Cia, The Worst (Published)

CTW5: Ciannon Verdal

Ciarra's p.o.v
 

Siya si Ciannon Verdal, my so called brother. My Mom’s favorite child at isa sa rason kung bakit masama ang pakikitungo ni mama sa akin. Mas gusto niyang si Ciannon ang naiwan sa kanya kaysa sa akin. But sad to say, this Ciannon boy ayaw kay mama. Mukhang na-brainwash ng so-called angel stepmother niya.

Flashback...

“Cian, anak. Anak, I miss you so much!” Halos maiyak na si mama sa tapat ng isang batang lalaking nasa 9 years old sa tapat ng isang mall.

Gustong-gusto niyang lapitan at yakapin ang bata kaso tinulak siya nito na ikinaupo niya sa sahig.

“Mom? Since when did you become my mom? I hate you!” That words. Made my mother stunned. Bakit galit sa kanya ang batang ito? Ano ang dahilan? Saan ba siya nagkulang?

Mukhang hindi niya naalala na madalas sumasama ang batang ito sa tita Claris niya sa pamamasyal at mas close ang batang ito sa kanyang tita. Which is now naging stepmother na niya.

“I don't have a beggar, stupid and irresponsible mother like you. I hate you!” Sigaw ng batang lalaki na lalong ikinaguho ng mundo ni mama.

“Go away! You're not my mother! I hate you! I hate you!” Matapos sabihin ang mga katagang ito may tumamang maliit na kamao sa kanyang pisngi. Natumba siya at tiningnan ng masama ang batang sumapak sa kanya.

Nakatitig lamang ako sa mga mata niyang puno ng galit. Galit siya? Gano’n din ako. Kung hindi lang agad humarang ang mga bantay niya, tatadyakan ko pa siya. Well, ako nga pala ang batang sumapak sa kanya.

End of flashback...

Magmula sa araw na iyon, hindi na ulit kami nagkita pang muli. Palagi lang din sinasabi ni mama na bakit daw ako pa ang naiwan sa kanya? Bakit hindi pa si Ciannon? At magmula din noon, I started to hate that Ciannon. Bakit ko pa siya naging kapatid?

Naikuyom ko ang aking kamao habang nakatingin sa parehong mga matang nagtulak kay mama noon. At isa sa mga kalungkutan ni mama ngayon.

“Why are you here?” Gulat niyang sambit pero hindi ko maririnig. Kaso nababasa ko base sa galaw ng kanyang mga labi.

Bakit nila ako pinapunta sa paaralang ito at makita ang isa sa mga taong kinasusuklaman ko? Huminga na lamang ako ng malalim at pumikit. Wala na akong pakialam sa kanya basta ba hindi rin niya ako papakialalaman. Kapag papakiusapan na naman siya ni mama bahala na siya. Bahala na sila sa buhay nila. Wala na akong pakialam sa sinuman sa kanila. Buhay ko na lamang ang iisipin ko. Sa mundong ito ako lang ang makakatulong sa sarili ko.

Kung magkaroon na ako ng sapat na halaga, aalis ako sa lugar na ito at hindi na kailanman babalik pa. Ayaw kong makita ang sinumang magpaalala sa malungkot kong nakaraan. Mga taong dahilan ng aking mga kalungkutan.

“I want to sleep so don't disturb me.” Sabi ko kay Hail na nasa tabi ko. Hanggang sa tuluyan na akong nilamon ng dilim.

A while later, may naririnig akong mga mahihinang yabag na papalapit. Tumigil sa kinaroroonan ko at ramdam ko na pinagmamasdan niya ako. Hindi ko ibinuka ang aking mga mata. Hinihintay ko kung ano ang gagawin niya ngunit inihanda naman ang sarili saka-sakaling may gagawin siyang di maganda.

Hindi ito presensya ni Hail. Ibang amoy at iba ang tunog ng yabag. Iba din ang paghinga, kaya sigurado ako na hindi siya. Umalis siguro si Hail nang makatulog ako at ang isang ‘to ang pumalit. Nakatayo lang ang taong ito sa tapat ko. Ilang minuto na ang nakalipas pero wala parin siyang ginawang ibang kilos. Ano bang trip nito at mukhang nag-eenjoy titigan ako?

I’m still sleepy so itinulog ko nalang ulit. Hindi naman kasi ako nakaramdam ng panganib sa presensya ng kung sinong nilalang na ‘to. I’m about to fall asleep again, nang maramdaman kong may humawak sa pisngi ko.

Napakunot ang noo ko, but I’m still sleepy. Kaya di ko idinilat ang aking mga mata. All I want is to sleep. Someone touch my eyebrows. Massage the area between my eyebrows then binaba ang daliri patungo sa ilong down to my lips? Kapag talaga may gagawin tong kakaiba sisipain ko talaga siya. But then, a lips touch my forehead. At bigla nalang naglaho ang presensya.

I'm about to open half of my eyes kaso naglaho na nga ang presensya di ba? So huli na ako. Ipinagpatuloy ko na lamang ang aking pagtulog. Ang sarap kayang matulog kapag tinatamad kang mag-aral.

“Hey! Wake up.” Napakunot ang aking noo sa sinumang yumugyog sa akin. Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata at napatakip sa mukha dahil sa sinag ng araw.

“Nagdala ako ng pagkain. Kumain ka muna.” Sabi ni Hail na may dalang tatlong layer ng baunan.

Kinuha niya ang isang layer at kinuha ko ang isa. Yung isang baunan may lamang ulam.

“Wala man lang thank you?” Tanong niya makitang nagsimula na akong kumain.

“Then thank you.” Sagot ko lang. Siya naman tinitigan lang ako at umiling pa.

Nakailang subo na ako pero siya hindi pa nagsimulang kumain.

“Bakit di ka pa kumain?”

“As thank you gift subuan mo ako.” Ngumuso pa. Sinapok ko nga.

“Awts!” Napahimas na lamang siya sa kanyang batok saka nagsimula ng kumain.

Habang kumakain bigla na lamang siyang tumigil at tinitigan ako. Ilang sabdali pa’y ngumiti.

“Stop staring. I felt conscious and nauseous.” I said without looking at him.

“I thought mailang ka kasi magkasabay tayo sa pagkain at magkasalo pa.” Magkasalo nga kasi kami sa ulam. “And I'm sure na may umuusok ang ilong diyan dahil magkasalo tayo.”

“May umuusok ang ilong?” Napalingon-lingon ako sa paligid. Pero wala akong makitang ibang tao maliban sa amin. “Bakit marami bang may gusto sayo rito kaya marami ang magagalit kapag magkasalo tayo?”

Napaubo siya sa narinig. “Hindi ako. Ikaw.”

Siguro dahil inaakala nilang ako ang Cia na kilala nila? Ibig sabihin, marami ang may gusto sa other Cia na iyon?

Kukunin ko na sana ang bottled water pero kinuha niya. Ininuman muna bago inabot sa akin. Kinuha ko ito at ininom. Siya naman nakaawang ang bibig makitang nilagok ko iyon.

“What?” Gulat kasi siya at parang hindi makapaniwala.

“Di ka man lang nandiri?”

“Why should I? Bakit? May sakit ka ba?” Balik tanong ko. Kaya lang mukhang di na niya ako narinig dahil nakangiti na siya ng abot tainga. Bahagya akong natulala sa kavute tan niya kapag ngumingiti.

“Hindi nga ikaw ang Cia na kilala nila. Kundi ikaw ang Cia na kilala ko.” Nakangiti niyang sambit. “Hindi ka parin nagbago. Ikaw parin ang dating Cia na kilala ko.”

Naghiwalay narin kami ng landas ni Hail. Ako pumunta na ulit sa classroom ko, habang siya hindi ko alam kung saan pumunta.

(Revised)