Kalbi Yaralı [Tamamlandı]

#Özel Bölüm#

"Bana bak Zehra! O cıvık benim kızıma sulanıyor. 7 yaşında velet demem, alırım onu ayağımın altına!"

Efken'in ağzına hafifçe vurdum ve ona kızdım.

"Saçmalama Efken! Onlar henüz çocuk!"

Efken kaşlarını çattı ve bana resmen çemkirdi.

"Lan neresi çocuk? Çocuk olan bizim kızımız. O Atakan denen velet tam 7 yaşında! Eşşek kadar herif!"

Efken'e inanmayan bakışlarla baktım.

"Yuh Efken! Kızını komşumuzun çocuğundan kıskanıyor olamazsın!"

Efken suratını astı.

"Kıskanmıyorum ben! Sadece minik yavrumu, o minik canavardan koruyorum!"

"Bak hayatım. Kendi ağzınla söyledin. Minik! Yani henüz küçük onlar! Ayrıca oyun çağındalar."

Efken sinirlendi ve bir anda bağırdı.

"O kıçı boklu yumurcak, kızıma gel doktorculuk oynayalım, sen hasta ol ben de doktor. Sonra seni muayene edeyim diyor!"

Ahh bu adamı parçalayacağım!

Son noktayı koymak adına lafa girdim.

"Bana bak! Karışma çocuklara! Onlar henüz küçük!"

Söyleyeceğim biter bitmez içeri girdim. Çiğdem gülümseyerek Sare ve Atakan'ı izliyordu.

Eliyle 'gel' işareti yaptı ve beni çağırdı. Gidip hemen yanına oturdum ve 'Ne oldu' diye sordum.

Çiğdem bir kahkaha attıktan sonra anlatmaya başladı.

"Senin bu küçük kız, Atakan'ın saçlarına asıldı. Atakan ona dediki 'Hadi evcilik oynayalım. Ben baba olayım, sende benim kızım ol' senin kız da buna sinirlendi. 'Ben niye kızın olacakmışım, karın olayım' dedi. Atakan da buna kızdı ve dedi ki, 'olmaz, annem göster ama elletme dedi' Senin kızda 'Terbiyesiz diyerek saçlarına asıldı."

Çiğdem'in anlattığına güldüğüm sırada, gözlerim ikisine takıldı.

"Peki yine nasıl barışıp oynamaya başladılar?"

"Tuttum bunu ben, Atakan sen baba ol, Sare sen de anne ol ve ben de sizin çocuğunuz olayım dedim. Şimdi de senin kız Atakan için oyuncak yemek takımı ile yemek yapıyor."

Bu duruma karşı hafifçe güldüğüm sırada Atakan'ın sesini duydum ve ikisini izlemeye başladım.

"Tak tak tak."

Sare hemen kapıya koşar gibi yaptı ve çok nazik bir şekilde "kim o" diye sordu.

Atakan ona hemen "Ben geldim karıcım" dedi ve Sare kapıyı açar gibi yaptı.

Sare ile ikisi oturup güya yemek yer gibi yaptıklarında onları tebessümle izliyordum. Tam bu sırada Efken yanıma geldi ve koltuğun dibinde durmaya başladı.

Atakan'ın 'Karıcım' kelimesini duyar duymaz, ona doğru adım atıyordu ki onu durdurdum.

"Efken bırak oyun oynuyorlar!"

Efken sinirle soludu.

"Karım diyor lan kızıma"

Biz tartışırken Atakan yanımıza geldi ve "Efken amca, sende Zehra ablaya karıcım diyorsun." Dedi.

Efken'e 'hadi bakalım cevap ver' bakışı attım ve beklemeye başladım.

Efken öksürdü ve lafa girdi.

"O benim karım. Ama Sare senin karın değil."

Atakan düşünür gibi yaptı.

"Zehra teyze nasıl senin karın oldu peki?"

Efken 'la havle' dedikten sonra ona cevap verdi.

"Evlendik biz. Öyle karım oldu."

Atakan başını aşağı yukarı salladı ve gülümsedi.

"O zaman ben de Sare ile evleneceğim"

Efken öksürük krizine girerken, kızım lafa girdi.

"Olur hadi evlenelim."

Buna karşı kahkaha attığım sırada Efken, Sare'ye öldürücü bakışlar atmaya başladı ve keskin bir sesle 'Olmaz' dedi.

Kızım hemen babasının önüne geldi, ellerini iki yanına koydu ve bilmiş bir şekilde konuştu.

"Neden olmazmış? Evleneceğim ben. Kendi kararlarımı verebilirim ben baba! Artık kocaman oldum"

Efken onun üstüne gitmek istemiyordu. Kızını çok seviyordu.

Gülümsedi ve Sare'yi kucağına aldı.

"Evlilik için çok küçüksün meleğim. Hem şu an evlenmen yasak. Devlet izin vermiyor."

Sare huysuz bir ses tonu ile konuştu.

"Bende devlet izin verince evlenirim o zaman!"

Efken mosmor olurken ben kahkahayı bastım. Ailemi çok seviyordum. Hem de çok.

Çok şükür Allah'ım!

Merhaba. Özlediniz değil mi, bir-çok mesaj onlar için bir özel bölüm isteği ile doluydu. Ben de sizi kırmadım. Keyifli okumalar. Beğenmeniz dileği ile. Yorum ve vote unutmayın lütfen 😘😍