Inscribed Fate (Under Revision)

Chapter 7 : Pea-rincess

Chapter 7 : Pea-rincess

SEREL

"Tama na... maawa naman kayo sa stamina ko..." Bumagal ang takbo ko dahil nararamdaman ko ang pagbagal ng tibok ng puso ko.

Napaluhod ako ng tila may kung ano akong naramdaman sa loob ko, tila... tila may nagbabaga sa loob ng katawan ko.

Napasigaw ako sa nararamdaman. I looked at the way ahead of me. I need to go to the next border. This feeling... could this be Vaughn is talking about? That I need to go back to the real world as soon as possible? Could this feeling... is the consequences?

Then, I felt some heat strengthen inside my body. Napatayo ako sa enerhiyang natamo. The cards who's chasing me nearly caught me, gladly, I was able to run before they can even lay their hands on me. Nagulat sa nangyayari sa katawan ko. Pinasawalang bahala ko muna iyon at inuna ang pagtakbo upang hindi ako maabutan ng mga kawal na gawa sa karton. I looked around the whole place and saw clocks and a place that is so familiar with me.

Alice in Wonderland.

Nagliwanag ang mga mata ko ng makita ang pamilyar na border na ilang beses ko ng nalalagpasan. Malapit ko na iyong marating ng napadaing ako ng maramdaman ang sakit ng anit ko ng may humila sa buhok ko.

"Ibalik mo na ang orasan, paki-usap, Alice!" Halos umakyat ang lahat ng dugo ko ng maramdaman ang isang patalim na nakatutok sa leeg ko. I gulped when I saw how sharp it was.

"Taph muna! I dont have the clock. Hindi ako si Alice..." Mahinahon kong explain. Mahirap ng magtaas ng boses, baka mawalan ako ng ulo.

"Liar!" I felt the pain when the sword was pushed slightly into my neck. Napapikit ako sa nararamdaman.

Something inside me... is burning.

Let go of me...

Napasigaw ako at nagulat ng mumulat. I saw the guards and the guy pulled my hair earlier laying on the cold ground. Unconscious. Napailing ako. Naalarma muli ako ng marinig ang mga yapak ng maraming tao. Kahit hinang hina ay nagawa ko pa ring makatakbo. I ran and passed the border.

But this time, what is waiting for me?

Kasabay ng paglagpas ko sa border ang pagilaw ng damit ko at nagbago na naman iyon, but this time. My outfit confuses me because I'm wearing a pink gown. Umikot ako at sumabay iyon saakin. Sa walang dahilan ay napangiti ako. Sana ay nakikita ako ni Fisso ngayon dahil pangarap ko noong makasuot ng engrandeng damit. Wearing a ball gown made me feel somehow a... princess.

Umihip ang malamig na hangin at ramdam ko ang pagdapo nito sa batok ko. Kinapa ko ang buhok ko at naramdamang nakapusod ito. Nagkibit balikat ako at naglakad na lang muli.

Hanggang saan kaya matatapos ang mga fairytales na ito? I'm kinda tired. Isa pa, mabagal ba ang takbo ng oras nila dito? Kanina ko pa napapansin na hindi sumisikat ang araw.

I yawned and tried to take another step but I felt my eyelids heavies. Nanlalabo ang mga mata kong napatingin sa unahan ko, I'm quite surprise when I saw a man approaching me. Before I passed out, I felt an arm supported me.

"I saw her on the woods," tinig iyon ng isang lalaki.

"Wearing a ball gown? Did she attended a party?" Kuryosong tanong naman ng isang tinig ng babae.

"You know that if there's a party, we should be invited, Lara."

I slowly opened my eyes when I heard voices. A two pair of eyes greeted me as I woke up. Kunot noo akong naupo sa kama at iginala ang paningin sa buong paligid.