Kalbi Yaralı [Tamamlandı]

"7- Vazgeçemem!"

Çiğdem duyduğu şeyin şokunu atlatır atlatmaz, koşarak arabasının anahtarını almaya gitti. Bu sırada Zehra acı ile bağırıyor ve sürekli "Bebeğim lütfen beni bırakma. Anneni bırakma" diyerek ağlıyordu.

Çiğdem onu hemen arabaya taşımış ve hızla hastaneye yetiştirmişti. Aklı karman çormandı şu an. Zehra hamileydi. Peki babası Efken miydi?

Ya Efken ise? Çiğdem bir bebeği kendi aşkına mı kurban edecekti? Aşkı bir çocuğu babasız büyümeye mahkum edecek kadar büyük ve acımasız mıydı?

Yutkundu ve beklemeye başladı.

Zehra;

Doktorlara sürekli aynı kelimeyi söylüyordum ve onlar da sürekli aynı kelimeyi kullanıyordu.

"Lütfen bebeğim ölmesin. Ona bir şey olmasın."

"Korkmayın hanımefendi, Allah'ın izni ile bebeğinize hiçbir şey olmayacak."

İçimden koca bir 'İnşAllah' dedikten sonra yavaşça kapanan bilincimi hissetmeye başladım. Lütfen Allah'ım, onu benden alma. Sonrası karanlıktı.

###

Zehra'nın bilinci kapanmış olsa bile, içinde yaşamak için direnen minik bir can vardı. Bu dünyada alacağı nefesi vardı o bebeğin.

Çiğdem hâlâ bekliyordu ki, kapıdan çıkan doktor ile hızla ona doğru ilerledi.

"Hastanın durumu nedir?"

Doktor sıkıntı ile bir nefes verdi. Hasta aniden komaya girmişti ve onu cihaza bağlamak zorunda kalmışlardı. Bu durumlarda hep zorlanıyordu, çünkü hasta yakınları hep fevri davranıyordu.

"Hasta sebebi bilinmedik bir şekilde komaya girdi. Bu yüzden kendisini cihaza bağladık. Bu sayede bebek nefes alıp anne karnında büyüyebilecek. Testler yapılacak ve neden bu hâle geldiğini anlayacağız. O zamana kadar umarız ki hasta ölmez. Aksi durumda cihaza bağlı bir şekilde bebek 9 aylık olana kadar bekleyeceğiz ve bebeği sezeryan ile alıp hastanın cihazını kapatacağız."

Çiğdem duyduklarını zorlukla sindirmeye çalışıyordu. Neden aniden komaya girmiş ve bu hâle gelmişti? Ya o bebek? Ona ne olacaktı. Peki ya Efken? Ona bunları söylemeli miydi?

Hayır diye mırıldandı sessizce. Efken bu olanları öğrenmeyecekti. Gerekirse Zehra geri döndü şeklinde bir yalan söylerdi. Ama sevdiği adamın tekrar onun gözleri önünde ölmesine müsade edemezdi.

Çünkü biliyordu ki, eğer bu durumu Efken öğrenirse asla durmazdı. Mahvolurdu.

Bu aşamada sürekli Zehra'ya destek olacaktı Çiğdem. Ama Efken'i ona veremezdi.

Çiğdem eğer bunları Efken'e söylerse onu tamamen kaybetmekten korkuyordu. Bencildi kendisine göre, ama seviyordu ve sevdiği adamın bir daha gözleri önünde erimesine izin veremezdi!

###
4 gün sonra;

Çiğdem yine yoğun bakım odasına girmiş ve Zehra'nın elini tutarak konuşmaya başlamıştı.

"Zehra, sana yaşattığım şeyler için özür dilerim. 4 gündür bu hâldesin. Bebeğin için diren lütfen. Onu kucağına almak istemez misin?"

Ağladı ve devam etti.

"Özür dilerim Zehra. Çok özür dilerim ama ben ondan vazgeçemem!"

4 gündür uyanması için ve bebeği için dirensin diye onunla konuşuyordu. Zehra ise hiçbir tepki vermiyordu. Oysa doktor onunla konuşulan her şeyi hissedip duyabilir demişti.