Chciałbym zostać twoim bohaterem/Kuba Szmajk (Zakonczine)

13.Przesłuchanie

Alicja

Po wypisaniu rano mojej mamy ze szpitala od razu czekał na nas radiowóz. Pewnie zastanawiacie się dlaczego nie możemy dojechać na komisariat same? Lekarz twierdzi, że mama nie jest w stanie jechać tam na własną rękę i chyba ma racje. Moja mama jest w dobrym stanie fizycznym, ale złym psychicznym. Zresztą ja tak samo. 

-Dzień dobry zapraszam-powiedział opierający się o radiowóz policjant. Wszyscy, którzy przechodzili obok nas patrzyli się jak byśmy były przestępczyniami. W tej chwili mnie to jakoś nie obchodzi, bo ważne jest tylko to by ten tyran znaczy mój ojciec zaznał należytej kary. 

-Dzień dobry dziękujemy-powiedziała mama i weszłyśmy do radiowozu. Przywitałyśmy się grzecznie jeszcze z policjantką siedzącą za kierownicą. Kiedy Policjant z zewnątrz wsiadł do samochodu ruszyliśmy w drogę. Jechaliśmy jakże przepisowo. Normalny kierowca drogę ze szpitala na komisariat przejechałby w ciągu 10 minut, a my jechaliśmy prawie 20. Policjantka prowadząca pojazd kazała nam iść za nią. Weszliśmy do pokoju przesłuchań nr 5. Za biurkiem w dużym pomalowanym na szaro pokoju siedział dość puszysty żeby nie powiedzieć gruby pan. Ubrany był w garnitur, na którym przyczepione były odznaki. 

-Witam proszę siadać-powiedział wskazując na dwa krzesła przed biurkiem-nazywam się Artur Buczkowski i jestem starszym sierżantem sztabowym. Od kilku miesięcy pełnie funkcje przesłuchiwania ludzi. Dzisiaj chciałbym zebrać informacje na temat tego co działo się w waszym domu i jakie były wasze relacje z oskarżonym. Zaczniemy od prostego pytania do Alicji prawda? 

-Tak-odpowiedziałam śmiało. 

-Ile razy widziałaś kłótnie rodziców? 

-Wile razy. 

-Dobrze. Tato podniósł na ciebie ręke? 

-Tak tak samo jak na mame. 

-Okej poproszę cię teraz byś wyszła. Ja przesłucham mamę, a ciebie jeszcze będzie przesłuchiwał psycholog. 

-Dobrze do widzenia-powiedział i wyszłam na korytarz gdzie przez 20 minut czekałam na mamę.