Loving you was the most beautiful-- NIGHTMARE (CHANBAEK FANFIC)

I lied

Kyung's pov

It was a bizzare night, and here I am sitting alone calming myself of what happened a while ago. It was not my intention to beg for someone's attention but I just made myself pitiful cuz I just realized how much I love him.

A while ago..

I decided to talk with kai about us and how we will work things out. It was exactly 6pm in the afternoon when I went to their house.

Nakailang katok din ako, then a girl who's just same with my age opened the gate. I dunno how to react when I noticed that she's wearing one of kai's shirt. Medyo kabisado ko mga damit ni kai kaya alam ko. Di ako nag isip agad ng iba, malay natin cousin lang pala niya na diko kilala. "Is kai home?" Tanong ko dito and she just nodded as a response then went upstairs para siguro iinform si kai na andito ako. She's pretty though.

Ilang minuto pa ang lumipas ng pababa ulit yung babae pero bihis na siya at akmang aalis na. Tatanungin ko pa sana siya kaso she didn't even looked at me hanggang sa nakalabas na siya ng pinto. Anong meron?

"Kyung." Tawag ng pamilyar na boses sa taas. He's just wearing boxer shorts revealing his damn abs. Mukhang nagegets ko na, babae niya pala yung babae kanina.

"Did I distrubed you or something? S-sorry diko alam." Paumanhin ko. Nagsusuot naman siya ng shirt niya habang pababa at papalapit saakin.

I was not hurt to see him like that, nasanay na din ako sakanya noon pa man. "What brings you here anyway?" Tanong nito at umupo sa harapan ko.

"Mali ata ako ng timing sa pagpunta and I guess you're not interested sa kung ano mang sasabihin ko ngayon. I-I shall go." Tatayo na sana ako pero pinaupo niya ako ulit. Bakit parang may nakikita akong galit sa mga mata niya?

"You just disturbed us and you have the guts to just go without saying anything?" Matigas nitong sabi. Napalunok nalang ako sa pagkadismaya sa pinapakita niyang attitude saakin ngayon. Parang kelan lang nung nagmamakaawa siyang mahalin ko siya, hindi kaya gumaganti siya?

"Before kong sabihin ang gusto kong sabihin, would you mind if I ask you kung sino yung babae kanina?" I can't barely breathe right now.

"She's my.. girlfriend" aniya na siyang nagpatigil ng mundo ko. I don't know why I suddenly stood up and just let my tears fall.

"Well I guess all of the words that I wanted to say is useless. Dapat di na ako nagpunta pa dito. I'm sorry" halos diko na alam ang gagawin ko. Gusto ko ng lumabas and what's hurting me more is his expressionless face na para bang wala siyang pakealam kahit umiyak pa ako ng dugo sa harapan niya.

Ganun ko ba talaga siya nasaktan kaya ang tigas tiga na ng puso niya ngayon saakin? 

Naglakad na nga ako papunta sa pinto but before I go, "I love you kai, I know it's kinda late for me to realize it but I didn't know that it's too late already for me to say this. Kasiyahan mo lang ang hinahangad ko ngayon. Goodbye and i'm sorry again.." ito na pala ang huli. Ayoko ng masaktan pa, akala ko pagkatapos kong masaktan kay baek magiging okay na ako.

Akala ko 'yun na ang pinakamasakit but no, what i'm feeling right now is the worst.

Inom lang ako ng inom, wala akong pake kung ibigay ko lahat ng pera ko para lang hayaan nila akong malunod sa alak. Sana nga may mangkursunada saakin ngayon at itapon na ako sa bangin.

Ayoko ng mabuhay. I just wanna be in peace. Yung wala na akong maramdaman na kahit anong sakit.

Napatingin ako sa paligid, hindi ko magets kung bakit lahat sila nagsisi alisan na. May bomba ba? Kung meron salamat sa nagpadala. He just made my wish come true.

I could just die that easy.

Pati mga waiter at bartenders wala na, sige lahat na kayo iwan niyo na ako! "Psh mga duwag!" Sigaw ko.

"Sinong duwag?" Diko nilingon yung nagsalita at uminom nalang ulit.

"Sila, takot sila mamatay eh. May bomba ba kaya sila nagsisialisan? Buti ka pa hindi ka duwag tulad ko." Sabi ko naman na natatawa.

"Duwag din ako tulad nila and that was the stupidest thing that I have ever done." Hindi ko padin siya nililingon. Mas komportable akong makinig nalang muna ngayon.

"Bakit naman? Bakit ka ba naduwag?"

"I was coward to tell my feelings to someone. He was my everything pero diko 'yun masabi kasi ayokong masira yung friendship naming dalawa so I tried to divert my attention sa ibang babae para lang makalimutan siya. Akala ko makakatulong 'yun but I was wrong. Mas lalong naging masakit nung nakita ko siyang nagmamahal ng isang taong di naman kayang suklian yung pagmamahal niya. I can't stand seeing him hurting like that pero wala akong magawa at nanati na lang akong duwag. Sana di nalang ako naging duwag para di na siya nasaktan ng ganun, eh di sana masaya siya ngayon. Siguro ako yung pinili niya, siguro akin na siya ngayon." Batid kong umiiyak na siya ngayon kahit hindi ko pa siya nililingon. Hindi lang ang mata niya ang lumuluha, pati na din ang puso niya. Ramdam mo ang sakit sa bawat salitang binitawan niya. I wanted to comfort him pero wala eh, wasak din ako ngayon.

"Kyung," bakit niya ako kilala?

"Teka bakit moko kilal—.... kai?! P-paanon...." di na ako nakapagsalita pa dahil hinalikan na niya ako sa aking labi. Totoo pala yung paru paro sa tiyan kapag kinikilig ka. Ugh diko akalain na magmamahal pang muli ako at sa taong kilalang kilala ko pa.

I know that it was my best decision, ang piliin si kai. Na piliin ang magmahal muli.

"I'm sorry k-kyung, I still love you."

"Shhhh akala ko pinagpalit mo nako. I love you too. Wag mo nako susungitan ulit ah?"

"Hahaha acting lang 'yun, dimo lang alam kung gaano ako nanlalambot kanina dahil sa'yo."

"Akin ka lang ha?"

"I'm all yours kyung.." hinalikan akong muli ni kai. Sa pagkakataong 'to, alam ko na kung sino yung taong makakasama ko habang buhay.