Chapter 28

35 1 0
                                    

Chapter 28

Rose's POV

Pag bukas ko ng pinto ay nakita ko si Bryan na natutulog. After ng iyak naggutom ako kaya ako napalabas. Di ko sya pinansin at nagtulu tuloy sa kusina.

"Red.." bigla nyang sambit habang naglluto ako ng pancake na paborito naming parehas. Nagluto ako ng para saming dalawa pero hindi ko bnigay sakanya yon. Inilapag ko na lang sa table para malaman nyang para kanya un.

"Alam kong kahit nagbago ka ng image, di parin nagbabago ang puso mo." umupo lang ako sa table.

"Red pakiusap.. hindi ko alam ang nangyayri. Ipaliwanag mo." tumingala ako mula sa kinakain ko at tiningnan siya sa mga mata.

Parang bumaliktad ang sikmura ko.

Parang nahihirapan sya pero ginaganito ko parin sya.

Hindi.

Tama lang to sakanya dahil niloko nya ko,

"Red kausapin mo naman ako.. Red.. pakiusap magsalita ka.." nakita kong tumulo ang luha niya. Pero imbis na pagapapatwad ang maramdaman ko, galit at awa ang naramdaman ko sakanya.

"Gusto mong malaman ang nangyayari?" napapatid ang hininga ko sa bawat salita at aparang di ko kayang mapatuloy sa kugn ano man ang sasabhin ko.

Tumango lang sya.

Parehas at sabay na kaming napaiyak.. Di ko alam kung naiiyak ako dahil naaawa ako sakanya o sa sakit na nararamdaman ko.

"B-bakit Bryan? Ba..bakit.. bakit di mo..bakit pinaniwala niyo ko ni Yohan na sya ung matagal ko ng bestfriend?"

Napatayo ako at inabot kay Bryan ang binigay sakin ni Yohan.

Hindi ko na kaya sa tuwing nakikita ko si Bryan.. nakikita ko rin si Yohan..

Humahagulgol na ko, napatayo ako dahil hindi ko maatim na makita ko ni Bryan na umiiyak dahil sa isang lalaki.

Habang tumatakbo ako palabas ng bahay ay alam kong hinahabol ako ni Bryan pero masyado kong bingi para marinig ang mga iyak niya.

Masyado kong manhid para maramdaman ang sakit na nararamdaman niya.

Masyado kong bulag para makita na nsasaktan siya.

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang mapadpad sa loob ng campus.. Kung san kami unang nagkita ni Bryan na nagbabasa ng libro..

Maraming ilaw akong nakikita pero di ko masyadong maaninag dahil punong puno ako ng luha.

"RED!"

Oonga pala.

Takot ako sa dilim.

Made for A Special Day (On Going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon