Black Angelic Love

Hoofdstuk 19

Julian POV

Mijn ogen haakte zich in die van Emma, maar ik zie niks. Alleen een leegte, alsof ze er niet is. De persoon naast haar kijkt me aan met een duivelse grijns. Beide waren ze in een engelenvorm, maar niet zoals wij die kennen. Emma had zwarte vleugels en ze had sierlijke, maar dreigende tekens over haar lichaam heen. Deze tekens hadden een rode kleur, waardoor ze alleen nog maar meer opvallen. "Mooi meisje heb je gevonden Julian." De persoon naast Emma pakt een lok van haar haar en laat die door zijn vingers glijden. Ze geeft er geen reactie aan en blijft mij aanstaren, alsof ze met zichzelf in een gevecht zit. "Zo jammer dat ze jou nu moet vermoorden... Jullie zouden een schattig koppel zijn. Helaas voor jou is ze van mij." Ik verstevig mijn grip op het zwaard in mijn handen. Mijn voeten zet ik iets meer uit elkaar. "Zij is mijn mate, daarbij, niemand zou OOIT bij jou in de buurt willen zijn." Een grinnik verlaat zijn mond, maar ik zie dat het hem raakt. Hij haalt zijn schouders op. "Emma was maar al te graag bij mij in de buurt, nietwaar Emma?" Emma springt uit haar gedachten en beweegt nu voor het eerst. Verbijstert kijkt ze naar de duivel die zojuist deze woorden uitsprak. "I-Ik..." Haar ogen verplaatsen zich naar mij en vullen zich met tranen. "Julian... Hij heeft mij in zijn macht door die ku-" Ze word aan haar haren vastgepakt door Lucifer terwijl hij iets in haar oor fluistert. Haar blik word moeilijk te pijlen en wanneer hij haar loslaat zegt ze niets meer. "Kies maar, wie van jullie wil tegen mij vechten?" De duivel kijkt van mij naar de persoon achter mij. Oja, Jack is er ook. Hij is de hele tijd stil gebleven sinds hij Emma heeft gezien. Hij doet een stap naar voren en richt zijn zwaard op Lucifer. "Ik pak jou wel, voor al die jaren die jij me hebt ontnomen van mijn zusje." Emma krijgt weer tranen in haar ogen. "Jack..." Ze wilde op hem afrennen, maar iets trekt haar terug, alsof ze het niet kan. Een harde lach haalt ons allemaal uit gedachten. Lucifer klapt tevreden in zijn handen. "Succes Emma, Julian is helemaal van jou." Hij richt zijn aandacht op Jack. "Let's play a game."

Emma's ogen kleuren vuurrood. Haar onschuldige blik, die ze altijd had als ze samen met mij was, is verdwenen. Haar vleugels hangen dreigend langs haar lichaam. "Emma? Je gaat toch niet menen dat je dit gaat doen?" Hopend op een reactie kijk ik naar Emma. Er komt niets. Ze pakt haar zwaard steviger vast en vliegt met een hoge snelheid op me af. Ik ontwijk haar nog maar net, een snee ontstaat in mijn kleding. "Emma stop!" Weer vliegt ze op mij af voor een tweede poging mij te raken. Op mijn arm ontstaat een snee. Bloed loopt eruit terwijl ik mijn hand erop probeer te duwen. Ik denk aan verschillende scheldwoorden terwijl ik Emma toch maar terug aanval. "Emma, ik wil niet vechten! Alsjeblieft!" Emma kijkt me aan met haar rode ogen en schudt haar hoofd. "Hij weet hoe ik me voel, jij weet helemaal niks van mij!" Bijt ze me toe terwijl ze nog eens uithaalt met haar zwaard. Weer mist ze. Ik weet niet of ze dit ziet als een spelletje of me gewoon niet wil vermoorden op de een of andere manier. "Leg het me dan uit! Laat mij je helpen." Ik zie de uitdrukking in haar gezicht verzachten, maar ze lijkt niet overtuigt. Ze haalt haar neus op. "Jullie begrepen me vroeger al niet, laat staan nu. Ik ben de gevallen engel, ik heb jullie soort veraden!" Ze kijkt weg, naar het uitzicht over de stad die vanaf dit dak het mooiste is dan waar dan ook. Ze zucht en kijkt naar de duivel, die in een hevig gevecht zit met Jack. "Hij verdient beter, Julian. Jij verdient beter." Haar ogen kleuren weer langzaam naar de lieve, rustige bruine kleur. Haar ogen haken zich in de mijne en worden groot. "De ketting... Julian! DE KETT-" Voor ze nog wat kan zeggen kleuren haar ogen weer naar rood. Je hoort de duivel op de achtergrond lachen. "Leuk geprobeerd jongen, maar je bent net te laat."

Emma geeft niet op. Ik heb niet meer tegen haar in kunnen praten om ervoor te zorgen dat ze weer terug bij mij kwam. Haar ketting, die ze waarschijnlijk van de duivel hemzelf had, ligt dreigend om haar nek te glinsteren. We zijn nu al even aan het vechten. Ik begin uitgeput te raken en ik zie dan Jack het ook niet lang meer vol zou houden. Emma en de duivel zien eruit alsof ze dit nog dagen vol kunnen houden. Ik zucht en staar naar Emma, mezelf voorbereidend op èèn laatste poging...

"Emma alsjeblieft... Ik hou van je... Wat er ook gebeurt..." Ik gooi mijn zwaard op de grond neer. Emma kijkt me niet begrijpend aan. Haar ogen schieten even naar Lucifer, maar al snel rusten ze zich weer op mijn gezicht. De ketting begint harder te gloeien, alsof het ergens tegen vecht. Volgensmij... Emma vliegt op me af en zorgt ervoor dat ik op de grond val. Ze landt en loopt dreigend op mij af. "Je gaat dit niet winnen Julian, nooit. Jullie engelen denken dat jullie zo sterk zijn, maar jullie hebben geen idee wie je voor je hebt." Ze zit nu met haar gezicht enkele centimeters van die van mij. Mijn ogen dwalen weer af naar beneden. Voordat ze verder nog wat kon zeggen greep ik de ketting vast en trok die ruw van haar nek af. Ik kijk naar mijn handen en zie dat ze verbrand zijn. Er zat dus inderdaad een spreuk op. Ik kijk weer in Emma's ogen en zie ze langzaam terug kleuren naar haar vertrouwde, groene ogen. Ze schudt haar hoofd en kijkt me verward aan. "Julian..." Haar ogen vullen zich met tranen, maar ze draait zich gauw om naar Lucifer en Jack. Er klinkt een schreeuw. Emma's hand schiet naar haar mond terwijl er een traan over haar wang rolt. Jack valt met een harde knal op de grond en er komt bloed uit zijn schouder...