, bu gerçek olsun. Lütfen beynimin bana bir oyunu olmasın.'

İçinden bu duâ'yı ederek Zehra'nın tam karşısına kadar geldi. Gözlerine inanamıyordu. Kanlı canlı karşısında duruyordu sevdiği kadın.

Gözleri doldu ve bir damla usulca aktı.

"Zehra"

Zehra cephesinde de durum farklı değildi. Sevdiği adam onun karşısında duruyordu şuan ve adını söylemişti.

Şimdi yapacakları için kendinden nefret edecekti bir ömür belki ama yapmak zorundaydı. Kırgındı o, Efken onda büyük bir yara bırakmıştı.

Halbuki buraya gelince ne de çok istemişti aslında evlenmeyeceğim, sırf sen geri dön diye yalan söyledim demesini! Ama doğruydu. Üstelik o kadının evine girip çıkıyordu.

Düşüncelerinden arındı ve cevap verdi Efken'e.

"Her yerde neden beni arıyorsun?"

Efken bu duygusuz ses tonu karşısında kaşlarını çattı. Zehra'yı kolundan tuttuğu gibi kollarının arasına aldı. Onun yeri burasıydı işte!

"Konuşalım Zehra. Biz ikinci şansı hak ediyoruz."

Zehra hiçbir tepki vermedi ama bu sarılma karşısında kalbinin hızla atmasına engel olamadı.

Efken ise ona sarılmayan kadınla kahroldu. Kırmıştı onu ama telafi edebilirdi. Sevgileri ile bunu atlatabilirlerdi!

Zehra, Efken'i itti ve iki adım geriye gitti.

"Bizim seninle konuşacak bir şeyimiz yok Efken! Sen evleniyorsun ve ben sana karşı olan duygularımı tamamen bitirdim."

Efken kaşlarını çattı. Saçmalıktı bu!

"Sana inanmıyorum! Bitirmedin. Sen bizi bitiremezsin!"

Zehra koyu bir kahkaha patlattı.

"Zaten ben değil, sen bitirmiştin bizi. Unuttun mu? Bana ne laflar kullanmıştın? Hatırlatmamı ister misin?"

Efken dişlerinin arasından tısladı.

"Zehra! Hata yaptım. Özür dilerim! Ben... o görüntü karşısında sadece canını yakmak istemiştim!"