The Accidental GIRLFRIEND

CHAPTER XII FALLING IN LOVE IS OUT OF MY CONTROL

[FALLING IN LOVE IS OUT OF MY CONTROL]

SAMUEL'S POV

Ang saya niya talagang kasama. Napakatotoo niya; no pretentions. I think I'm starting to like her. She always makes me laugh. It seemed that everything that don't make sense about me make sense when I'm with her. Natatakot ako. I'm slowly losing control over my feelings... for her.

After kami mag-dinner with the residents and other campers, I went inside my tent (sayang nga at tig-iisang tent kami, mas okay sana kung kasama ko siya). Kinuha ko ang necklace na binili ko noon, nalimutan ko kasing ibigay 'yon sa kanya ng makita ko siya after her major transformation. I thought that it was the right time para ibigay ko sa kanya 'yon.

Ng bumalik ako ay naabutan ko siyang kumakanta. Natawa na naman ako kasi hindi kagandahan ang boses niya, pero gustong-gusto kong marinig ang kanta niya. Pinalakpakan pa nga siya ng lahat. I then sat beside her and gave her the necklace. 

Napaisip siya. 

'Bakit, birthday ko ba ngayon?'

Sinuot ko sa kanya ang necklace sabay sabing:

'Para hindi mo malimutan ang pangalan mo.'

She then looked at me. I want to kiss her pero baka mailang siya kasi maraming nakatingin sa amin so, I just kissed her nose.

MARIANNE'S POV

Hindi pa talaga ako makaget-over sa nangyari kagabi. Binigyan ako ni Samuel ng necklace at kiniss niya pa ako sa nose! Nakakaloka na talaga ang mga nangyayari sa buhay ko!

'Good morning, Babe'

May biglang yumakap sa'kin habang nakatalikod ako. Paglingon ko, nakita ko si Samuel na nakangiti, kaya napangti din ako.

'Nakaka-insulto naman 'yang statement sa sweater mo: 'Catch me, I'm falling'.'' Medyo kumunot ang noo niya.

Nagsungit-sungitan din ako.

'Bakit, hindi mo ba ako sasaluhin kapag nahulog ako?'

Nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko, mabuti na lang at nakapag-toothbrush na 'ko.

'No, I won't catch you, kasi if you fall... I'll choose to fall with you.'

Napaka-intense naman ng moment na 'yon! Oh ang puso ko, it's not in my chest anymore, na kay Samuel na talaga! ninakaw na niya!

***

SAMUEL'S POV

 Hindi ko na pinigil pa ang feelings ko. Maybe, it's time para hayaan kong mag-decide ang heart ko for me. This feeling's strangely intense and frightfully fascinating. 

 Ng pababa na kami ng camp, I realized that I left my phone sa camp site. Malapit pa naman kami so I decided na balikan 'yon. Hindi ko na sinama si Samuelle and told her na sumabay na lang sa mga kasama namin.

 When I got back from the camp site, I heard someone screaming for help. I then recognized that it was her. I panicked. I searched where the voice came from and found her hanging sa gilid ng bundok. Nadulas siya sa gilid ng bangin, hindi siya sumubay sa iba kasi hinintay niya 'ko.

 I tried to grabbed her hands. 'Babe, don't worry. I'll pull you up! Don't let go!'

 I could see in her face na nahihirapan siya. Malayo na ang mga kasama namin at wala ng ibang tutulong pa. I never let go of her hanggang sa naikayat ko siya. Then, I hugged her tight... she was crying. I knew she was so scared.

 'I'm sorry... I'm sorry, Babe. Hindi kita dapat iniwan. Hinding-hindi na kita iiwan. I promise.'

 She was crying and I tried to comfort her.Natakot din ako. Hindi ko dapat siya iniwan. That very moment I realized that I want to take care of her.

MARIANNE'S POV

 Bumalik si Samuel para kunin ang naiwan niyang phone. He told me na sumabay na lang sa mga kasama namin pero I chose to wait for him. Magpapahinga sana ako sa may gilid ng biglang nadulas ako't nahulog sa matarik na bahagi ng bundok, mabuti na lang at nakakapit pa ako sa malaking ugat ng puno.

 Takot na takot ako. Akala ko wala ng tutulong sa akin. Mabuti na lang at binalikan ako ni Samuel. Hindi niya binitiwan ang mga kamay ako hanggang sa nailigtas niya 'ko. Sobrang takot ako pero ng niyakap niya ako, I felt safe again.

 'I'm sorry... I'm sorry, Babe. Hindi kita dapat iniwan. Hinding-hindi na kita iiwan. I promise.'

 Alam ko natakot din siya. It's only in his arms that I feel safe.

***