School Troubles

12ο Κεφάλαιο

Μετά από τη συζήτηση με τον Τζίμμυ😎 πηγαίνω στην καμπίνα του Λουκά για να του μιλήσω. Χτυπάω την πόρτα και μου ανοίγει ενώ μιλάει στο τηλέφωνο.
Αμάν με τα τηλέφωνα σήμερα..
Κάθομαι στο ένα απ'τά δύο κρεβάτι και μετά από λίγο καταλαβαίνω πως μιλάει με την Έλενα.
"Ναι μωρό μου δεν το ξέχασα όχι.. από το Μιλάνο θα πάρω..ναι ναι.. χαχα εντάξει έλα τα λέμε φιλάκια." κλείνει το τηλέφωνο και το αφήνει στο τραπέζι.
"Μωρό της μην το ξεχάσεις.." λέω ειρωνικά ρολλαροντας τα μάτια μου.
"Τι να μην ξεχάσω?" ρωτάει και στηρίζεται στον τοίχο κοιτώντας με.
"Δεν ξέρω..Τι σου είπε να μην ξεχάσεις?" τον ρωτάω κάνοντας του μια μικρή ανακρισουλα.
"Α για την επέτειο λες." απαντάει αδιάφορα και κάθεται στο απέναντι κρεβάτι.
"Αααα έχετε επέτειο σήμερα! Μπράβο μπράβο να τα εκατοστησετε." λέω με όση ξινιλα μπορούσα να βγάλω από μέσα μου. Ο Λουκάς γελάει.
"Όχι σήμερα.. την Κυριακή. Κράτα την ευχή σου για τότε."
"Χμμ ναι δεν θα ξεχάσω"
Σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος και ο Λουκάς γελάει πάλι.
"Τι γελάς μωρέ?" τον ρωτάω εκνευρισμένη.
"Γελάω γιατί ζηλεύεις. Και είσαι τόσο αστεία όταν ζηλεύεις." απαντάει και τεντώνει το χέρι του για να ζουληξει το μάγουλο μου αλλά τον σταματάω αμέσως χτυπώντας το.
"Δεν είναι αστείο Λουκά!" λέω ακόμα μουτρωμένη.

Σηκώνεται αμέσως και με κολλάει στην πόρτα του μπάνιου. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να αντιδράσω , ούτε καν καταλαβα πως με σήκωσε από το κρεβάτι. Οπότε τώρα βρίσκομαι κολλημένη στον τοίχο και εγκλωβισμένη ανάμεσα στα μπράτσα του.
"Δεν σ'αρεσει ε? Καταλαβαίνεις τώρα πώς νιώθω εγώ όταν σε βλέπω με τον Τζίμμυ😎 ε? Πως βράζει ο θυμός μέσα μου. Τον ζηλεύω..τον ζηλεύω πολύ. Θα ήθελα να έχω το χιούμορ του για να σε κάνω να γελάς συνέχεια, θα ήθελα να έχω το σώμα του για να το θαυμάζεις κάθε μέρα και περισσότερο απ'όλα θα ήθελα να έχω την ηλικία του , γιατί αν ήμουν 17 τώρα θα μπορούσα να σου προσφέρω μια σχέση χωρίς προβλήματα!"
Με κοιτάει μες στα μάτια και μπορώ να διακρίνω στα δικά του όλα αυτά που είπε νωρίτερα.
"Πωπω τώρα που το λες , όλα τα έχει ο άτιμος , δίκιο έχεις. Μα..σε ρωτάω εγώ τώρα , νομίζεις πως αν μπορούσα να τα φτιάξω μαζί του ,δεν θα το έκανα?"
Με κοιτάει παιχνιδιάρικα όμως ξέρω πως αν τον είχε εδώ θα τον σκότωνε χωρίς δεύτερη σκέψη.
"Αν μπορούσες.. Δεν μπορείς όμως.. Ξέρεις γιατί μικρή? Γιατί έχεις ερωτευτεί εμένα και δεν μπορείς να με βγάλεις από μυαλό σου." απαντάει αλαζονικά.
"Η σιγουριά θα σε φάει.." του απαντάω κάνοντας μια γκριμάτσα.

Έχει έρθει τόσο κοντά που σε λίγο δεν θα μπορώ να πάρω ανάσα.
"Αφού κάνω λάθος ,για πες μου, γιατί δεν τα φτιάχνεις μαζί του αν το θες?" ρωτάει και σκύβει στο λαιμό μου. Στην αρχή νιώθω την ανάσα του πάνω μου και ύστερα αρχίζει να με φιλάει κάνοντας με να ανατριχιαζω κάθε φορά που τα υγρά του χείλη έρχονται σε επαφή με το δέρμα μου. Τα χέρια του βρίσκονται ακόμα γύρω μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ξεφύγω από πουθενά - καλά όχι πως θέλω.
"Αφού σου είπα , δεν μπορώ." λέω με όση δύναμη μου έχει ξεμείνει.
"Γιατί δεν μπορείς?" ρωτάει ξανά και αυτή τη φορά ρουφάει λίγο πιο δυνατά τον λαιμό μου αλλά όχι τόσο ώστε να μείνει σημάδι.
"Θες σίγουρα να μάθεις?" ρωτάω σχεδόν ζαλισμενη.
Έχω κλείσει τα μάτια και προσπαθώ να συγκεντρωθω σε αυτά που θέλω να πω και όχι σε αυτά που μου κάνει.
"Ναι.. θέλω" απαντάει αργά αφήνοντας ένα φιλί ανάμεσα στις δύο λέξεις.
Τα πόδια μου λυγίζουν και προκειμένου να μην πέσω περνάω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του. Εκείνος το καταλαβαίνει και βάζει το χέρι του στη μέση μου για να στηριχτώ.
"Μη μου πέσεις τώρα. Σε θέλω με όλες σου τις αισθήσεις, όσο δύσκολο και αν είναι. Έχουμε πολλά να κάνουμε" λέει αλλά δεν σταματάει να φιλάει το λαιμό μου.
"Λουκά.."
"Χμμ..?"
"Ο Τζίμμυ😎... είναι γκέι" λέω αναστενάζοντας.