LOVING FROM AFAR...

CHAPTER 1: BEGINNING

"Kailan kaya matatapos ang eksenang ito?...napakaboring na talaga ng storya ng buhay mo.."

Its Tricia my best friend. Nakaupo siya sa harap ko habang kumakain kmi sa loob ng Canteen. Ako naman nakatulala lang habang nagmamasid sa kabilang sulok. Makita ko ang parteng iyon ay parang busog na rin ako.

" sa tingin mo..bakit kaya mag isa siya ngayon? nasaan na ang tatlong kumag niyang kaibigan ?"

pagtataka kong tanong. Sa halos mag dadalawang taon kong ginagawa yon, ngayon ko lang siyang nakitang mag isang kumain.

"ayon ho..."

turo ni Tricia sa kabilang mesa.
Napatingin ako at nakita ko siyang nakaupo sa kabilang mesa na mag isa.

Weird.

Hindi naman silang mukhang nag away kasi halatang pinagtatawanan nila siya.

Tumingin ako sa bestfriend ko na mukhang nagtataka din.

"sa tingin mo ba panahon na para lumapit ako?"

Bigla kong nasabi. Ewan.

Ngumiti siya and tumango na para bang nanalo sa lotto. Matagal niya na ring pinipilit sa akin na dapat ko nang sabihin peru natatakot ako na baka mapahiya lang ako. Isa pa ni hindi nya nga yata alam na nag eexist ako sa mundo. Sino lang ba naman ako kumpara sa mga babaeng nakakasalamuha niya.

"Hell yeah Gab...go and tell him!"

Masiglang sigaw nya sa akin. Halos itulak nya na ako sa kinauupuan ko. Tumingin ako ulit sa sulok na at sa pagkakataong yon biglang naglaho ang lahat ng aking pag asa. Wasak na wasak ang puso ko. Nandoon siya at hindi na siya mag isa.

1-8-23-12-53. Numbers signifies the year-month-days-hour-minute. Ganun katagal ko ng ginagawa iyon. Ang umupo sa pinakasulok ng Canteen sa tabi ng washing area kung saan klaro kong nakikita ang mesang kinauupuan nya. Ganun katagal kong pinagmamasdan ang lalaking ito na minsan hindi man lang ako napansin. Ngunit I don't care as long as I'm happy and happy din siya. Hindi ako baliw peru alam mo ba yong feeling na makita mo lang ang ngiti niya limot mo na lahat ng problema mo sa mundo? Ganun lang yon..ganun na ganun. ONE YEAR. ALMOST TWO YEARS tapos makikita ko lang siyang may kasamang iba?..bakit ngayon pa?

Napasandal sa upuan.Nabitiwan ko pati ang kutsarang hawak ko. My bestfriend looking at me apologetically.

"pag namatay ako wag kang humingi nang donation sa Trina na yan!"

Pabiro kong sabi habang tinitingnan ang mesa nila. Napatingin din si Tricia at tumingin ulit sa akin at hinawakan ang kamay ko. Ayokong umiyak kasi hindi naman dapat.

"..been so long since that day...It will be fair for him to be happy again, right?...kaya huwag kang feeling girlfriend diyan!"

Kanina lang alalang alala siya tapos ngayon wala na siyang pakialam sa nararamdaman ko. Oh Cmon!
Huminga ako ng malalim at sinubukan huwag ng tumingin pa. I closed my eyes and all of the past memory refresh in my mind..

*flashback*

October 13 2012. I'm now 15 years old and dahil birthday ko may deal na naman ai Tricia. Simple lang ang gusto niya ang magkaroon ako ng first crush. I'm not saying na wala akong crush..marami ,,kasama na si JB at ang 1d, wala nga lang ordinary people katulad ng iba diyan, hindi kasi ako mqhilig tumingin sa kahit sinong guapo sa mundo. Unless nakikita ko sa tv or internet. Pero dahil sa baliw kong kaibigan na si Tricia, i found myself sa likod nang Oval sa may grandstand kung saan walang mga estyudiante ang pumupunta. Confuse at di ko maiintindihan kung bakit andito kami.
Nakaupo kaming dalawa habang nakatanaw sa damuhang parte ng eskwelahan.