Geçen haftasonu, çoğu zaman insanlardan daha değerli gelen kitabımı alıp buradan çok uzaklaşmaya karar verdim. Korna sesleri yerine kuş cıvıltılarının rüzgar sesi ile dans ettiği, şehirdeki tozun ve dumanın toprak kokusu ile yer değiştirdiği, on beş katlı apartmanların ve gürültülü sitelerin yerini uçsuz bucaksız tarlaların aldığı, sonsuz huzuru bulabileceğim yere gittim.
Ayrılıkların habercisi, bazı aşkların sonunu anlatan o sararmış yaprakların ayağımın altında çıkardığı hışırtılar eşliğinde uzun uzun yürüdüm. Her bir adım, ruhumu biraz daha arındırıyor sanki. Sahi uzun zamandır buraya, ağacımın yanına hiç gelmiyordum. Altında uzanıp gökyüzünü izlemiyor, bulutların her birine hayallerimi üflemiyordum.
İnsan uzun zamandır yapmadığı şeyleri yapınca, sanki yeniden doğmuş gibi hissediyor. Bugün de bunu hissettim. Ağacımın olduğu yere gelince onu ve onun gövdesine vuran rüzgarı ne kadar özlediğimi farkettim. Onunla ilgilenmeyeli o kadar zaman geçmiş ki, sanki her geçen dakika biraz daha korumasızlaşmış. Tıpkı benim gibi, her güneşin doğuşu kalbinin bir parçasını kopartıp uzaklaştırmış.
Böyle düşünceler içindeyken zihnim, sarı yaprakların üzerine uzandım. Çıplak kalmış ağacımın, sonbahara bile boyun eğmemiş bir kaç yaprağının arasından gökyüzünü izledim. Binlerce hayat öyküsü karışmış gökyüzüne. Gözlerimi kapattım. Doğayı dinledim uzun uzun..
Kuş cıvıltıları kulaklarımda yankılanırken, ağacıma yaslanıp derin bir nefes çektim bulutlardan. Sonrasında kitabımı okumaya başladım. Kitabın sayfalarının kokusuyla toprak kokusu birbirine karışarak ruhuma öylesine işledi ki... Hiçbir yerde bulamayacağım o dünyanın en güzel kokusu şimdi ciğerlerime doluyor..
Mutluluğun resmini çizebilir misin diye sormuşlar ya: İşte Mutluluğun resmi buydu benim için.
-LacivertLimon
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bey'in
Şiir"Küçük bir Beyefendi, düşüncelerini yazarken belki sizde orada olursunuz." Okunacak o kadar sayfa varken hepsini bir güne sığdırma. Sonbahar kapıdayken sıkıldıkça oku.
