Black Angelic Love

Hoofdstuk 16

Emma POV

Met een rustig tempo loop ik richting de troonzaal. In de gangen hangen kaarsen aan de muur om het een beetje te verlichten hier. Alles was donker en zwart. De kleur van de dood. Ik weet deze keer gelukkig wel de weg, waardoor ik al gauw in de troonzaal terecht kom. Mijn hakken tikken op de grond wat zorgt voor een echo geluid in deze ruimte. Dit negerend loop ik door naar de troon, verwachtend dat Lucifer daar is. Tot mijn verbazing zit hij er niet. "Je ziet er beeldschoon uit, Emma." Ik voel een hand om mijn middel heen gaan, die daar blijft rusten. Ik voel hoe mijn wangen rood worden. Langzaam duw ik zijn handen van mijn middel af en kijk ik hem aan met een flauwe glimlach. "Wat heeft dit te betekenen? Ik dacht dat we gingen trainen?" Een grijns, die al te bekende grijns, verschijnt op zijn gezicht. "Wil je gaan trainen dan? Zonde van je mooie jurk als die kapot gaat vind je ook niet? Alhoewel...." Hij bekijkt me nu van top tot teen aan en vervolgens buigt hij zich naar me toe. Zijn lippen raken mijn oor strelend aan.

"Ik zou het niet erg vinden om je zonder kleding te zien..."

Ik slik terwijl ik nu vuurrood wordt. Ik loop een stukje van hem weg, in de hoop dat hij niet ziet dat ik eruit zie als een tomaat. Mijn hoofd draai ik van hem weg. Met zijn hoge snelheid staat hij weer voor mijn neus en pakt hij mijn kin vast, waardoor ik gedwongen wordt om hem aan te kijken. "Niet zo verlegen doen. Ik wil je gezicht zien, je prachtige gezicht." Ik begin sarcastisch flauw te lachen terwijl ik weer achteruit begin te lopen. "Sorry hoor... Ik wil dit moment niet verpesten, maar heb je toevallig iets verkeerds gegeten of gedronken?" Een harde lach verlaat zijn lippen terwijl hij meteen weer voor mij verschijnt. Zijn ogen beginnen rood te gloeien terwijl hij me aankijkt. Zijn ogen dwalen af naar mijn lippen. "Ik heb helemaal niks verkeerds op, maar misschien verhelpt dit het." Hij drukt zijn lippen op de mijne terwijl ik een tintelend gevoel in mijn buik krijg. Ik ga mee in zijn kus en pak hem bij zijn shirt vast. Opeens besef ik me wat ik doe en trek ik mezelf uit de kus. Met grote ogen raak ik met mijn vingers mijn lippen aan. Hij kijkt me nog steeds aan met die rode ogen. Ik slik wanneer angst en haat mij overspoeld. "B-blijf uit mijn buurt. Je verandert mij op een verkeerde manier..." Hij komt op me afgelopen, waardoor ik achteruit blijf lopen totdat ik tegengehouden wordt door de muur achter mij. Ik staar hem aan in zijn ogen, die nu terug zijn verandert. Hij pakt mijn handen vast en kijkt me aan met... Liefde? Even lijkt de wereld om ons heen stil te staan, maar ik besluit toch zijn handen van mij los te maken. Zijn ogen gloeien weer rood. "Ik verander jou niet, Emma. Jou gedachtes en gevoel gaan gewoon tegen elkaar in... Laat mij je helpen." Zijn hand legt hij op mijn wang terwijl hij er zachtjes overheen streelt met zijn vingertoppen. Ik voel zijn zachte adem tegen mijn gezicht aankomen. Mijn ogen verzinken in de zijne. Toch gaan mijn gedachten weer naar Julian. Ik draai mijn hoofd weg van zijn hand. "I-ik kan het niet, Lucifer. Ik kan het niet." Ik kijk naar de grond, zijn blik en ogen ontwijkend. "Je bent mijn mate niet. Dit, dit alles is een illusie. Ik kan, en mag niet van jou houden." Deze keer kijk ik omhoog, recht in zijn ogen. Ik zie in zijn ogen dat ik een gevoelige snaar heb geraakt. "Lucifer-....?" Hij zegt niks. Ik krijg geen reactie. Nog steeds sta ik tegen de muur aan gedrukt. Opeens laat hij me los en loopt hij weg, terug de troonzaal in. Ik kan zijn emotie niet meer pijlen. Ik blijf versteend tegen de muur aan staan als ik hem om zie draaien naar mij. Hij is verandert in zijn engelen vorm. "Jij... Bent van mij! Ik heb je niet voor niks toen daar weggehaald. Ik had jou gekozen om te redden, omdat ik wist dat je van mij zou zijn." In een flits staat hij weer voor me. Hij grijpt mijn schouders vast en knijpt er in. Een pijnscheut schiet door mij heen, maar ik negeer het. "Je bent van mij, Emma." Hard ademend van de woede kijkt hij me aan. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, waardoor er een stilte valt tussen ons. Langzaam pakt hij mijn wangen met  beide handen vast. Hij mompelt iets onverstaanbaars, vervolgens voel ik zijn lippen weer op de mijne. Ik voel alles licht worden in mijn hoofd, alsof ik flauw ga vallen. Nee, alsof ik iets verkeerds heb gegeten. Kort na mijn gedachten wordt alles zwart.

? dagen/uren later

Ik schrik wakker en schiet omhoog. Tot mijn verbazing lig ik op mijn kamer in bed. De gebeurtenissen voordat ik buiten westen raakte schieten me te binnen wanneer de deur open gezwaaid wordt. "Rise and shine! Vandaag is onze grootte dag." Met een glimlach komt Lucifer de kamer binnengelopen. Vervolgens gooit hij de gordijnen open. Niet dat het veel nut heeft, veel licht is er niet hier in de Hell. Vragend kijk ik hem aan. "Welke grootte dag?" Hij schiet in de lach terwijl hij naast me op bed komt zitten. "Ik zal het je nog even herinneren prinses, aangezien je onder een steen hebt gelegen blijkbaar... Vandaag gaan we naar de Hemel!" Hij gooit zijn handen enthousiast omhoog. "Wacht, Wat!? Dat is toch pas over 2 dagen?" Hij kijkt me met een bezorgd gezicht aan. "Voel je je wel goed Emma? Misschien heb je een nare droom gehad ofzo?" Ik sta op uit bed en loop naar de kledingkast. Geen aandacht gevend aan het feit dat Lucifer me nu in mijn ondergoed ziet. "Wat hebben we de laatste 2 dagen gedaan? Ik herinner me niks meer, alleen dat jij...." Ik staar hem aan vanuit de spiegel. Hij kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw. "Wat heb ik gedaan?" Ik schud mijn hoofd. "Heb jij mij gezoend?!" Hij schiet opeens in de slappe lach waarnaar ik een kledinghanger naar hem toegooi. "Hey! En nee, alhoewel ik dat niet zo erg zou vinden natuurlijk. We hebben getraind zoals altijd." Verward zucht ik en trek ik mijn kleding aan. "Dus er zijn 2 dagen verstreken waarvan ik mij niks herinner?" Hij haalt zijn schouders op en zucht nu ook. "Luister. Ik wil dalijk nog wat dingen bespreken voordat we vertrekken, oké?  Ik kwam even langs om je een cadeautje te geven. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. "Een cadeautje?" Hij knikt en loopt naar me toe. Uit zijn broekzak haalt hij een zilveren ketting met daaraan een rood gloeiend hartje. "Mag ik? Het zal je schitterend staan in de strijd."  Twijfelend kijk ik hem aan, maar het is wel een hele mooie ketting. Gedecoreerd met meerdere kleine diamantjes en dan natuurlijk dat hartje. Mijn ogen leken wel betovert te worden door dat hartje. Ik knik naar hem, waardoor hij al snel achter me staat en de ketting vastmaakt om mijn nek. Als hij zijn handen laat zakken verschijnt er een gemene grijns op zijn gezicht. "Zoals ik al zei: Je bent van mij, Emma." Ik voel hoe ik de controle langzaam verlies over mijn lichaam. Ik kijk omlaag en zie dat het hartje zachtjes begint te gloeien. Boos en verraden kijk ik naar Lucifer vanuit de spiegel. "Jij vieze vuile..." Meer ka ik helaas niet zeggen want ik verlies de controle. Het lijkt alsof ik vanaf een afstandje toekijk. Alsof ik een soort tv programma aan het volgen ben. Ik schreeuw, maar mijn lichaam staat nog steeds roerloos voor de spiegel. Ik zie hoe Lucifer me zachtjes een kus geeft op mijn slaap. In de spiegel zie ik hoe mijn ogen vuurrood gaan gloeien.

"Rise and shine, my princess."