Made for A Special Day (On Going)

Chapter 14

Chapter 14

Hindi na ko kinakausap ni Yohan simula nung makita niya kong nakayakap kay Bryan. Si Bryan naman kasi. Tinry kong magpaliwanag pero wala e. Nag iiskate ako papuntang skul. Suot ko ang usual High Cut Converse ko at ang polo kong three-fourths with matching black pants. Kulay blue naman ang polong suot ko ngaun.

Pagpasok ko ay nakita ko sa may gate si Bryan. Nakablue na polo din sya?!

"Kanina pa kita hinihintay."

"Bakit mo naman ako hhintayin?" nagkibit balikat lang sya.

Pinagbubulungan kami ng mga tao. Agghh.. I should be used to it now. Kung dati ako lang ang pinagbbulungan, ngayon kami na.

"Bakit nga pala nakablue na polo ka?" hinahatak hatak ko ang sleeves ng polo niya.

"Masama ba? Di ba dpat itanong ko rin sa'yo yan?"

Okay fine. Whatever.

Pagpasok ko sa room ay wala si Yohan.

Ayoko na sana pumasok kung ganto lang rin pala.

Ilang weeks na kasi simula nuon at hanggang ngaun wala. Nagalit na ata syang tuluyan.

Fine. Yeah it really is my fault.

Class dismissed. Natapos ang lahat pati ang gabi ng hindi man lang nagpaparamdam si Yohan. Okay. Ganon tlga e.

Nagpasama ako kay Bryan sa bahay nila Yohan pagkatapos ng klase.

"Tita intayin ko na po si Yohan. Dito nalang po ako sa labas."

"Sigurado ka ba iha?" Nag aalalang tanong sakin ng mommy ni Yohan.

Tumango ako at ngumiti nalang.

6:30.. Napatingin ako sa orasan.. wala parin..

.

.

.

7:00

.

.

.

7:30

.

.

.

8:00

Di ko namalayang nakatulog na pala ko.

Biglang may dumampi sa balikat ko at napatingin ako.

"Yohan?" excited na excited pa naman akong tumingin.
"Ahh ikaw lang pala yan Bryan. Di ba sabi ko umuwi ka na? Ako ng bahala dito." inirapan lang ako ni Bryan.

"Mukhang pinaghhintay ka ng Yohan na yan. Makakatikim sakin yan."

.
.
.
.
.
.
.
.

"Rose. Bryan? Anong ginagawa niyo dito?"