Made for A Special Day (On Going)

Chapter 1

Dedicated po ang story na to para kay @AndreaDarna for making my book cover. Thank you po, I appreciate it very much. Kung gusto niyo po magpagawa ng book covers sakanya lang po kayo magpagwa, magaling po yan! :'>

Chapter 1

"Okay class introduce yourself in front. State your name, your age and what do you want us to call you." sabi ng malabalyenang Professor namin sa English. Luminga linga ako sa paligid at napansing kinakabahan ang mga kaklase ko sa sasabihin nila. Para tatayo lang nman sa harap at sasabihin ang pangalan. Psss.

Inumpisahan na sa harap at sunod sunod. Nagtatawanan sila. Nasa second row ako at mukhang ung mga tao sa harap ay matagal nang magkakakilala.

Ako na.

"My name is RED ROSE PARKER. 16--" nagkatinginan ung mga kaklase ko at napatingin sakin ang teacher ko.

"Is that really your name Miss Parker?" I smiled.

"Do I look like I'm lying Ma'am? I am not joking you around. You can call me Rose. Excuse me." Dumiretso na ko sa upuan ko. I hate being joke around. Napanganga ang mga kaklase ko nung marinig nilang sinagot ko si Ma'am.

Nagpatuloy ang pag iintroduce. Itinaas ko ang paa ko sa isa pang silya. Napatingin sakin ang katabi ko at tinitigan ko sya. He smiled. Inalis ko na ang tingin ko without even bothering to smile back.

*-----------------*

"Class dismissed." nanlilinsik ang mga mata ng mga prof ko tuwing sinasagot ko sila. Hinahabol pa nila ko ng tingin hanggang sa makalabas. I don't care. Di ako naiimpress sakanila.

I was born rich, famous. Parker. Hinahabol ng mga lalaki, may ari ng pinakamalaking kumpanya, kayang bilhin ang lahat kahit buhay pa ng iba. What else should I need? I don't need anything or anyone. I can stand by my own. I have the power.

Naglakad ako at umupo sa bench. I looked around the campus. May fountain sa harap ko sa likod ko naman ay puro puno at damo. Tumayo ako at nagpunta sa likod ng mga puno. Surprised to see someone in the middle of a mini forest or whatsoever.

"Anong tinitingin tingin mo?" nagpatuloy siya sa pagbabasa ng libro. Ang kapal naman ng mukha ng lalaking to para pagsabihan niya ko.

Hindi ako nagsalita. I just stared at him.

"Bakit ganyan ka makatingin?" humarap na sya sakin.

"Masama ba?" Tinaasan ko sya ng kilay hindi sa paraan ng pagmamataray kundi in a way that I am curious.

"So.. what they say's true." Anong pinagsasabi ng lalaking to?

"What do you mean?" napakamysterious niya. Tumingin lang ulit sya sa libro niya at di na ko pinansin. I ran away from disgust. Nakakainis syang kausap. Hindi man lang niya ko pinapansin. Doesn't he know me? I sat on the bench again. Makalipas ang ilang sandali ay may lumapit saking babae.

"Hi. My name is Grace Yu. Your classmate from section A. Kanina pa kita gustong lapitan pero nahihiya kasi ako sa'yo." she gently smiled. Inaabot niya ang kamay niya sakin pero di ko ito kinuha.

"Rose Parker."

Umupo siya sa tabi ko and began reading a book.

"I love books. Nakkarelax kasi sila pag binabasa. Inaalis nila ang pagod at sakit na nararamdaman ko."

"Not all books." Tumingin ako sa langit. The sky is perfectly blue.

"Hmm. Kunsabagay. Pero mas marami paring books ang nakakapagturo ng lesson satin." she looked at me and smiled. Hinawakan ko ang kwintas kong may pendant na cross at inalala ang nakaraang ayoko ng balikan.

"What book are you reading?" Nirelax ko ang pagkakaupo ko na para bang ako ang nagmamay ari nitong lugar na to. I crossed my legs at nilagay ang dalawang braso sa sandalan.

"By the River Piedra I sat Down and Wept."

What an awful story.

"That book is gross. Willing to sacrifice, huh? So much of a martyr."

"She did that because she loved the guy so much." sinara niya ang libro at tiningnan ako sa mata. Puppy eyes. I pity.

"If you love someone then you must not let him go." I whispered.

"Rose, have you ever been inlove?" she blushed at the word love. I smiled at her.

"Never been and never will." hinawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako sa kamay niya. So gentle. No one ever dare to touch me.

"Rose I can sense that you have a good heart. It is just that I think something in your past had changed you." hinawakan niya ko ng mahigpit. Inalis ko ang tingin ko sakanya at saka tinanggal ang kamay ko.

I stood up ready to leave.

Pinigilan niya ko. "You can tell me everything. I won't judge you." I stared at her blankly.

"You would. "