My famous Marauders story

✖42✖

Olivia pov

Met pijn in mijn ogen kijk ik naar het kasteel voor me. Er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar, maar ik moet terug. Het moet van hem. 

'Liv? Het is tijd dat je terug gaat naar Hogwarts.' Met grote ogen kijk ik Tom aan. Ja, ik mag hem Tom noemen. Waarom? Omdat we familie zijn. 'Ik kan niet terug.' Smeek ik bijna. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'En waarom niet?' 'Ik kan daar niet zijn. Iedereen zal zich weer aan mij opdringen.' 'Ten eerste. Klink niet zo wanhopig! En ten tweede. Je moet terug. Ik heb ogen nodig op Hogwarts.' Mijn ogen worden groot. 'Wat bedoel je met: 'Ik heb ogen nodig op Hogwarts'?' Mijn blik wordt vragend. 'Dat gaat je niks aan.' Verontwaardigd klak ik met mijn tong. 'Is er iets dat je tegen me wilt zeggen?' 'Ik ben hier al meer dan een jaar. Ik heb alles voor je gedaan..-' 'Niet zonder slag of stoot.' Grijnst Meredith vanuit de hoek van de kamer. Ik negeer het. 'En nu kom je mij vertellen dat ik terug moet, zonder me een echt goede reden te vertellen.' 'Ik heb je daar gewoon nodig. Ik zal je later meer vertellen. Je gaat mee met Meredith. Zij gaat ook terug.' Voor een moment kijk ik naar het meisje in de hoek. Het meisje dat afgelopen jaar een goede vriendin is geworden. 'Maar..-' 'Je hebt niks te maren Liv.' Ik zucht en buig mijn hoofd even. 'Okay Tom.' Fluister ik. 'Oh en Olivia!' Roept hij me na als ik wegloop. Zuchtend draai ik me weer om. 'Zorg dat niemand erachter komt.' Ik knik en dan verlaat ik samen met Meredith de kamer.

Ik loop samen met Meredith richting de grote zaal. Als ik binnen kom kijkt iedereen me aan. Even gaat mijn blik naar Meredith, die knikt. Ik gooi mijn hoofd omhoog en loop naar de tafel van Slytherin. We gaan expres niet bij Bellatrix en zo zitten, want 'Niemand mag het weten'. Ik adem even diep in en uit als ik ga zitten. Mijn blik gaat naar Dumbledore, die me verbaasd, maar ook bezorgd aan kijkt. Maar het maakt me eigenlijk niet uit. Er is teveel gebeurd afgelopen jaar, om er überhaupt bezorgd over te zijn. 

'Wow, je overdreef niet toen je zei dat iedereen ons aan zou staren.' Fluistert Meredith in mijn oor. 'Ik weet het. Het is vreselijk. Maar wat wil je anders, ik ben meer dan een jaar van de aardbodem verdwenen.' 'Opzich, niet helemaal. Als je je naam laat vallen op de Diagon Alley dan weet iedereen wie je bent.' 'Als je Olivia Gaunt laat vallen, dan zal iedereen zeggen dat dat het vermiste meisje is.' Ze zucht even. 'Ik heb het ook niet over die naam. Ik heb het over die andere.' Zegt ze. 'De naam die minstens even bekend is als Voldemort zelf. De naam die jou vertegenwoordigd. Diabola.' 'Ssst niet zo hard.' Fluister ik en ik kijk om me heen of iemand het gehoord heeft.

'Je kan niet gaan moorden onder de naam Olivia Gaunt. Dan ben je binnen de kortste keren 1 van de meest gezochte mensen in de Wizarding world.' 'Ik moet wat?' Weet ik eruit te krijgen. Hij kijkt me even scherp aan. 'Ja, en het is belangrijk dat mensen niet de naam Olivia onthouden. Dan ben je er geweest.' 'Ik Ik-uh..-' 'Wat dacht je van?' Hij denkt even na. 'Puella?' 'Serieus? Je vertaalt meisje gewoon in het Latijn? Nee, als ik een naam krijg, dan krijg ik er 1 die iedereen zal vrezen.' Sis ik boos. 'Wat had je in gedachten?' Hij grijnst en ik weet wat hij denkt. Ze is eindelijk om. 'Het moet iets zijn dat ze vrezen. Iets dat ze niet durven uitspreken. Iets als Diabola.' Meredith klapt in haar handen. 'Damn gurl, dat is perfect!' Ik grijns en glimlach even naar haar. 'I know.' 'Prima, dat wordt het! Diabola!' 

'Je kan dat niet zo hard zeggen. Wat als iemand het hoort en de link legt?' 'Dat zal toch niet. Daar zijn ze niet slim genoeg voor.' Lacht Meredith en ik grijns. Ondertussen zijn de eerste jaars gesorteerd en Dumbledore staat op. 'Als eerste wil ik alle nieuwe en oude studenten van harte verwelkomen.' Hij zegt het op zo'n manier, dat ik weet dat hij tegen mij praat. 'Hij praat tegen mij.' Fluister ik tegen Meredith. 'Dat dacht ik al.' Fluistert ze terug. Dan gaat Dumbledore verder. 'Ik wil graag benadrukken dat er tussen de lessen door, op de gang niet getoverd mag worden. 's Avonds door de gangen zwerven is ook niet toegestaan en het Forbidden Forest... Het is belangrijker dan ooit dat jullie daar uit de buurt blijven.' Zijn blik gaat nu naar mij. Oh nee. 'Juffrouw Red, fijn dat u weer terug bent. Ik zou u graag na het avond maal spreken in mijn kantoor.' Mijn blik gaat even spottend naar Meredith, de lachend haar schouders op haalt. 'Komt goed meneer.' Het geroezemoes is losgebarsten en ik kom amper  boven de leerlingen uit. Maar het maakt me niks uit. Met arrogantie kijken Mere en ik de rest van de zaal aan. 'Natuurlijk. Eet smakelijk allemaal.' Zegt Dumbledore enkel, maar wij luisteren al niet meer want we beginnen te eten.

Na het avondmaal haast ik me naar Dumbledores kantoor. Wanneer ik aankom bij de waterspuwers draaien ze direct open en knikken ze me toe. Eenmaal boven klop ik op de deur en al gauw wordt ik verlost door een: 'binnen.' Terwijl ik de deur open kijk ik nog even naar beneden, waar Meredith op me staat te wachten. 

'Aha juffrouw Gaunt ga zitten.' Ik ga rustig zitten. 'U moet weten, dat we hier met een probleem zitten. U bent voor meer dan een jaar weg geweest en nu zit  u opeens in de grote zaal. U bent als vermist opgegeven en dat betekent dat we het Ministery for Magic moeten in lichten.' 'Uiteraard.' Knik ik en ik kijk hem afwachtend aan. Afwachtend voor meer. 'Verder kunt u gewoon uw lessen oppakken en mocht het nodig zijn, dan krijgt u extra lessen.' 'Komt goed.' Antwoord ik nu. 'Dat was het. U kunt gaan.' Ik sta op en geef hem een stijf knikje. Als ik bij de deur ben wordt ik terug geroepen. 

'Oh en Olivia! Je weet dat je altijd naar mij toe kan komen toch?' 

Voor een moment sta ik daar, bevroren in de deuropening. Dan kom ik bij zinnen. 'Natuurlijk meneer.' Zeg ik voordat ik doorloop en de deur achter me dicht trek.

✖✖✖✖✖✖✖✖✖
Heehoi,

Hoe is het? Mijn examens komen eraan en ik heb zoveel zenuwen!!!

Ik hoop dat jullie t hoofdstuk leuk vinden❤❤

Xxx Jonna😚