My famous Marauders story

✖39✖

Olivia pov

'Waarom doet dat je zoveel? Vind je hem leuk?' Vraag ik terwijl ik het antwoordt eigenlijk al weet. 'Ik weet het niet.' Ze zucht en schuift nog meer in de sofa. 'Ik weet het echt niet en dan Brent..-' 'Wat is er met hem?' 'Ik kan niet stoppen met denken aan de seks. Het was zo goed.' 'Vind je-' 'Nee, absoluut niet! Okay, ik weet het ook niet.' Ik kijk haar even aan. 'Waarom ga je er dan niet gewoon mee door?' 'En James nog meer kwetsen? Nee, echt niet.' 'Zolang hij het niet weet...-' 

Schattend kijkt ze me aan. 'Zoals jij en Sirius zeker? Ja, want dat gaat zo goed.' 'Hee! Niemand weet het!' Ze geeft me een blik van lieg-niet-tegen-me. 'Okay okay Brent weet het en jij.' 'Hij weet het?' Ik knik spijtig. 'Ja, hij vindt het vreselijk. Maar hij accepteert het.' Ga ik verder. 'Dat is okay denk ik.' Ik knik. 'Ja, maar ik hoop dat hij niks zegt.' 'Dat komt wel goed denk ik.' 

*

Na het weekend loop ik richting DADA. Vandaag gaan we een boggart behandelen. En om eerlijk te zijn ben ik best wel bang. Ik wil niet weten wat mijn grootste angst is. Ik heb vermoedens maar ik wil het niet zeker weten.

'Kom allemaal bij elkaar.' Zegt de professor en ik loop naar hem toe. 'Zoals beloofde hebben we vandaag een boeman. Weten jullie nog wat we geoefend hebben? Zeg mij na: Riddikulus.' We zeggen hem allemaal na. 'Okay, ga in een rij staan en denk erom. Denk aan blije dingen.' We gaan allemaal in een rij staan. Voor mij staan ongeveer 10 leerlingen waaronder alle Marauders en Lily en McKinnon. Eerst is een jongen die ik niet ken. De boeman verandert in een draak. 'Riddikulus!' Het volgende moment slinkt de draak naar een modelpoppetje. Okay, dit is niet echt grappig.  Dan is er een meisje en haar angst is een spin. Ze zegt de spreuk en ineens heeft hij rolschaatsen. 

Op een bepaald moment is Remus. Hij gaat ervoor staan en de boeman verandert in een maan. 'Riddikulus.' Zegt hij en het volgende moment is het een ballon. Daarna is McKinnon. Haar boeman is een zwart gat. Ze faalt in de spreuk en valt half op de grond. De professor trekt haar weg en dan is James. Bij hem zijn zijn ouders en Lily dood. Dan verdwijnt Lily en blijven zijn ouders over. Hij zegt de spreuk en ze beginnen te dansen. Bij Lily staat er een meisje, ze roept dingen naar haar, maar voordat ik weet wie het is zegt ze de spreuk en verandert het meisje in een clown.

Sirius gaat met een onzeker gezicht voor de boeman staan en het volgende moment zie ik mezelf met een vrouw. 'Jij bent niet goed genoeg. Zij is niet goed genoeg voor jou.' De Cruciatus vloek en geschreeuw. Sirius zegt de spreuk en dan loopt hij met een rood gezicht weg. Dan is het mijn beurt. Even lijkt de boeman besluiteloos te zijn. Dan staat Voldemort voor mijn neus. 

'We zijn familie Olivia. We zijn precies hetzelfde.' Sist hij in sisselspraak. Een aantal mensen gillen geschrokken. Maar ik negeer het. Het kan niet waar zijn. 'Je hebt altijd gelooft dat je afstamde van Gryffindor, maar dat is niet zo. Ik ben je familie.' 'Zeg de spreuk Olivia.' Probeert de professor. Ik durf niks te zeggen. Maar hij is zo jong en en-... 'Je moeder was jong toen ze jou kreeg. Toen ze besloot zwanger te worden. 15 bijna 16..-' Zegt hij gemeen. 'Ze was in de ban van mijn moeders broer, aantrekkelijkheid zal wel in de familie zitten.' Mijn adem stokt in mijn keel. 'Merope.' 'Inderdaad, Merope Gaunt. Morfin Gaunt was haar broer, maar ook hij was niet veel beter.' Het gesis wordt erger. Ik ben er helemaal klaar mee. 'Riddikulus.' Sis ik en spontaan verandert Voldemort in vuurwerk en daarna knalt hij uit elkaar.

De hele klas is verdoofd, maar niemand is er zo slecht aan toe als ik. Versteend kijk ik naar de plek waar Voldemort net nog stond. 'Juffrouw Red?' Het dringt maar vaag tot me door. 'Ik denk dat ze naar de ziekenzaal moet professor.' 'Ik denk dat het zo wel weer goed gaat. Iedereen, neem plaats op je stoel.' Maar ik blijf staan. 'Professor?' 'Nee meneer Green.' 'Professor, het gaat niet goed met haar.' 'Meneer Green blijf zitten.' De eerste tranen beginnen te vallen. Rennende voetstappen en Brent die zijn armen om me heen slaat. Dan kom ik in beweging en probeer me los te trekken. 

'Laat me los Brent. Laat me los!' Maar hij laat me niet los, in tegenstelling, hij pakt me nog steviger vast. 'Brent. Laat me los!' Hij begint in sussend in mijn oor te fluisteren. 'Nee!' Ik weet niet wat er gebeurt. Ik wil gewoon weg, mijn hele leven was een leugen. 'Laat me los!' Snik ik nog een keer. Dan verslap ik. We zijn al op de grond gezakt en ik begin nog meer te huilen. 'Laat me gaan! Laat me los!' Huil ik terwijl ik met mijn handen mijn hoofd vast pak.

Lily pov

'Meneer Green, blijf zitten.' Dan zie ik het. Tranen beginnen te rollen over Olivia's wangen. Brent begint te rennen en slaat zijn armen om haar heen. Ze probeert zich los te trekken. 'Laat me los Brent. Laat me los!'  Zegt ze hard. Hij pakt haar nog steviger vast. Waarom voel ik me jaloers? 'Brent. Laat me los.' Hij begint in haar oor te fluisteren. 'Nee!' Olivia is zo erg in paniek. 'Laat me los!' Ze begint te snikken en zakt op de vloer. Samen zitten ze daar. Ze huilt nog meer. 'Laat me gaan! Laat me los.' Ze pakt met haar handen naar haar hoofd en ik kijk pijnlijk naar het geheel.

'Brent..- Je moet me los laten.' Olivia beweegt heel erg en Brent heeft moeite om haar vast te houden. Ik wil er naar toe rennen, maar Olivia heeft nog steeds 'ruzie' met mij, dus ik kan niet het risico lopen dat mensen erachter komen. 

'Het spijt me Brent.' Krijg ik mee. Dan laat Brent Olivia kreunend los. Ze maakt zich los en rent het lokaal uit.