Black Angelic Love

Hoofdstuk 13

Julian POV

Jack staart me aan met grote ogen. "Emma?" Hij kijkt langs me heen en staart even uit het raam. Dan schudt hij langzaam zijn hoofd "Sorry, maar ik kan je niet helpen." Hij staat op en maakt aanstalten naar de deur. "Ik verzoek je dit huis te verlaten. Vrijwillig of onvrijwillig, het maakt mij niet uit." Hij doet de voordeur open en wacht tot ik de deur uit zou lopen. Ik draai me naar hem om voordat ik de deur uit loop. "Ik heb haar gezien, Jack. Ik weet niet wat ze is, maar ik weet dat ze je zusje is. Ze is mijn mate." Hij kijkt me bedenkelijk aan. Ik draai me maar gewoon om en loop weg, dit was een slecht idee. "Bedankt voor je tijd." Mompel ik terwijl ik wegloop. Hij zucht luid en geïrriteerd wanneer ik bijna het erf af ben gelopen. "Wacht..." Ik draai me om en kijk naar het twijfelende gezicht van Jack. "Kom maar weer binnen."

Emma POV

Hij komt weer dreigend op me af gerent en gooit me vervolgens ruw aan de kant. Ik beland hard met mijn rug op de grond, voor de zoveelste keer. Ik ben gesloopt. Alle botten in mijn lijf voelen als gebroken aan en ik voel hoe de schaafwonden ontstaan op mijn lichaam. Ik hoor hoe Lucifer op me af komt lopen. Ik kan echt niet meer, waarom stopt hij niet gewoon? Ik kijk voorzichtig omhoog en kijk recht in zijn ogen. Hij kijkt me aan met een scheve, duivelse glimlach. Ik kan in zijn ogen zien dat hij dit leuk vind. "Waarom verander je niet gewoon in je engelen vorm?" "Omdat ik dat niet wil." Hij kijkt me aan met zijn zwarte vleugels langs zich heen gevouwen. Hij is wel in zijn engelen vorm verandert. Brandwonden zijn weer te zien over heel zijn lichaam en hij kijkt me aan met zijn dreigende rode ogen. Nog steeds een enge verschijning om te zien. Ik krabbel kreunend van de pijn overeind en kijk naar de schrammen die over mijn armen en benen heen tevoorschijn zijn gekomen. Ik kijk boos naar Lucifer. "Is dit echt nodig." Spuug ik naar hem uit terwijl ik naar mijn jurk kijk. Hij is nu vies en er zitten een paar scheuren in. "Je moet veranderen naar je engelen vorm Emma. Daar zou je me heel blij mee maken." Lachend vliegt hij weer op me af en geeft hij me een harde hoek met zijn vuist. Daarna haalt hij me er onderuit met zijn voet waardoor ik op de grond val. Ik spuug bloed uit mijn mond. Auw. Pijnlijk houdt ik mijn hand op mijn kaak. Ik sta weer op en kijk naar Lucifer. "Ik zal nooit, maar dan ook nooit voor jou, vrijwillig in mijn engelen vorm veranderen." Ik zie hoe zijn blik duisterder word. "GODVERDOMME VERANDER EMMA!" Hij pakt me kwaad bij mijn keel en duwt me hard tegen een boom aan. Hij houdt me omhoog en ik spartel met mijn lichaam in zijn harde greep, maar er komt geen enkele beweging in zijn hand. Ik slik. Hij brengt zijn hoofd dichterbij en fluistert in mijn oor: "Ik ben de duivel, weet je nog? Contracten kunnen altijd geschonden worden, Emma. Ik mag dat." Woede stroomt door mijn aderen. Hij vervolgt zijn statement. "Ik zal eigenhandig zijn keel heel langzaam doorsnijden, recht voor jou mooie ogen, zodat je kan meegenieten van zijn tragische einde." Grijnzend kijkt hij me aan met een speelse fonkeling in zijn ogen. Dit was de druppel. Hij ziet dit gewoon als een fucking spel. Gillend trek ik mezelf los en duw ik hem aan de kant.

Ik laat mijn vleugels verschijnen en kijk kwaad zijn kant in. "Als jij hem ook maar een keer met je vuile tengels aan durft te raken." Sis ik terwijl ik met mijn wijsvinger naar hem wijs. Hij krabbelt overeind en kijkt me met een scheve glimlach aan. "Je bent zo mooi in je engelen vorm Emma, je moest eens weten. Julian moet sowieso uit de weg geruimd worden. Wees even eerlijk." Hij wil op me afkomen maar er begint vuur om ons heen op te laaien. Hij blijft verbaasd staan en kijkt naar het vuur. Hij grinnikt. "Emma... Je moet het vuur onder controle houden en niet dit bos af laten fikken. Niet dat er nog veel van over is... Adem rustig in en uit." Ik voel haat en verdriet door mijn lichaam heen gaan. Ik schiet in de lach. "Dacht jij dat dit niet mijn bedoeling was dan?" Hij kijkt me licht verbaasd aan, maar hij grijst zachtjes. Een trotse blik is te zien in zijn ogen. Waarom is hij nu trots, hij zou moeten doodvallen waar hij nu staat. Ik loop op hem af en voel mijn lichaam warm worden. Nee niet warm, kokend heet. Het voelt alsof ik in brand sta. Ik kijk naar mijn armen en zie sierlijke lijnen op mijn onderarmen verschijnen. Ze branden als vuur. Net als Lucifer zijn brandwonden heeft, alleen bij mij zien ze er... vrouwelijker en sierlijker uit? Ik schudt lichtelijk verward mijn hoofd. Ik kijk naar Lucifer. "Nu kunnen we eindelijk gaan oefenen met je vuurkrachten." Ik kijk hem niet begrijpend aan terwijl er nu ook op mijn benen sierlijke lijnen branden. "Wij hebben hier een voordeel, Emma. Gevallen engelen kunnen als ze volledig in hun vorm zijn vuur sturen. Sommige beter als de ander." Zijn aandacht gaat naar het vuur dat om ons heen woedt. "Nooit doorgehad dat je het controleerde dan?" Ik rol met mijn ogen en beweeg mijn hand. Het vuur dooft en ik draai me om. Ik verander mezelf terug door aan Julian en andere leuke dingen te denken. Ik word overspoeld met een moe gevoel en kort daarna voel ik dat mijn benen het begeven. Ik voel hoe ik word opgevangen door iemand en in bruidsstijl voorzichtig word opgetild. Kort daarna word alles zwart.

Julian POV

We zitten nu op de bank. Jack pakt een fotoboek. Hij geeft hem aan mij. "Dit is het enige wat ik nog overheb van Emma. Zoals je weet hoort ze niet meer bij ons. Ik had gewild dat ik dit ooit kon tonen aan haar mate, maar niet op deze manier." Hij zucht en grinnikt zachtjes. "Maar wat is ze dan Jack?" Hij grinnikt weer. Hij kijkt somber naar buiten. "Wat denk je? Een gevallen engel natuurlijk. Dat antwoord weet je al, anders zou je hier niet komen." Er valt een stilte tussen ons. Ik besluit het boek te openen. Jack begint te spreken:

"Na het laatste gevecht met de duivel. Zo'n, was het 6 jaar geleden? Ik denk het wel." Hij grinnikte toen hij eraan terug dacht, maar zijn gezicht werd meteen weer serieus. Een waas hing over zijn ogen heen. "Emma en ik hadden een oppas, onze ouders waren aan het vechten tegen een grote groep demonen die wapens en bruikbare spullen wilden stelen hier in de Hemel. Ze waren een dag eerder weggegaan samen met een paar andere engelen om ze tegen te houden. Emma was toen pas 14 jaar en kreeg bijna haar eerste opdracht om naar Aarde af te mogen reizen. Helaas waren de demonen met grotere aantallen dan ze dachten en werden onze ouders gevangen genomen en naar de Hell gebracht. Emma was helemaal van slag toen ze het hoorde, maar ze wilde haar opdracht niet laten vallen. Ze was toen al een grote meid en behandelde alles erg volwassen zei onze vader altijd. Ze is naar Aarde gegaan om op een middelbare school wat demonen kinderen in de gaten te houden, zodat ze geen domme dingen zouden doen. Natuurlijk mocht ze ook genieten van het leven als mens en leefde ze tijdelijk bij een gezin. Iedereen weet hoe demonen kinderen kunnen zijn soms..." Jack valt weer stil. Ik kijk naar zijn lichte sproeten. Hij lijkt echt als 2 druppels water op Emma. "De duivel zocht haar op. Emma werd op een avond meegenomen doordat de duivel een list had verzonnen. Hij zou haar naar haar ouders brengen en hun vrijlaten als ze mee zou gaan. Als 14 jarige zou ik dat natuurlijk ook geloven, net zoals Emma dat toen deed." Hij krijgt lichte tranen in zijn ogen.

"De duivel nam haar mee naar de Hell, om vervolgens onze ouders recht voor haar ogen te vermoorden. Met succes."