School Troubles

14ο Κεφάλαιο

Από την μεριά του Λουκά

Δεν μου αρέσει να ξυπνάω μόνος μου. Έχω συνηθίσει να κοιμάμαι με την Έλενα , οπότε χθες ήταν η πρώτη φορά (τα τελευταία 5 χρόνια) που κοιμήθηκα μόνος μου. Καλύτερα βασικά που συνέβη αυτό αφού βρήκα την ευκαιρία να ξεκουραστώ λίγο. Χθες ήμασταν όλη μέρα μέσα στο λεωφορείο και σήμερα Παρασκευή θα είμαστε όλο το πρωί έξω και όλο το απόγευμα στο λεωφορείο πάλι μέχρι να φτάσουμε Γαλλία. Το πρόγραμμα είναι αρκετά κουραστικό γι'αυτό και η Μάγκι δεν επέμεινε να κοιμηθεί στο δωμάτιο μου. Για την ακρίβεια , δεν μου το πρότεινε καν...
Μαζεύω την βαλίτσα και κατεβαίνω να πάρω πρωινό. Οι υπόλοιποι καθηγητές , εκτός από τον κ Βατρινού κάθονται ήδη σε ένα τραπέζι οπότε κάθομαι μαζί τους.
"Καλημέρα Λουκά , πώς κοιμήθηκες?" με ρωτάει η κ. Δέσποινα η φιλόλογος που έχει έρθει μαζί μας.
"Μια χαρά κ Δέσποινα. Αυτές οι ώρες ξεκούρασης ήταν απαραίτητες για όλους , πιστεύω. Εσείς κοιμηθήκατε καλά?" την ρωτάω χαμογελώντας.
"Μόνο καλά? Τρίκαλα!" απαντάει ειρωνικά. " Το δωμάτιο μου , που λες ήταν δίπλα στο δωμάτιο του Τζίμμυ 😎. Ποιος ξέρει τι ανωμαλίες έκανε το σατανόπαιδο. Όλο τι βράδυ φωνές άκουγα." συνεχίζει και προσπαθώ να συγκρατήσω τα γέλια μου.
Ένας Θεός ξέρει ποιος τυχερός ήταν εκεί μέσα...

"Με αυτήν την καινούργια κάτι παίζει. Συνέχεια μαζί τους βλέπω." λέει ο κ. Μηλιώνης.

Χαχα που να ήξεραν..

"Ακριβώς. Άνοιξα σε μια στιγμή την πόρτα για να δω τι συμβαίνει και την είδα να μπαίνει στο δωμάτιο του." εξηγεί η κ. Δέσποινα.

Τι λέει μωρέ αυτή. Θα με τρελάνει.

Σφίγγω το κουτάλι που κρατάω στο χέρι μου και προσπαθώ να φανώ ήρεμος.

"Α ναι ε? Σίγουρα, σίγουρα αυτοί οι δύο έχουν κάτι. Εκτός και αν ήταν άλλη και μπερδεύτηκατε." λέει ο κ. Μηλιώνης και νιώθω μια ανακούφιση.
Α μπράβο άνθρωπε μου,το είπες.

Η κ Δέσποινα δεν φημίζεται και πολύ για την καλή της όραση , οπότε πολύ πιθανό να έκανε λάθος.

" Όχι όχι είμαι σίγουρη πως ήταν αυτή.100% Γιατί μετά που χτύπησα την πόρτα για να κάνω παρατήρηση στον Τζίμμυ😎, εκείνη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και όταν της πέταξα ένα «Και εσύ Αναγνώστου στο δωμάτιο σου.» , αυτή μου απάντησε σαν να μην τρέχει τίποτα, ένα απλό « Μάλιστα κυρία.» Και μετά τους άκουσα να γελάνε κιόλας. Δηλαδή έλεος πια , έχει χαθεί κάθε σεβασμός. Θυμάμαι εγώ όταν ημ-"
Η κ Δέσποινα συνεχίζει να αφηγείται ιστορίες περί σεβασμού των καθηγητών της όταν ήταν εκείνη μαθήτρια αλλά εγώ έχω σταματήσει να την ακούω.
Αφήνω σε μια στιγμή απότομα το ποτήρι μου στο τραπέζι με αποτέλεσμα να ακουστεί ένας δυνατός κρότος. Οι υπόλοιποι στο τραπέζι γυρνάνε με απορία και με κοιτάνε αλλά γρήγορα η προσοχή τους επικεντρώνεται στον Τζίμμυ 😎 που μόλις μπήκε στον χώρο με την Μάγκι και την Νεφέλη.
Κάθονται σε ένα τραπέζι λίγο πιο πέρα και το γέλιο τους αντηχεί σε όλη την αίθουσα.

Νιώθω τόσο ηλίθιος...

Μα πως μπόρεσα και πίστεψα αυτήν την χαζή δικαιολογία πως ο Τζίμμυ😎 είναι γκέι.. Έπεσα θύμα στην παγίδα της μικρής.. Ηλίθιε , ηλίθιε , ηλίθιε!" βρίζω ψιθυριστά τον εαυτό μου.
"Λουκά είσαι καλά?" με ρωτάει ο κ Μηλιώνης και γνέφω βιαστικά όσο σηκώνομαι από την θέση μου.
"Εμ πρέπει να πάω λίγο έξω να... ελέγξω κάτι στην βαλίτσα μου."
λέω γρήγορα μια δικαιολογία και απομακρύνομαι από το τραπέζι.
Βγαίνω από το ξενοδοχείο και κάθομαι σε ένα πεζούλι. Είναι η στιγμή στις ταινίες που οι πρωταγωνιστές πάντα ανάβουν ένα τσιγάρο και κοιτάζουν το υπερπέραν. Μόνο που εγώ δεν καπνίζω , οπότε περιορίζομαι στο υπερπέραν μόνο.

Μετά από λίγα λεπτά , ο Τζίμμυ 😎 βγαίνει έξω μιλώντας στο τηλέφωνο. Όταν το κλείνει έρχεται και κάθεται δίπλα μου.
"Γεια σας κύριε , τι κάνετε , πως είστε , καλά?" ρωτάει γεμάτος ενέργεια και όρεξη.
Εμ πώς να μην έχει. Πέρασε καλά χθες το βράδυ.
"Γεια σου Δημήτρη.." απαντάω αδιάφορα.
"Αμάν πια κύριε. Ακόμα και στην εκδρομή? Τζίμμυ είπαμε Τζίμμυ 😎!"

ΣΥΓΧΩΡΕΜΈΝΟ ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΚΑΛΟΎΝ ΣΕ ΛΊΓΟ ΡΕ Π***ΡΙ.

"Τέλος πάντων , δεν ήρθα για αυτό. Ήρθα να σας μιλήσω για το θέμα που ενδιαφέρει εμένα , προσωπικά. Ξέρω πως η Μάγκι σας είπε για τις σεξουαλικές προτιμ-" τον σταματάω αμέσως.
"Λοιπόν , για τα ξεκαθαρίζουμε.
Πες στην φίλη σου πως δεν είμαι κανένα παιδί , να ανέχεται τις βλακείες της και τα ψέματα της.
Καλό ήταν όσο κράτησε , αλλά τέλος τώρα. Να περνάτε καλά, καλή σου μέρα Δημήτρη." του λέω και κατευθύνομαι προς το λεωφορείο αφήνοντας τον πίσω μου.

Από την μεριά της Μάγκι
Η Νεφ σήμερα φέρεται πολύ περίεργα. Δεν είναι ανέμελη όπως συνήθως. Φαίνεται αγχωμένη , κάτι την προβληματίζει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι. Μόλις ο Τζίμμυ 😎 βγαίνει έξω για να κάνει το τηλεφώνημα του , βρίσκω την ευκαιρία να της μιλήσω.
"Ρε τι έχεις εσύ σήμερα?" την ρωτάω.
"Τίποτα τίποτα." αρνείται αρχικά αλλά εγώ επιμένω να μάθω.
"Νεφέλη πες μου τι έπαθες?" ξανά ρωτάω.
"Μάγκι... Έκανα μαλάκια χθες...μια ΜΕΓΆΛΗ μαλάκια" μου λέει και διακρίνω την ντροπή και τον φόβο στην φωνή της.
"Ωχ" αναφωνώ και την αφήνω να συνεχίσει.
"Χθες το βράδυ.. κοιμήθηκα με τον Τζίμμυ😎.." μου αποκαλύπτει ψιθυριστά και νιώθω όλα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα να παθαίνουν ένα - ένα κρίση πανικού αυτή τη στιγμή.

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞
Επ επ επ.. πως τα μπλέξαμε τα μπούτια μας...
Θα τα ξεμπλέξουμε όμως!
Σχόλιο ✏️ αστερακι 🌟 και τα μένα στο επόμενο κεφάλαιο💘

Pandaκια μουυυ ❤️🐼