KANLI AŞIK (SON KİTAP/ +18)

13.BÖLÜM "GİZLİ AŞK"

Bölüm Şarkısı: Ayben- Kimsin

###

13.BÖLÜM "GİZLİ AŞK"

  Gökyüzünün semalarında yankılanan soru işaretleriyle dolu çığlıklar? Sen kimsin? Amacın ne? Şeffaf renkli denizin üzerinde uçuşan, tüm sırları saklayan martılar...

  Gözlerinden dökülen yaşlara engel olamayan katil yüksek sesli bir çığlık attı ve ağlamaya başladı. Kayalıkların üzerinde dengesiz bir şekilde duruyordu her an düşebilir gibi. Günlerdir aklında o kız vardı. Gözlerinin önünde kanlar içinde yere yığılan kız. Aylin... Sadece o da değildi. Canını aldığı birçok genç vardı. Ama o bir türlü soğukkanlı olmayı beceremiyordu. Patronu yüzündendi her şey! Sırf onun hırsları yüzünden bir sürü genç ölüyordu. Fakat yapmak zorundaydı, eğer yapmasaydı hayat onun için bir çeşit zindan olabilirdi.

  Yüzüne çarpan serinletici rüzgar biraz da olsa rahatlatmıştı onu. Denizi seyretmek iyi gelmişti. Fakat cebinde çalan telefon onun tüm dengelerini yerine getiren meditasyon seansının bozulmasına neden olmuştu. Eline aldı hala çalmaya devam eden telefonu. Patronu arıyordu. "Lanet olsun, şerefsiz! Yine ne istiyorsun!" diye tısladı ve mecburen ekrandaki yeşil tuşu parmağıyla kaydırıp kulağına götürdü telefonu. "Buyurun efendim." dedi soğuk bir sesle. "Şirkette buluşalım, seninle acil bir şey konuşmam lazım." dedi patronu. "Peki Murat bey, hemen geliyorum." dedikten hemen sonra kulağından indirdi telefonu. İndirir indirmede derin bir iç çekti. Telefon konferansının tamamen sonlandığını gördüğünde de söylenmeye başladı.

   "Yine ne istiyor acaba! Birinin canını mı almamı istiyor! Beni parayla satın aldığı celladı falan zannediyor piç kurusu!" derken siyah jipe doğru yürüyordu. Ama arabayı şirkete sürerken, tehlikenin, köşeye sıkıştığının farkında bile değildi.

***

Bir Hafta Sonra...                                                                                                                          Emir'den...

  Birbirlerini her ne kadar sevmeseler de hala bir arada bulunmaya devam eden bir aile. Bizdik o aile. Babam Murat; ondan nefret etmesine rağmen evli olduğu kadın Afra'yla, Afra; kaynanası ve üvey oğlu olduğum için, babaannemle ve benle. Babaannem; gelini ve dünürü olduğu için, Afra ve Gülizar teyzeyle birlikteydi. Açıkçası şu ortamda nefret etmediğim yalnızca iki kişi vardı. Babaannem ve Gülizar teyze.

  Nedenini bilmiyordum ama Gülizar teyzeyi ilk gördüğüm andan beri çok sevmiştim. O da bana karşı aynı ilgiyi gösteriyordu. Afra'yla birbirlerine hiç benzemiyorlardı. Öz kızı olmadığı için olabilir ve öz kızı olduğu için Azra teyzeye benziyordur. Azra teyzeyi sevdiğimden de onu sevmem normaldir belki de.

  Birkaç saattir gizli numaradan mesaj gelmiyor ve bu beni tedirgin ediyordu. En son attığı mesajda bana bir sürprizi olduğunu yazmıştı ve o yüzden her an karşıma çıkabilir diye tetikten bekliyordum. Beren desen bir dert olmuştu içime. En son ki buluşmamızda da öpmüştüm yine onu. Ne oluyordu bana? Onu özlüyordum. Her şeyiyle onu özlüyordum.

  Televizyonun karşısında telefonuyla bir şeyler yapan babam birden bire ayaklandı ve kafasını telefonundan hiç kaldırmadan salondan çıkmak için yürümeye başladı. Aniden durdu ve Gülizar teyzeye bakıp, "Gülizar hanım, müsaadenizle bir telefon görüşmesi yapacağım." dedi en azından bana hiç olmadığı kadar kibar bir şekilde. Gülizar teyzede babaanneme dalga geçer gibi sırıtarak bakıp, "Tabii Murat oğlum sen işine bak." dedi. Babaannemde, Gülizar teyzeye sinirle bakmıştı. Bu aralarında atışma komiğime gidiyordu. Sırıttım. Babam salondan çıktıktan kısa bir süre sonra ben de, kimseden izin istemeden yukarı, babamın yanına, ofise çıktım. Hızlı ve sessiz adımlarla aralık olan ofis kapısının arkasına doğru yürüdüm ve yarısını kaçırdığım konuşmaları dinlemeye başladım.

  "Sen ciddi misin Azra!" demişti babam sevinçle. Azra teyzeyle mi konuşuyordu? Azra teyze ne demişti ki bu kadar sevinmişti? Hem babamın Azra teyzeyle ne işi olabilirdi? Yoksa yıllar önce doğum günümde öğrendiğim, babamın Azra teyzeye olan büyük aşkıyla ilgili miydi? "Tamam, tamam... Sahilde buluşalım o halde! Seni almamı ister misin?" dedi telaşlı ve heyecanlı ses tonunu koruyarak. Onu almasını istememişti demek ki, "Peki, sen bilirsin." demiş ve eklemişti. "Görüşürüz."

  Tam içeri girecektim ki aralık kapı açıldı ve ardından babam çıktı. "Sen kapı mı dinliyorsun!" dedi donuk bir sesle. Hiç uzatmadım veya yalan söyleme gereği duymadım. "Azra teyzeyle mi görüşeceksin?" Her zamanki gibi kaşlarını çattı. "Sen gizli gizli beni mi dinliyorsun?" dedi. "Ben zaten Azra teyzeye karşı olan ilgini biliyorum. Benden saklaman gereken bir şey yok ki." dedim donuk bir ses tonuyla. "Seni ilgilendirmez." dedi ve beni kenara itip gitti.

  Her ne kadar annemle bu adamın bir araya gelmesini istemesem de - çünkü babam annemi hak etmiyordu- Azra teyze ona, babam Azra teyzeye iyi gelebilirdi. Azra teyzede zaten Metin amcadan boşanacaktı. Belki iyi bir çift olabilirlerdi.

***

  Gözleri kapalı, kızıl saçları rüzgarın etkisiyle uçuşurken geleceği düşünüyordu. Haftalardır bu kadar mutlu hissetmiyordu kendisini. Ona yalanlar söyleyen ve evladının kaybından sonra... İlk defa, her şeyin bu kadar güzel olacağına inanıyordu. Annesi geri dönmüştü, yeni bir adam vardı hayatında. Eski eşinin, hayatını kararttığı adam... Okyanus gözlü dev adam.

  En son Emir'in doğum gününde karşılaşmıştı onunla. Kendisine, ne kadar aşkla baktığını görmüştü her seferinde, ona sarf ettiği cümlelerin ne kadar gerçek olduğunu anlamlandırma çalışmıştı günlerce. Belki Tekin denen adamın onu taciz ettiğini de söylerdi ilişkileri ilerledikçe. Tabii o zamana kadar beklemeyecek ve o adamı hayatından çıkartacaktı. Ama hayat ne gösterir bilinmezdi.

  Gözlerini açtı, saçlarını düzeltti ve omzunun üstünden siyah büyük bir arabanın par yerine park edildiğini gördü. İlk olarak şoför Teoman indi arabadan. Ardından arabanın önünden dolanıp arka kapıyı açtı ve yol verdi Murat'a. Murat heyecanla indi arabadan ve Teoman'ın omzuna dostça dokunup Azra'nın oturduğu banka doğru yürümede başladı. Kadın, Murat yanına geldiğinde ayaklandı. "Merhaba." dedi içten bir şekilde Murat. Gülümsedi kadın ve rüzgarın savurduğu saçlarından bir tutam alıp kulağının arkasına sıkıştırdı. "Merhaba." Murat ne diyeceğini bilemedi ve sonunda, "Oturalım mı?" diye sordu. Azra bir şey demedi ama ikisi de oturdu. "Nasılsın?" diye sordu adam. "Hiç olmadığım kadar iyiyim sanırım son zamanlarda." Murat, "Çok sevindim, iyi olmana." dedi utanarak. Murat Sarsarcıoğlu utanıyordu! "Sen nasılsın?" diye sordu kadın kendinden emin ses tonuyla. "Ben de iyiyim sanırım." Kadın artık konuya girmeye hazır hissediyordu kendisini. "Seni buraya çağırmamdaki sebep, sanırım, bir itirafta bulunacak olmam. Umarım becerebilirim." dedi ve güldü. Murat da ona eşlik etti. "Murat ben sanırım senden hoşlanıyorum. Yani, ben sana bir şans vermeye karar verdim." dedi kadın bir avazda. Murat duyduğu cümle karşısında tabir- i caizse sıçradı. "Azra ne diyorsun sen! Se-sen, ciddi misin?" dedi sevinçle.

  Büyük bir gülücük oluştu Azra'nın dudaklarında. Beyaz dişlerini gösteren bir gülümsemeydi. Adam, Azra'ya doğru eğilip, "Ben inanamıyorum bu söylediklerine..!" dedi kahkaha atarak. Sonra, Azra'nın ellerinden kibarca tutup banktan kaldırdı kadını. "Gözlerime aşkla bakıyordun, verdiğim sözleri kafamda tarttım ve tutabileceğine karar verdim. Hem, Metin'in, senin hakkında söylediklerinin yalan olduğunu öğrenince sana daha çok güvenebileceğimi düşündüm. Ne bileyim işte..." dedi heyecanla. Gözlerinde umut ışığı vardı adamın, mavileri parlıyordu. "Sana söz veriyorum, seni çok mutlu edeceğim güzelim. Sana söz veriyorum her şey çok güzel olacak!" dedi sabırsızlıkla. Azra dayanamadı adamın o sevinç ve heyecan dolu haline, öptü onu dudaklarından. Murat ne yapacağını şaşırmıştı. Şoke olmuştu. Şevval'den sonra, aşkını kalbine gömdüğü kadın ona aşık olduğu itiraf etmişti ve şu an dudaklarındaydı...

  Her şey onlar için çok güzel başlamıştı fakat öyle devam etmeyecekti. Zaman işliyordu, kıyametin kopmasına az kalmıştı.

###

BÖLÜM SONU...

***

  Sevdiğiniz bölümler hakkında yorum yaptıktan ve bölüme oy verdikten sonra, buyurun yeni bölüme...