Kalbi Yaralı [Tamamlandı]

"8- Yapacağım!"

Efken başını dosyalardan kaldırmak istemiyordu. Çünkü 4 gündür sevdiği kadından haber alamıyordu. Her yerde onu aramış ve aratmıştı ama bir haber bile alamamıştı.

Otobüs firmaları, uçak yolculuklarını bile araştırdı ama yoktu işte bir haber.

Sessizce fısıldadı.

"Lütfen benden, bizden vazgeçme Zehra. Sensizliğe mahkum etme beni."

Kendisi bu düşünceler içinde cebelleşirken, telefonu çaldı. Arayan Çiğdemdi ve açmak istemiyordu. Çünkü ona 4 gün önce ağır laflar söylemişti ve haksız değildi.

'Nasıl bu kadar kör olabildim' diye düşündü kendince. Ama o sadece Zehra'yı istiyordu yanında. Bu nikah saçmalığını da yapmayacaktı. Zaten hangi akla hizmet kabul etmişti ki?

Aramayı cevapladı fakat duydukları karşısında sinirlendi.

Tam ona kızacağı sırada Çiğdem kendisini öldüreceğini söyledi. Saçmalıktı bu! Onu bu şekilde mi elde edeceğini düşünüyordu?

Efken böyle bir vebali kaldıramazdı. Emindi ki, sırf kabul etsin diye blöf yapıyordu ona. Yoksa kendi canından vazgeçecek kadar seviyor olamazdı.

"O sadece saçmalıyor! Şimdi bununla uğraşmanın zamanı değil!"

Kendi kendisine söylendi ve şirketten çıkmak için ayaklandı. Yine, yeniden arayacaktı onu her yerde! Gerekirse her yeri tek tek gezerek!

###

Zehra;

Gözlerimi yavaşça aralarken, burnuma dolan hastane kokusundan dolayı suratımı buruşturdum. Hastaneleri oldum olası sevmezdim.

Bir anda aklıma bebeğim geldi ve hemen ellerimi karnıma doğru götürdüm. Hissettiğim şey ile rahat bir nefes aldım. Çok şükür ki bebeğim yaşıyordu.

Bir rüya görmüştüm. Bebeğim kız mıydı acaba? Cinsiyetine baktırmamıştım ama bu rüyadan sonra merak etmiştim.

Sare diyordum ona... Sare 'soğuk, buz' demekti. Neden ona Sare adını vermiştim acaba?

Ya Çiğdem ile Efken?  Gerçekten bana bir şey olsaydı, Çiğdem kızıma annelik yapar mıydı?

Sahi... unutmuşum. Çiğdem artık hamile olduğumu biliyor. Ya bebeğin Efken'den olduğunu anlarsa?

Güçlükle yutkundum. Kolumu kaldıracak halim bile yoktu.

Doktor neredeydi acaba?

Bir an önce buradan gitmek istiyordum.

Hem buradan, hem bu şehirden, hem bu ülkeden, hem de Efken'den!

Daha fazla kaldırabileceğimi sanmıyorum. Bu durum artık bebeğime kadar yansımıştı ve ben bebeğime zarar gelsin istemiyorum. Bunun için herkesten, her şeyden vazgeçebilirdim! Efken'den bile!   

Derin bir nefesi aldığım sırada doktor içeri girdi. Sevecen birine benziyordu ve 50li yaşlarında duruyordu.

"Merhaba Zehra hanım. Bizi çok 
korkuttunuz. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

Zoraki bir gülüşü yüzüme yerleştirdim.

"Sanırım iyiyim. Şey... Bebeğim? Bebeğim nasıl? İyi değil mi?"

Doktor gülümsedi. Söyleyeceklerini çok dikkatlice dinlemeliydim ve öyle de yaptım.

"Çok dirençli bir bebeğiniz var. MaşAllah. Sağlık durumu da gayet iyi. Fakat sizin kesinlikle stres ve üzüntüden uzak durmanız lazım. Lütfen kendinize dikkat edin. Size yazacağım ilaçları da dikkatle kullanın. Size birkaç test daha yapacağız, eğer sonuçlar iyi çıkarsa taburcu işlemlerinizi yapacağız."