Kalbi Yaralı [Tamamlandı]

"5- Yapmaz!"

Efken;

Geçmiş zaman;

"Zehra'm. Saçının tek tanesine kurban olduğum. Seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Yeminim olsun."

Zehra usulca sevdiği adama sokuldu. Kokusunu içine çeke çeke gülümsedi.

"Ben de senden başkasını sevmeyeceğim. Söz veriyorum."

Efken ne kadar şanslı olduğunu düşünüyordu. Büyük bir yıkım yaşadıktan sonra, Allah onun karşısına Zehra'yı çıkarmıştı. Binlerce kez şükretti.

###

Efken masum masum Zehra'ya bakıyordu. Zirâ onu boğmasından korkuyordu. Şirince biraz daha sırıttı.

Zehra ise sinirli bakışlarını yönlendirmişti.

"Çok saçma bir hareketti yaptığın, farkındasın değil mi?"

Efken kıskanç yanına yenik düşmüştü ve azıcık bir çocuğu hırpalamıştı. Tamam azıcıktan fazla.

"Ama bana söylemeden gitmişsin ve herife not veriyorsun. Ben de korktum senin için. Biliyorsun, her an birileri gelebilir diye seni korumak için yanında olmak istiyorum."

Zehra sevdiği adamın bu düşünceli sözleri karşısında daha fazla uzatmayacaktı. Korkuyordu ve ona hak veriyordu.

"Tamam ama lütfen ne olursa olsun, ne görürsen gör bana güven olur mu?"

"Tamam Zehram. Ama sen de nereye gidersen git bana haber ver."

Zehra gülümsedi.

"Tamam şapşal şey."

Efken hemen gülümsedi ve sevdiği kıza sevgi dolu bir öpücük kondurdu. Zehra ise gelen ani öpücük ile utanmıştı.

###

"Biz birlikteyiz! Çık aramızdan!"

Efken, Sefa denen şerefsiz herifi iki yakasından tuttu.

"Ne diyorsun lan! Doğru konuş benim Zehram hakkında!"

Sefa sinsice gülümsedi.

"Zehra sürekli benim evime geliyor ve birlikte oluyoruz."

Efken, Sefaya yumruğu yapıştırdı.
Sefa dudağından gelen kanı temizlerken bir yandan o kötü ve pis planını devreye geçirmişti.

"Bana inanmıyorsun değil mi? O halde cuma günü gel! Ondan bir kaç gün öncesinde Zehradan haber bekle ama! Ondan hiçbir haber almayacaksın. Çünkü kollarımda olacak!"

Efken sinirle Sefaya bir yumruk daha indirdi. Onu öldürebilirdi. Zehra'yı tanıyordu asla yapmazdı! 

"Yalan söyleme lan! Zehram yapmaz! O yapmaz!"

Sefa pislikçe gülümsedi.

"Göreceksin!"

###

Efken, Zehra'nın eve gelmesini bekliyordu. Onlar 1 ay sonra evlenecekti! Asla yapmazdı böyle bir şey. Üstelik onun kadını olmuştu. Nikah bile kıymışlardı. O şerefsizi öldürmeliydi! 

Evin içinde bir sağa bir sola gitti ama Zehra gelmiyordu!

Eline telefonu aldı ve aradı. Telefon 2 defa çaldı ve sonra meşgule düştü. Efken kaşlarını çattı. Elbette vardı bir açıklaması. O şerefsiz yüzünden içine kurt düşürmeyecekti!