School Troubles

13ο Κεφάλαιο

Το κεφάλαιο περιέχει ερωτικό περιεχόμενο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.

Μετά από 373 παρακάλια , ο Λουκάς με άφησε να κοιμηθώ στην καμπίνα του. Με κάποιους όρους βέβαια, που δεν θα αναφέρω γιατί θα πιάσουν όλο το κεφάλαιο.
"Λοιπόν πάω εγώ , σόρρυ που θα σε αφήσω μόνη , σ'αγαπαω πολύ και θα επανορθώσω το υπόσχομαι! Φιλιαα💋" χαιρετάω γρήγορα την Νεφ πριν ανοίξω την πόρτα.
"ΏΠΑ ΏΠΑ STOP." φωνάζει και κλείνω ξανά την πόρτα έντρομη.
"Τι είναι αυτά? ρωτάει καθώς πιάνει με αηδία την χνουδωτή πυτζάμα που κρατάω στα χέρια μου.
"Πυτζάμα είναι , τι θες να ναι βρε Νεφ με τρόμαξες."
"Καλά , θα πας να κοιμηθείς με έναν άντρα και θα φορέσεις αυτά τα παιδικά ρούχα?"
"Πρώτον δεν είναι παιδικά! Δεύτερον , αφού μου το ξεκαθάρισε πως δεν θα κάνουμε κάτι!" της υπενθυμίζω.
"Ε με τέτοια ρούχα πως να ανταποκριθεί ο άνθρωπος."
Ξαπλώνει στο κρεβάτι και κοιτάει γελώντας ενώ εγώ της ρίχνω ένα βλέμμα μίσους.
"Αν θελήσω εγώ , θα τον κάνω να ανταποκριθεί." της απαντάω και γυρίζω για να φύγω.
"Καλή τύχη , περιμένω αύριο εντυπώσεις από την «μπανάνα»!" γελάει και εγώ της βγάζω την γλώσσα.
Καταφέρνω να φτάσω στην πόρτα του Λουκά χωρίς να με δει κάποιος. Μου ανοίγει με μια οδοντόβουρτσα στο στόμα και μου κάνει νόημα να μπω ενώ μου χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο.
Έχει αλλάξει ρούχα και τώρα φοράει μια μπλε μπλούζα και μια γκρι φόρμα. Μπαίνω μέσα και εκείνος πηγαίνει στο μπάνιο να τελειώσει με το πλύσιμο των δοντιών.
"Α ωραία όσο εσύ πλένεις τα δόντια εγώ θα αλλάξω ρούχα εδώ. Μην βγεις πριν σου πω ε!" του φωνάζω αλλά δεν παίρνω απάντηση.
Αρχίζω να βγάζω τα ρούχα μου αλλά ξαφνικά ο Λουκάς ανοίγει την πόρτα του μπάνιου.
"Λουκά!!" του φωνάζω και κλείνει αμέσως την πόρτα.
"Σόρρυ σόρρυ δεν ήξερα πως αλλάζεις." απολογείται αμέσως αλλά τον ακούω να γελάει από μέσα.
Μετά από λίγο ενώ πάω να βγάλω το παντελόνι , ανοίγει την πόρτα ξανά.
"Λουκά θα σε κλείδωσω, μα το Θεό." τον απειλώ και ξανακλείνει την πόρτα γελώντας.
Όταν είμαι επιτέλους ντυμένη του φωνάζω να βγει.
"Α ωραίες πυτζάμες!" λέει ειρωνικά με το που βγαίνει.
"Είπα να μην σε προκαλέσω.. Αλλά μπορώ να τις βγάλω αν θες!" προτείνω και αμέσως παίρνει το σοβαρό του ύφος.
"Αν θυμάμαι καλά , πριν βάλαμε κάποιους κανόνες και μέσα σ'αυτούς ήταν και ένας που έλεγε πως τα ρούχα μένουν στην θέση τους." μου υπενθυμίζει αμέσως.
"Δεν βάλαμε.. Έβαλες.. Εσύ.. Μόνος σου.. αλλά τέλος πάντων θα το δεχτώ και θα είμαι ήσυχη."
Χαμογελάει και ξαπλώνω στο ένα κρεβάτι. Εκείνος ψάχνει κάτι στην τσάντα του και ύστερα ξαπλώνει στο άλλο κρεβάτι και κλείνει το φως.
"Καληνύχτα , μωρό μου" τον ακούω να λέει στο σκοτάδι.

Δεν μου συμβαίνει αυτό σήμερα , αποκλείεται να σοβαρολογεί.

Ανοίγω το φως και τον κοιτάω. Έχει κλείσει τα μάτια του και κοιμάται, δεν το πιστεύω παιδιά, θα κάνω φόνο σήμερα.
"ΛΟΥΚΆ!" φωνάζω και ανοίγει τα μάτια του έντρομος.
"Τι?"
"Κρεβάτι είχα και στην καμπίνα μου ,δεν ήρθα εδώ να κοιμηθώ μόνη μου!" παραπονιέμαι.
"Πω καλά γκρινιάρα , σταματά έρχομαι." σηκώνεται , παίρνει το μαξιλάρι του και εγώ κάνω χώρο στο κρεβάτι. Μόλις ξαπλώνει, γυρίζω από την άλλη μεριά για να με πάρει αγκαλιά.
Αχ τι ωραία που είναι τώρα , μακάρι να μπορούσαμε να κάτσουμε έτσι σε όλη την εκδρομή.
Η ευτυχία όμως δεν κρατάει για πολύ..
Γενικά κάνω ανήσυχο ύπνο και δεν βολεύομαι με την πρώτη, οπότε ελπίζω να μην του σπάσω τα νεύρα.
"Μάγκι σταμάτα να κουνιέσαι." τον ακούω να λέει αλλά εγώ δεν έχω βολευτεί ακόμα.
"Μάγκι σε ικετεύω μείνε ακίνητη." λέει ξανά με κόφτη ανάσα.
"Μια τελευταία κίνηση." λέω και κολλάω πάνω του.
Τουλάχιστον να τον ακουμπάω όσο κοιμάμαι βρε παιδιά.

Ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η απόφαση μου ήταν σωστή γιατί απ' ότι φαίνεται ο Λουκάς έχει ερεθιστεί.
"Εμ Λουκά έχεις.." ξεκινάω να πω αλλά με σταματάει αμέσως.
"Σταμάτα να κουνιέσαι και θα φύγει σε λίγο. Κοιμήσου." λέει και υπακούω.
Τα λεπτά περνάνε και νιώθω ακόμα την στύση του.

Πως να κοιμηθώ εγώ τώρα μου λέτε.

"Λουκά , ακόμα να φύγει." ψιθυρίζω.
"Το ξέρω Μάγκι." λέει και απομακρύνεται. Γυρνάω προς το μέρος του. Κάθεται ανάσκελα και έχει βάλει το ένα χέρι του πάνω από το κεφάλι του.
Πλησιάζω αργά το δικό μου κάτω από το πάπλωμα, το βάζω στην κοιλιά του και σιγά σιγά κατεβαίνω. Ο Λουκάς με σταματάει αμέσως με το άλλο χέρι του.
"Είπαμε τα ρούχα μένουν στην θέση τους." υπενθυμίζει.
"Δεν θα τα βγάλω."απαντάω και βάζω το χέρι μου μέσα από το παντελόνι του. Χαϊδεύω αρχικά το μόριο του και τον ακούω να παίρνει μια βαθιά ανάσα. Όσο κουνάω το χέρι μου , ψάχνω να βρω το στόμα του. Τον φιλάω επιθετικά και η γλώσσα μου αρχίζει να παίζει με την δική του όσο εγώ παίζω με το μόριο του.
Η ανάσα του γίνεται πιο γρήγορη και όταν καταλαβαίνω ότι φτάνει στο τέλος , δαγκώνω έντονα το κάτω χείλος του.

Ο συνδιασμός  πόνου-πόθου τον ωθεί στην αποκορύφωση και πνίγει τις φωνές του στον ώμο μου όσο τελειώνει.
Τον αφήνω να ηρεμήσει και σηκώνομαι να πλύνω τα χέρια μου. Ύστερα πηγαίνει εκείνος στο μπάνιο για να αλλάξει και  ξανά ξαπλώνει στο κρεβάτι παίρνοντας με αγκαλιά πάλι όπως πριν.
"Είδες πόσο εύκολο ήταν. Αν το είχαμε αφήσει να «φύγει από μόνο του» όπως έλεγες θα ήσουν ακόμα έτσι." του λέω για τον πειράξω.
"Θα σε σκοτώσω μικρή, κανόνισε." απαντάει γελώντας και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞
Εντωμεταξυ η Μάγκι είναι σε φάση :
"Break up with your girlfriend, yeah yeah cuz I'm bored"🎶
ΟΚΚΚΚ να το και το ντερτι😓😌
Δεν σχολιαζω κάτι άλλο.
Τα λέμε στο επόμενο. Bye.

Pandaκια μουυυ ❤️🐼