ᶠᴼᴿᴱᵛᴱᴿ 🌙

8.ᴮöᴸüᴹ:ᴰᴼᴸᵁᴺᴬᵞ

Hatırlatma:Her zaman oturduğum salıncakta oturuyordu...
🌙
.
.
.
Derin bir nefes alıp soğuk havayı içime çektim.

Gerçekten çok soğuktu.

Bu havada kar bile yağardı. İyi ki dışarıya çıkmadan önce üzerime kabanımı giymiştim. Yoksa bu havada donardım.

Kabanıma iyice sokularak ellerimi birbirine sürttüm. Bulutların arasından kendini belli eden dolunay'ı izliyordu.

Sessizce...masumca...

Bende bazen buraya gelir Ay'ı izlerdim. İnsanı sakinleştiriyor sanki...

Siyah bulutlarsa sakince örtüyor gecenin üzerini. Güzelliğine aldırmadan. Geceyi çok seven Ay'a aldırmadan...

Gözlerimi Ay'dan alıp öylece oturup gökyüzüne bakan bedene çevirdim.

Üşüyor olmalıydı. Üstünde sadece beyaz gömleği vardı.

Kolumdaki ceketi elime alıp yavaş yavaş yanına ilerledim.

Yanına gelince elimdeki ceketi yavaşça omzuna doğru örttüm.

Kafasını kaldırıp bana baktı.

Gözleri ağlamaktan kızarmıştı ve yanakları pembeleşmişti. Yumuşak olduğu 2 metreden bile belli olduğu saçları dağılmıştı.

Vücudu hafifçe titriyordu. Üzerine örttüğüm cekete sıkıca sarıldı.

Gözleri dolmuştu...

Hayır...lütfen ağlama. Sen ağlarsan ben dayanamam ki...

Gözündeki damla yanağın da yerini alırken kendimi daha fazla tutamadım.

Ve asla yapmiyacağım bir şeyi yaptım...