İyi geceler en harika okuyucularım! Daha demin ki yazardan not açıklamasına yazdığınız yorumlar beni nasıl mutlu etti tahmin edemezsiniz. Gerek yorumlar gerekse özelden attığınız mesajlar ve siz harikasınız. Sizler gibi samini, sevecen, benim her zaman yanımda olan okuyucular olduktan sonra sırtım yere gelmez. İyi ki varsınız. Hepiniz tek tek öpüyorum :* Yorumlarınıza en kısa zaman da döneceğim. Sizleri daha fazla bekletmek istemedim yeni bölüm için. Bu bölüm yanlışlarım olabilir mazur görün durumları biliyorsunuz hoş zamanlarda yazmadım bölümü :/
Multimedya da ki ZeyKer bar sahnesinde ki dans eden ZeyKer’in temsili hali :D
Bu bölümü beni yorumlarıyla motive eden tüm okuyucularıma ithaf ediyorum.. Ama özel olarak ithaf isteyen “Pinkgorls”ü de unutmuyorum :*
Keyifli Okumalar..
“Eh böylelikle bana karşı hissettiğin şeyleri öğreniyorum. Peki ya sen? Benim iç sesimi duymak ister miydin? Seni gördüğüm de neler düşündüğümü aklımdan ne geçtiğini bilmek ister miydin?” diyor Kerem kristal kadar parlak yeşil gözlerle bakarken. Bu sefer soru-cevap oyunu Kerem’e geçiyor. Bu sefer merakla bekleyen kişi Kerem! Dili tutulan, bir şeyler söylemek isteyip bir türlü cümleleri birleştiremeyen, ağzından çıkacak bir kelimenin sonunda nasıl bir şeyi gerçekleştireceğini bilmeyen, Kerem’in düşüncelerin kaybolan benim.. Peki ya ben Kerem gözünden kendimi merak ediyor muyum..?
“Kerem ben-“ cümlemi tamamlamadan Kerem;
“Şey hadi söyleyelim artık şu şarkıyı.” Diyor kızgın bir şekilde. Ama neden beni dinlemedi ki belki de ben.. Dediklerini unutmak adına kendimi şarkıya bırakıyorum. Yoksa asla çıkamayacağım bir boşluğa düşeceğim..”
Şarkı çalmaya başlıyor ve ben kendimi çoktan şarkıya kaptırıp ritmik hareketlerle dans etmeye başlıyorum kendi çapımda. Elbisemin etek kısmı uçuş uçuş uçuşurken Kerem bu hallerime bakıp gülüyor. Aynı şekilde ona eşlik edip bende gülüyorum. Elimi uzatıp bana katılmasını işaret ediyorum. Önce mırın kırın etse de daha sonra dayanamayıp tutuyor elimi. Şarkıyı söylemeye başlıyoruz.
Rüyamda kendimi yonca bahçesinde
Koşarken gördüm
Çocukluğuma geri dönmek istedim
O güne döndüm
Ne yük vardı omuzlarımda ne derdim
Oyundan başka
Ne kadar güzeldi çocukluğum aslında
Çocuktum hürdüm
Büyüdükçe kendime duvarlar ördüm
O kadar yoruldum ki bazen durmadım yürüdüm
Hiç bir kalpte kalamam içinde iyilik yoksa
Beklemeden giderim kalbim git diyorsa
