My famous Marauders story

✖24✖

Olivia's pov

Langzaam loop ik richting de Grote Zaal. Ik werd wakker vlak nadat Bella en Romea weg waren gegaan en Madame Pompfrey vond dat ik weg mocht. Als ik rust zou houden. 

Dat laat me wel herinneren dat ik Regulus nog moet vermoorden. Misschien niet letterlijk, maar zeker weten figuurlijk. 

Ik open de deuren van de Grote Zaal en direct draait iedereen zich om. 'Aha juffrouw Red, fijn dat u weer beter bent ga gauw zitten! Ik stel net de nieuwe leerling voor.' Dumbledore wijst naar de nieuwe leerling. Het is een meisje. Ze lijkt 17. Ze is heel knap en heeft lichtbruine ogen. Haar haar is honing blond en ze is ongeveer 1.70 meter. Ook draagt ze een basic zwart gewaad. 'Ik zal wel verder gaan. Ze is nog niet ingedeeld, maar dat doen we pas over een week.' Ik ga langzaam zitten. 'Dan hebben we een week om haar weg te werken.' Mompel ik tegen mijn vrienden. Bella giechelt en de rest begint te grijnzen. 

'Kies maar waar je gaat zitten.' Ze loopt richting de tafel van Gryffindor en gaat naast de Marauders zitten. Als ze gaat zitten schuift Remus een beetje op en haalt zijn neus op. Alsof hij haar vind stinken. Sirius hangt helemaal om haar heen, maar waar dat me in de vakantie nog pijn deed. Voel ik nu niks meer. Mijn blik gaat weer naar Remus naar mij kijkt. Ik glimlach lichtjes en direct daarna vraag ik me af waarom ik dat deed. 

Brent laat me opschrikken waardoor ik in mijn vinger snijdt. Direct schiet de blik van het meisje naar mij en dan naar Dumbledore. Hij knikt en ze staat op en loopt weg. Hmm vreemd. Ik kijkt naar mijn duim die behoorlijk bloed. Gauw pak ik mijn stok en genees het. Dan ga ik verder met eten. Ze verbergt iets en iets in me zegt dat ik haar daardoor kan laten verdwijnen.

Na het diner ga ik naar buiten. Vanavond is het volle maan en ik wil gewoon in het bos rennen. Ik blijf gewoon uit de buurt van het Shrieking Shack anders kom ik de Marauders misschien weer tegen en om eerlijk te zijn, heb ik daar geen zin in.

Ik ben al een tijdje aan het rennen als ik een geluid hoor. Het zijn sluipende voetstappen. Schichtig kijk ik om me heen. Omdat ik nu een woestijnvos ben, zijn mijn zintuigen scherper. Ik wil weg rennen, maar net op dat moment wordt ik bij mijn nekvel gegrepen. Een waanzinnige pijn gaat door me heen en ik begin hard te grommen. Direct laat het beest me los. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van het meisje. Zij! Ze is een bloedzuiger, een vampier. Ik verander terug en kijk haar boos aan. Dan stort ik op de grond. 'Wat gebeurt er?' 'Ikkuh-' Haar stem is hoog. Ze klinkt in paniek. Ik hoor hoe een takje breekt en haar hoofd schiet omhoog. 'Wat heb je gedaan?' Kreun ik boos vanaf de grond. 'Er zal je niks gebeuren, ik heb je gebeten toen je een dier was, dus je bent alleen verlamd.' Er klinkt nog een krak en ze kijkt weer omhoog. Dan draait ze zich om en rent weg.

Uit het bos stapt een gemaskerde man, een death eater . Fijn, vandaag is mijn geluksdag. 'Ga weg!' 'Oh meisje toch. Dat doe ik zo! Ik moet alleen van Hém iets testen!' Hij kijkt me gemeen grijnzend aan terwijl hij een mes uit zijn jas haalt. Ik probeer achteruit te deinzen, maar het gaat niet.  De man komt dichter bij een steekt een keer met het mes in mijn buik en een keer in mijn schouder. Dan komt zijn gezicht naar de mijne. 'Als je het overleeft. Respect. Ga je dood, tja dat is gewoon kut.' Fluistert hij gemeen. Hij stapt bij me vandaan en rent dieper het bos in. 

Daar lig ik dan. Hulpeloos in het bos. Zwaargewond en met niemand in de buurt. Na een tijdje merk ik dat ik me weer kan bewegen. Ik hap naar adem en mijn borst gaat omhoog. Ik kan niks. Helemaal niks.

Pas uren later hoor ik voetstappen. Zo te horen is het maar 1 persoon. Voor mijn gevoel duurt het niet lang meer of het is over met mij. Bruin haar komt te voorschijn en ik weet direct wie het is. 'Re-mus!' Probeer ik te zeggen. Mijn stem klinkt krakerig en dood. 

Hij snelt naar me toe en knielt bij me neer. 'Liv! Wat is er gebeurt?' 'Dooddoener...' Weet ik eruit te krijgen. 'Remus!!' Roept een stem. 'Het zijn de jongens.' Legt hij uit. Ik luister niet echt een sluit mijn ogen. Ik ben zo moe. 'Liv, waag het niet om je ogen te sluiten!' Roept Remus boos. Rennende voetstappen weerklinken. 'Liv!' Roept een bezorgde stem, direct daarna voel ik druk op de wond. Ik open mijn ogen en kijk recht in de ogen van Sirius. Mijn ademhaling is onregelmatig door de pijn en mijn handen beginnen te trillen. Sirius pakt er 1 vast en direct schiet er een gele lichtstraal uit. Holy Shit!

Remus schiet weg, maar Sirius blijft me vast houden. Ik voel een onweerstaanbare kracht en het volgende moment voel ik hoe ik omhoog zweef. Gele lichten komen uit de steekwonden. Mijn wonden genezen! Hoe? Geen idee. Ik ga weer omlaag en blijf versuft op de grond zitten. Dan sta ik op en kijk om me heen. De jongens kijken me vol verbazing aan. Ik negeer ze en ren richting het kasteel. 'Wacht!' Sirius rent achter me aan. Hierdoor ga ik nog sneller rennen. Ik spring over een boomstam, in de lucht verander ik weer in een woestijnvos. Nu kan ik veel sneller rennen. Mijn tempo gaat omhoog en met een hoge snelheid ren ik het terrein op. Overal staan leerlingen. Wat is er aan de hand?! Ik bedoel het is 7 uur 's ochtends over 1 uur begint het ontbijt pas en om half 10 de lessen. 

'Waar is Liv?!' Het is Bellatrix. 'Zeg me niet dat ze nog binnen is!' Ze wil weer naar binnen rennen, maar Slughorn houdt haar tegen. 'Juffrouw, u kunt niet naar binnen, Dumbledore lost het op!' 'Maar Liv is daar binnen!' Ik ren langs ze heen het kasteel in direct komt een rook geur me tegemoet. Net als een lichte geur van Cam. 

Shit!