LOVING FROM AFAR...

CHAPTER 2: NANGYARI NA

Pinagmasdan ko ng maigi ang sarili ko sa salamin. Hindi naman ako pangit sa totoo lang. I always have that good compliment from other people . My straight hair hanging to my shoulder, my brown complexion that makes me look a real filipina, my petite body that just exact for being a teenager. I think hindi naman talaga ako napapag iwanan. Hindi rin naman ako bobo even I'm not in a special class like most smart student belong but I'm proud to say I been chose but I refused. I'm not a kind of person who wanted to compete in anybody's achievement. If what I am capable of, then I wont ask for more.

I smile on my thoughts sabay kuha ng gamit ko sa school. A bag and my phone. Heto na naman ako sa falltered yourself style ko. Flipping my hair, bumaba na ako at nagpaalam kay Manang Ingrid.

"Bye manang..."

Sabay kuha ng susi ng motor ko.

"hindi ka ba kakain?"

Pag aalalang tanong niya. Nakalimutan na ba niya na hindi ako nag aalmusal sa bahay? Ngumiti ako at tumingin sa kanya na nakataas ang kilay.

"manang......remember?"

Tumango lang siya at inabot sa akin ang isang pirasong saging.

"..hindi ka nag hapunan..baka lang kasi nagugutom ka na"

Oo nga pala nakatulog ako sa kakaisip kung anu ang dapat kong gawin ngayong araw. Tumawa lang ako ng mahina at kinuha ang saging binigay nya.

"Thanks...bye Manang"

pahabol kong sagot at lumabas ng bahay. I got my bike and pushed it outside the gate. Bakit bike?..dahil ayoko ng kotse ,simple as that.

Putting my helmet I start to drived. Hindi naman masyado malayo ang school kaya ok lang na hindi masyadong mabilis ang takbo ko. Exactly 7:15 ng nakarating ako sa School. I parked my bike in motorcycle lane and took off my helmet at nilagay iyon sa ibabaw ng motor . Kinuha ko ang i.d ko sa bag at sinuot bago naglakad papasok at binati si guard.

"good morning"

"good morning Gab"

masaya nyang sagot. Gusto ko ang school guard namin. Besides of being respectful to all the students, he also have a sweetest smile in the world kahit na kulang ng isa ang ngipin nya sa taas.

Pagkakita ko pa lang ng Canteen naalala ko na naman ang kahapon. Nakikita ko ang mukha nilang dalawa na masayamg masaya sa isat isa. Para na talaga akong nababaliw. Umiwas ako ng tingin at sinubukang wag na munang mag isip.

Peru alam mo ba yong hindi mo maiwasan talaga? Yong andun na nakapasok sa utak mo?
Gab. Trina. Gab. Trina. Paulit ulit nalang. Nakakainis.

Lahat ng mag aaral ay isa isa ng pumasok sa kanilang first period. Ang iba busy sa pag aayos sa sarili at iba naman hawak hawak ng libro. Meron ding walang pakialam sa mundo habang naksaksak ang headset sa kanilang tenga.

Saan ba ako nabebelong?
Naitanong nyo rin ba yan sa sarili nyo?
Siyempre ako don sa mga walang ginagawa at nakatayo lang hawak ang bag at naghihintay ng kahit isa lang na pumansin sa akin. Masyado kasi akong bulag, minsan hindi ako nakakakilala ng tao.

"Maganda nga nakasimangot naman"

Narinig ko mula sa aking likuran. Napatingin ako at nakita ang mukha ni Francis aka France na classmate slash guy friend slash suitor slash friendzone ko. I smile to him and kunwaring suntukin siya.

"kaysa naman maganda nga baliw naman tawa ng tawa na mag isa..di ba?"

I sarcastically answered. Napasinghap ako sa bango ng cologne nya. Iba talaga mamili ng pabango si France.Kung hindi ka mababaliw, maloloka ka.