School Troubles

15ο Κεφάλαιο

"Τι σκατα μου λες?Μου κάνεις πλάκα , έτσι δεν είναι?" την ρωτάω πανικοβλημένη.

ΠΑΙΔΙΆ ΤΙ ΛΈΕΙ , ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΏΣΩ. ΚΑΙ ΑΥΤΉΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΆΛΛΟΝ.
ΚΑΗΜΈΝΕ ΜΙΓΚΈΛ.

"Μάγκι μου, μην θυμώνεις , να σου εξηγήσω πρώτα" μου λέει με φόβο.
"Πες" της πετάω ξερά και αρχίζει να μου εξηγεί.
"Με τον Τζίμμυ😎 γενικά πάντα κάτι υπήρχε..."
"Αφού τον μισείς!(?)" την διακόπτω.
"Δεν τον μισούσα πάντα! Άσε με να σου εξηγήσω και σχολιάζεις μετά. Λοιπόν , με τον Τζίμμυ 😎 γνωριζόμαστε από το δημοτικό , όπου είχαμε ένα.. πως να το πω , ένα ειδύλλιο. Ξέρεις σαν παιδιά του δημοτικού , μου είχε πάρει εκεί κάτι λουλουδάκια , αρκουδάκια, τις γνωστές μαλακίες. Περίμενα λοιπόν και εγώ να πάμε Γυμνάσιο για να τα φτιάξω επιτέλους μαζί του-ήμουν και σεμνή πάνω απ'όλα και δεν ήθελα να έχω σχέση στο δημοτικό-. Όταν πήγαμε όμως γυμνάσιο τα πράγματα δεν έγιναν όπως ακριβώς περίμενα.."
"Γιατί αυτός τα έφτιαξε με την Κατερίνα.." διαπιστώνω.
"Ακριβώς.. Ένιωθα χαλιά τις πρώτες εβδομάδες.. αναρωτιομουν συνέχεια γιατί διάλεξε εκείνη τελικά και όχι εμένα.. Ήλπιζα η σχέση τους να κρατήσει λίγο αλλά οι μήνες περνούσαν και εκείνοι φαίνονταν ευτυχισμένοι οπότε αποφάσισα να σταματήσω να περιμένω και να προσπαθήσω να τον ξεχάσω.. Ο έρωτας σιγά σιγά εξελίχθηκε σε ένα επιφανειακό μίσος. Υπέθεσα πως αν συμπεριφέρομαι σαν να τον μισώ , τελικά θα πείσω τον εαυτό μου πως αυτό ισχύει.. Προφανώς όμως αυτό δεν συνέβη.
Όλα αυτά τα χρόνια κρατούσα μια απόσταση και όλα ήταν εντάξει , όμως απ' όταν έκατσα μαζί του στο λεωφορείο , εκείνα τα συναισθήματα εμφανίστηκαν ξανά... Ε χθες το βράδυ που ήσουν στη ρεσεψιόν με τον κ Βατρινού και ήμουν μόνη μου στο δωμάτιο ,μου έστειλε μήνυμα αν θέλω να πάω από εκεί να πιούμε καμία μπύρα.
Και πήγα. Και ήπιαμε. Και αυτός ήπιε λίγο περισσότερο. Και μέθυσε. Και άρχισε να με φιλάει. Και.."
"Και εσύ ούτε καν αντέδρασες! Δεν σκέφτηκες καθόλου τον Μιγκέλ.. Πω ρε Νεφέλη, αυτό είναι λάθος απ'όλες τις απόψεις. Θα μπλεχτούν οι σχέσεις μας και η φιλία σας θα χαλάσει.. "
"Ξέρεις τι. Απ'ότι κατάλαβα , δεν θυμάται τίποτα από χθες.. άρα μπορούμε απλώς να το ξεχάσουμε.." λέει τελικά.
"Δεν ξέρω ρε Νεφέλη.. Είναι σωστό αυτό? Να κοροϊδεύουμε έτσι τον Μιγκέλ?"
"Ξέρω.. και εγώ νιώθω τύψεις μην νομίζεις.. Γι'αυτό είμαι έτσι όλο το πρωί. Το ξέρω πως είμαι απαράδεκτη και δεν έπρεπε να το αφήσω να γίνει. Όμως αν δεν γινόταν , θα το είχα για πάντα απωθημένο."
"Είστε και οι δύο σας εντελώς απαράδεκτοι...
Α να τος χίλια χρόνια θα ζήσει.." λέω ενώ ο Τζίμμυ 😎 μπαίνει ξανά στην αίθουσα.
"Είπαμε δεν αναφέρουμε τίποτα ε" μου υπενθυμίζει η Νεφ και της γνέφω.
"Λοιπόν Μάγκι , ο Λουκάς μου είπε να σου πω πως
δεν είναι κανένα παιδί , να ανέχεται τις βλακείες σου και τα ψέματα σου και πως καλό ήταν όσο κράτησε , αλλά τέλος τώρα." τελειώνοντας κάθεται ξανά στην καρέκλα του και δαγκώνει ένα κρουασάν που είχε στο πιάτο του.