Made for A Special Day (On Going)

Chapter 52

Chapter 52

Rose's POV

Di ako makapaniwala sa nakita. Akalain mo ba namang may napakalaking banner dun na may nakasulat na "I Love You Parker"

"Ahh so anong meron dto--" napasinghap kong tanong habang nakatingin sa mala fairy tale na lugar.

"Awiiieee ayan na sya.." kinikilig na sabi ni Eleanor.

Naglalakad ung lalaki sa aisle. May red carpet pa at puno ng rosas. Ung mga street lamps ay puno ng vines at mga bulaklak. Ang paligid ay parang napakaromantic na lugar para sa gabing ito.

"Wait anong.." di ko pa natatapos ang ssabihin ng bigla akong hawakan sa kamay nung lalaki. Naka mask kasi sya kaya hindi ko makilala. Maskara sa buong mukha.

Sino naman kaya ito?

Di sya nagsasalita at nagtataka narin tlga ko ksi napakamisteryoso nya.

"Ms. Parker" yan ang unang salita na namutawi sa mga labi nya. Pero masyado kong tulala para makilala sya.

"Uhhmm.. Pwde ko bang malaman kung sino ka?"

GUESS WHO?

.

.

.

.

.

Hindi niya inalis ang maskara bagkus ay nagsalita..

"Sorry kung niloko kita. Sorry kung nadala ako ng galit. Pangako kahit kayo ni Kuya, mamahalin ako. Maghihintay ako at kung hindi man palarin ay wag kang mag-alala. Siguro tama lang na leksyon sakin ang ginawa ko. Kung di man ako palarin ay.. hindi na ko magmamahal pa ng iba.. Dahil ikaw.."

"Y-Yohan.."

"I..ikaw lang.. talga.." I knew it.. But sorry.. I can't.. Kahit di ko makita ang kanyang mukha ay alam kong umiiyak siya dahil sa mga katagang binitiwan niya ay nangangatal na ung boses niya.

"You don't have to.. You can love another or anybody else but not me.. Please. Excuse me.." tumalikod ako at naglakad palayo. Hinawakan ako nila Bruce pero nagsorry lang ako at umiling. Tinanggihan ko siya.. or even them. Nireject ko yun dahil hindi pwede.. Kahit wala na kami ni Bryan mahal ko parin sya. At hindi ko pa kayang magmahal ngayon..

Giniginaw ako habang naglalakad.. Di ko alam kung san ppunta..

ARRRGHHH! Nasabunutan ko nalang ung sarili ko.

Ano ba 'tong ginagwa mo Red? Nababaliw ka na ba? Napakahard mo naman kay Yohan.. BAt mo siya sinaktan ng ganun?

Ang daming tanong na gumugulo sa isip ko pero diko alam.

Sino nga bang mahal ko?

*-----------------*

Yohan's POV

My efforts are wasted! Shit.. I knew this will happen but still I pushed through it.

Napaupo nalang ako nung iwan ako ni Rose. Tumingin ako dun sa pond na nasa tabi nung venue.. dito sa may park.

Saksi tong mga isda na 'to sa pagreject sakin ni Rose.. pero hindi ako titigil. Bat naman ako susuko? Ayoko nga sumuko. Mahal ko sya at pag nagmahal ka, kahit ilang batalyon pa ang iharang mo sa isang taong nagmamahal, susugod at susugod yan.. Kahit masaktan man, masugatan.. Babangon.

Kailangang mapasagot ko si Rose. Hindi dahil kinukumpitensya ko si Kuya.. kundi para ito sakanya.. At dahil ito ang nararapat. Ayokong masaktan sya sa pagbalik ni Kuya.. Kung sakali mang babalik pa nga 'to. HAyop naman kasi sya e, bakit di niya sinabi ng mas maaga sakin?

Nakakainis.

Napayuko ako at napailing.

Napaiyak nlang..

Ayokong masaktan ka at ito nalang ang kaya kong gawin. Hindi kita titigilan..