Kaderin Oyunu/ Kalbime Fısılda(Tamamlandı)

Bölüm 7:

Ağlamalı fotoğraflardan çook sıkıldım. Artık atmayacağım hem bu fotoğraf çok hoşuma gitti.
2 Dk bile geçmeden telefonum çaldı ben de odaya girdim.  Hazal her zamanki gibi ,muhteşem bir şekilde, uyuyordu. Lakin eğer bir şey yapmazsam bu hep olacaktı.
Ben:
-Hazır mısın sevgilim? Galiba hazırsın. Mümkün olduğunca canını az acıtacağım. Bu sözden sonra vampir dişlerimi çıkarıp Hazal'ın boynunu ısırdım ve vampir edecek kadar uzun bir süre kanını emdim. İtiraf etmeliyim ki hayatımda içtiğim en güzel insan kanlarından biriydi. Yani ben ilk vampir olduğumda çok kontrolsüzdüm ve biraz içmiş olabilirim. Her neyse şu konuyu kapatalım. Hastanede kimsenin göremeyeceği hızla Jungkook ve benim daha önce müzik yaparken kullandığımız eve götürdüm. Onu kendi odama, yatağıma yatırdım. Sonrada maalesef geri dönmek zprundaydım ve döndüm.

***

Zeynep Beyza'dan
Jungkook ve Suga hariç hepimiz banklara oturmuş yaşadıklarımızı düşünüyorduk.
Petek:
-Hala inanamıyorum rüyaysa birk beni uyandırsın.
Ben:
-Keşke keşke bir rüya olsa.
Petek:
- Ne yani kesin gerçek mi???? Ben gidiyorum hazal'ı göreceğim.
Zeynep:
-Otur oturduğun yerde
Petek:
-Çok beklersin dedi ve gitti.
Irmak:
-Petek of cidden laf anlamıyor gelinde bakalım şu kıza. Petek'in arkasından hepimiz oiçeri girdik ve Hazal'ın kapısından tutan Suga'yı gördük ve arkamızdaki Jungkook'u.
Petek:
-Gorebiliyor muyuz?
Suga:
-Hayır
Petek:
-Ama sen gördün
Suga:
-Kapıdan baktım.
Petek:
-Bende bakacağım diyip kapının kolunu tuttu.
Suga:
-Hayır
Petek:
-Göreceğim onu
Suga:
-Hayır
Petek:
-Ne hayırı Suga
Suga:
-Hayır  dediysem hayır Petek. Bu sana daha çok acı çektirecek dayanamazsın da-ya-na-maz-sın.
Petek:
-İzin vermeyeceksin yani
Suga:
-Evet vermeyeceğim
Petek:
-Of
Suga:
-Oflama
Petek:
-Offff.

Suga'dan

Suga:
-Oflama
Petek:
-Offff dedikten sonra Jungkook'a kaş göz ile burası sana emanet dedim. O da bana hiç merak etme imasımda bulundu.
Hadi gidip şu dokroru bulalım yarın cenaze var morg yapılacak ceset yok. Madem her şey yalandan o da yalandan olsun. Doktorun odasına girdim. Baş hekim olduģ için kolay oldu. Adam nasıl baş hekim anlamadım ama neyse.
Odasına girmiştim ki borkaç dakika içine telefonla konußarak girdi. Telefonu kapatınca beni fark etti. O an çok korktuğunu anladım. Ay kıyamam ben sana. Ne diyom lan KORK BENDEN KORK HAZAL ÖLÜNCE KORK BENDEN
Doktor "Senin ne işin var burada" dedi kekelememeye çalışarak.
Ben:
-Bana bak şimdi isteğim şu sen o kaybettiğin hasta var ya onun cesedini morga kaldırmazsın. Götürdüm. Şimdi susuyorsun ve morgda sarılan şeyin ićini başka bir şeyle dolduruyorsun. Hazal yok.
Dr.:
-Ben böyle bir şey yapamam.
Ben:
-Tamam yaptırırız o zaman dedim ve onu duvara çarptım. Yüzüne ağır bir yumruk indirdim burnu kesin kırıldı ama bana ne.
Ben:
-Tamam mı?
Dr.:
-Yapamam yakalanırsam hayatım biter. Kaç yıl uğraştım ben-
Yüzüne bir yumruk daha indirdim yumruğun sertliğiyle duvarda olan bedeni bir kez daha duvara yapıştı. Gözünde gitti geçmiş olsun. Yalnız gerçekten kötü morartmışım. Oh canıma da değsin sana ödeteceğim o konuşmaya
Ben:
-Tamam mı?
Dr.:
-Olmaz yapama-
Bu sefer yüzüne doğrudan değilds çenesine vurdum. Sese bakılırsa çenesi de kırıldı bu baş hekimin.
Ben:
-Tamam mı?
Dr.:
-Ta-ta-mam dedi kekeliyerek artık dayanamazd8 zaten neyse işimi hallettim ben. Üzerimi sirkeleyip bizimkilerin yanına döndüm. Ağlamaklıydım ama düşünecek zamanım olmayınca yaşamama ihtimali aklıma gelen Hazal beni daha da hüzünlendiriyordu. Sakin ol sakin yaşayacak Suga. Ya yaşamazsa bu s**tiğim hayat neden beni değilde onu seçiyor ha neden bizi vuruyor ölüm.

Evet selam. Daha 1 saat önce yb attım ama yazasım geldi işte. Hem artık biriktormiyorum bölüm. Bir sonraki bölüm ne zaman gelir bilmem ama o zaman görüşmek üzere