Black Angelic Love

Hoofdstuk 20

Emma POV

Ik zie Jack met een knal op de grond vallen. Hij ligt bewusteloos op de grond terwijl Lucifer naast hem op de grond valt. Hij wil de genadeslag geven, maar ik was net op tijd. "STOP!" Ik ren op ze af en duw Lucifer weg. Ik laat mezelf naast Jack op mijn knieën vallen en neem zijn hoofd op mijn schoot. "Nee, nee, nee. Jack, laat me niet in de steek..." Een tweede traan valt over mijn wang terwijl ik snikkend neerkijk op het bewusteloze lichaam van Jack. Er is een stilte gevallen tussen mij, Lucifer en Julian. Lucifer kijkt op mij neer hoe ik gebroken naar Jack staar. Irritatie welt op in mij. "Wat zit je nou te kijken?" bijt ik hem toe. "Ben je blij nu? Dit is wat je wilde toch?" Ik leg Jack's hoofd voorzichtig neer op de grond en sta recht. "Julian, neem hem mee naar de ziekenboeg, misschien is hij nog te redden. Ik moet hier nog iets afhandelen." Julian had de hele tijd niks gezegd, maar hij knikte bij mijn bevel. Vol woede staar ik naar Lucifer. "Jij.... Waarom laat je me niet gewoon met rust?" Een grinnik klinkt door de lucht. Een lange stilte blijft tussen ons hangen terwijl ik de wind door mijn haren heen voel blazen. Het geschreeuw van vechtende engelen en de geur van bloed komt mijn neus binnen als ik diep adem haal. Een rilling loopt over mijn lijf heen. "In een heel ver verleden was deze wereld van mij Emma. Er waren meer mensen zoals ons en we leefden allemaal in vrede, totdat de engelen vonden dat zij deze plek opeisten. Ik wil het terug, nee, ik VERDIEN het terug." Zijn ogen kleuren dreigend rood terwijl hij de nadruk extra op verdien zet. Ik kijk weg over de stad heen die nu in vuur en vlam staat. "Niemand verdient deze wereld..." Ik kijk Lucifer diep in zijn ogen en zie daar verwarring in ontstaan. Ik ren op hoge snelheid op hem af en gooi mezelf tegen hem aan, waardoor we allebei van het gebouw naar beneden vallen.

Julian POV

Ik ren met Jack in mijn armen richting de ziekenboeg. Onderweg kwam ik wat handlangers van de duivel tegen, maar die heb ik gelukkig af kunnen schudden. Ik duw de deuren van het gebouw open met mijn rug en baan me een weg door de mensen om bij de balie te komen. Alle mensen die hier zijn zijn gewond of hebben iemand hierheen gebracht, net als ik nu doe. "Iemand moet nu deze man helpen, of hij sterft!" Een heler (oftewel dokter, maar hier heten ze helers) komt naar me toe gerent en neemt Jack van mij over. Ze kijkt naar me op en geeft me een akkoord knikje dat ik kon gaan. Dat had ze geen twee keer hoeven zeggen. Ik storm naar buiten, ik moet Emma helpen. 

Ik ren door de straten heen en moet me een weg vechten door de mensen. "Stop! Kom terug jij!" Er komt iemand achter me aan, die vervolgens ruw mijn schouder vastpakt. Ik kijk in de ogen van Lucas. "Lucas, ik heb hier nu geen tijd voor." Ik hoor ineens een gil en weet precies van wie hij is. Ik draai me om en kijk omhoog naar het vergadergebouw. "NEE!" Ik schreeuw en ren door de menigte vechtende mensen heen. Ik hoor dat Lucas achter me aan komt, maar ik negeer hem. Ik blijf me een weg banen door de menigte terwijl ik Emma naar beneden zie vallen in gevecht met de duivel.

Emma POV

We vielen... en vielen. We zijn allebei in mensenvorm en ik wil dat graag zo houden. Ik pak Lucifer vast en kijk hem in zijn ogen aan. "Jij verdient het niet om te leven Lucifer. Zeker niet nu je dit hebt gedaan. De stad is een bloedbad, jou dood zal een lichte troost zijn voor wat je iedereen hebt aangedaan." Hij probeert zich van mij los te trekken, maar ik laat dat niet toe. "Emma, luister. Mij vermoorden kan niet, het is onmogelijk!" Een lach vormt om zijn lippen. "Ik ben niet voor niks de duivel." We blijven met elkaar in gevecht terwijl we nog altijd naar beneden vallen. "Jij zult nooit de Hemel als jouw domein kunnen nemen, Lucifer. Zelfs al zou ik daarvoor moeten sterven!" Ik pak hem vast en kijk naar beneden om te zien of we al bijna de grond naderen, wat het geval is. "Jij verdient het om weg te rotten in de Hell." Met die zin laat ik mezelf veranderen in mijn engelen vorm en geef ik Lucifer een extra duw. Een harde schreeuw klinkt er, met een luide klap als gevolg. 

Langzaam landt ik langs het lichaam van Lucifer. Om me heen hoor ik het gevecht langzaam minder worden, totdat er een doodse stilte volgt. Ik kijk naar Lucifer en zie dat hij nog ademt, maar buiten bewustzijn is. Ik moet snel handelen. De menigte om ons heen zijn engelen, gemengd met demonen. Jonathan, mijn beste vriend... Een demon, zie ik tussen de menigte staan. Hij kijkt teleurgesteld naar me, alsof ik de verkeerde kant gekozen heb. "Demonen! Jullie koning is neer! Keer terug van waar jullie vandaan komen en neem jullie koning mee! Als ik jullie ooit terug zie in de Hemel, zullen we geen genade tonen!" Een gemompel gaat door de menigte heen als ik Lucifer hoor kreunen en weer bij bewustzijn zie komen. Met mijn voet duw ik op zijn borst, waardoor hij niet omhoog kan komen. Zijn ogen gaan open en hij kijkt met een twinkeling in zijn ogen mij aan. "Wel wel... Zo te zien heb je mij verslagen." Hij grinnikt terwijl hij langzaam mijn voet van hem af wil duwen. Ik druk iets harder op zijn borst. "Nou, nou. Ik wil alleen maar terugtrekken met mijn demonen naar onze wereld." Langzaam haal ik mijn voet van zijn borst af. Hoestend staat Lucifer op naast me en kijkt rustig de menigte rond. Even later zie ik Julian tussen de menigte naar mij toe rennen. "Emm-" Ik zie hoe Lucifer een cirkel van vuur om ons heen laat verschijnen en me aankijkt met een vragende blik. "We hadden zo'n goed plan Emma. Waarom moest je het nou verpesten? Ik dacht dat je oprecht van mij hield." Kotsneigingen wellen op in mijn lichaam wanneer hij die laatste zin uitspreekt. "Ik was onder een spreuk gevangen. Ik zal nooit van jou houden Lucifer." Hij loopt op me af en blijft recht voor mijn neus staan. "Weet je dat zeker? Die ene keer in het kasteel zei wat anders. Ik kan je alles bieden wat je maar wilt, en dat weet je." Met een zachte blik kijkt hij me aan, maar iets in mij zegt dat ik gewoon niet akkoord kan gaan. Nee, ik mag niet akkoord gaan. "Lucifer ik hou van Julian, hij is mijn ware liefde. Dat zou je nu wel moeten weten..." Er viel een stilte tussen ons. Lucifer kijkt me aan met lust in zijn ogen. "Laat me dit nog een keer doen Emma..." Hij pakt voorzichtig mijn gezicht in zijn handen en geeft me langzaam een tedere, lange kus. Een steek van pijn gaat door mijn lichaam terwijl ik mijn adem naar binnen zuig. Mijn hand schiet naar mijn hart, waar op die plek nu een mes in steekt. Lucifer neemt me in een knuffel. "Als ik jou niet mag hebben, mag niemand jou hebben. Je zult ooit opnieuw tot leven komen en dit alles niet meer herinneren, maar ik zal dan voor jou klaar staan. Wij horen bij elkaar Emma, of je dat nou wilt of niet. Je bent van mij." Ik zie Lucifer verdwijnen terwijl ik wankel een stap naar achteren zet. Ik hoor Julians geschreeuw terwijl ik buiten bewustzijn raak en in een donkere wereld terecht kom.