YENİDEN

2.

Yaprak'tan.
sabah uyandığımda kendimi Barış'ın göğüsünde buldum. bir dakika, nasıl? ayağa fırlayıp üstümü başımı düzelttim ve bir kez daha ona baktım.

Yaprak: ulan harbiden Barış..

yaklaşıp dürttüm. uyanmıyordu öküz.

Yaprak: Barış kalksana!

Barış: he! n'oluyo be?!!

Yaprak: ebenin körü oluyor! napıyorsun sen burda?

Barış: uyanıyorum. daha doğrusu uyanmaya çalışıyorum. kızım öyle uyandırılır mı ya? ödüm bokuma karıştı.

Yaprak: lan gerizekalı sen gece gitmedin mi?

Barış: yo gittim, sadece karşında Barış Ozansoy'un ruhu yatıyor.

göz devirir.

Barış: gitmedim tabii ki. yanına uzandım, sonra ise uyumuşum.

Yaprak: lan sen harbiden gerizekalıymışsın ya! oğlum eğer bunu çekip internete filan koyarsan, valla Allah yarattı demem öldürürüm seni!

Barış ona bakıyordu.

Barış: senin gözünde bu kadar mı acımasız birisiyim?

Yaprak: evet! acımazsın! pisliksin! Allahın belasısın! şimdi kalk ve kaybol. derhal!!!

Barış: ya ne bağırıyorsun ya?!! birlikte okula gitmeyecek miyiz?

Yaprak: Barış, Utku gelecek birazdan. onunla gideceğim. kalk ve git, lütfen.

Barış başını eğer.

Barış: gerçekten ona bu kadar mı çok aşıksın?

Yaprak: bu seni ilgilendirmez. hadi.

Barış kalkıp önüme dikildi ve bir süre beni izleyip odadan çıktı. ben ise rutin işlerimi bitirip evden çıktım ama karşımda Barış'ı gördüm.

Yaprak: olm sen gitmedin mi?!!

Barış: Yaprak neden böyle yapıyorsun? seninle arkadaş olmak istiyorum.

Yaprak: ben istemiyorum.

Barış: neden?

Yaprak: çünkü nefret ediyorum senden! çünkü seni görmek istemiyorum! çünkü senden iğreniyorum! anladın mı?!!

Barış: tamam. okulda görüşürüz.

Yaprak: inşallah görüşmeyiz.

Barış arabasına binip okula sürdü. giderken arkayı gösteren aynadan Utku ile Yaprak'ı sarılıp el ele tutuşup yürümelerini gördü. gaza basıp daha hızlı sürdü.

Yaprak'tan.
okula gelip birlikte kantine indik. tüm gözler üzerimizdeydi. herkesi boşverip bir masaya geçtik.

Utku: ne içersin?

Yaprak: kahve olur.

Utku kahve almaya giderken yanımda yine Barış bitti.

Yaprak: ay! bıktım lan! yine ne var?!

Barış: seni pişman ettireceğim. bu okuldan defolup gideceksin.

bunları söyleyip arkasını dönüp gitti. biliyordum bunun altından bir iş çıkacağını. neymiş efendim? iyiliğim için yapıyormuş. sen anca hayaller kur Yaprak Ayvaz.

onun dediklerinden sonra korkmuştum. bana ne yapabileceğini kafamda kurcalarken aklıma gittikçe kötü şeyler geliyordu. en rezilinden en sapığına kadar. ya gerçekten kendini aşacak bir şey yapsa?